ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 687

บทที่ 687 เสียงกรีดร้องของสุ่ยเสีย

“วางใจได้ ขอเพียงแค่ช่วยผมจับเฉินเกอได้ ผมก็จะมีพลังมากพอที่จะเดินทางระหว่างโลกยู่และโลกความเป็นจริงได้ ก็จะทำให้ตระกูลกู่ของพวกคุณกลายเป็นผู้มีอำนาจที่สุดของโลกยู่ ซึ่งพวกนี้มันก็ไม่ใช่ปัญหาอีกแล้ว ! อีกอย่างเรื่องราวของผม เจ้าเองก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งไม่ใช่หรือไง? เหอะๆ ดันเป็นเฉินเกอเองที่ปล่อยผมออกมาโดยไม่ตั้งใจ ซึ่งนี่คงเป็นการถ่ายโทษจากสวรรค์ที่ขังผมเอาไว้นานถึงหมื่นๆปี ฮ่าๆ！”

ทันใดนั้นแสงสีดำก็ส่องสว่างออกมาจากคทาหยกหรูอี้

แสงสีดำวนว่ายไปมากลางอากาศครู่หนึ่ง จากนั้นก็ควบแน่นกลายเป็นร่างของมนุษย์

และสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าภาพร่างของคนคนนี้ เหมือนกับคนวัยหนุ่ม ใบหน้าที่มีคิ้วมึงดาบตั้งตรง จมูกงุ้มแบบเหยี่ยว ดวงตาประกายรังสีแห่งความชั่วร้ายออกมาเป็นครั้งคราว

ซึ่งใครจะรู้ได้ว่าถึงภายนอกของเขาจะยังดูเป็นชายหนุ่ม แต่แท้จริงแล้วเขากลับมาชีวิตมานานเป็นเวลาหมื่นปีแล้ว

“จิ่วโล๋หวาง ฉันบอกกับคุณชัดๆเลยนะว่าตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกเสียใจ ที่ตอนนั้นเข้าไปผัวพันกับคุณ ถูกบังคับให้ความร่วมมือด้วยนี่อาจเป็นสาเหตุในการทำลายล้าง ตระกูลกู่ของพวกเรา สิ่งที่ฉันพูดกับหยูเซียวล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งหมด เฉินเกอเป็นคนที่น่ากลัวเกินไป ทั้งยังมีพลังที่ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วด้วย！”

ดวงตาของกู่เยว่หือปรากฏอาการที่ซับซ้อนขึ้นมา

“แต่จิ่วโล๋หวางคุณกลับต่างกัน คุณเป็นเพียงจิตวิญญาณตัวหนึ่ง เมื่อใช้จิตวิญญาณนี้ คุณควบคุมคนจำนวนมากให้มาเป็นหุ่นเชิดของคุณ ฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าเกิดทุกอย่างไม่สำเร็จ คุณก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ และคงจะสามารถกลับไปเป็นคุณชายในโลกยู่ ของพวกคุณได้ คุณจึงสามารถที่จะถอนตัวได้ง่าย แต่พอถึงเวลานั้นพวกเราจะเหลือศพที่สมบูรณ์ยังเป็นไปได้ยากเลย คุณรู้หรือเปล่าว่าพวกเรากำลังเผชิญกับอะไร！”

กู่เยว่หือพูดต่อ

“ฮ่าๆๆ คุณกังวลเกินไปแล้ว คงเป็นเพราะผมบอกเรื่องตัวตนของเฉินเกอมากเกินไปจนทำให้เจ้ากลัว ที่จริงแล้วเขาไม่ได้มีอะไรน่าเกรงกลัวขนาดนั้น ในสายตาของผมเขาก็เป็นแค่มดตัวหนึ่งเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นเจ้าก็ไม่ทางที่จะเดินหันกลับแล้ว เฉินเกอจำคุณได้แล้ว ดังนั้นตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือทำตามแผนการที่วางไว้ ！”

“แล้วอีกอย่างคือคุณเองก็โลภเหมือนกัน ที่อยากจะมีชีวิตยืนยาว ผมก็ตกลงกับคุณไปแล้ว ว่าจะพาตระกูลของคุณไปยังโลกยู่ เพื่อยืนเป็นที่หนึ่ง พอถึงเวลาอย่างน้อยคุณก็ได้ทีชีวิตยืนยาวเป็นพันปี สำหรับเงื่อนไขนี้ การเสียสละของคุณตอนนี้ล้วนนับว่าคุ้มค่าแล้ว ！ไม่ใช่หรือไง？”

จิ่วโล๋หวางหัวเราะออกมา

“ดังนั้น ฉันเองก็ไม่คิดจะถอนตัว ฉันตัดสินใจแล้ว ถ้าเกิดถึงเวลาจำเป็น ฉันจะออกไปจับเขาเอง！”

ทันใดนั้นเสียงของกู่เยว่หือก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น

“ ในตอนนั้น โลกยู่เกิดความวุ่นวาย ชีวิตที่แปดของเทพจิตเก้าภพ ทำลายขอบขีดจำกัดหนีออกมายังโลก ผมเพื่อที่จะครอบครองเทพจิตเก้าภพ จึงติดตามออกมา แต่ผมประเมินพลังของขอบขีดจำกัดนั้นน้อยเกินไป ผมถึงได้ถูกฟ้าผ่าแผดเผาจนมอดไหม้ จิตวิญญาณก็ถูกคนกักขังเอาไว้อีก แล้วจากไกลออกมาจากตระกูลของผม ถ้าจะให้พูดคนที่ต้องร้อนรนนั้นควรเป็นผม！”

“ผมเฝ้ารอมานานถึงหมื่นกว่าปี ถึงได้มีโอกาสในวันนี้ ผมอยากจะบรรลุเป้าหมายจึงไม่สามารถออกจากพวกคุณได้ ดังนั้นทั้งหมดนี้คุณวางใจได้เลย！”จิ่วโล๋หวางพูดอีกครั้ง

“ดี หวังว่าวันแห่งความสำเร็จของเราจะใกล้เข้ามาในเร็ววัน！”กู่เยว่หือพยักหน้า

“พวกคุณคิดจริงๆหรอว่าสามารถรับมือกับเขาได้ ? ผมพูดกับพวกคุณกี่ครั้งแล้วว่าให้ รักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ จงทะนุถนอมสิ่งนี้ตอนที่ยังไม่ตาย อย่าไปยุ่งกับเขา เพราะพวกคุณไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้ แล้วแผ่นการของพวกคุณ ก็จะไม่ประสบผลสำเร็จ！”

แล้วในตอนนั้นเองก็มีเสียงนกขมิ้นดังแทรกขึ้นมา มันเป็นเสียงที่น่าฟัง ไพเราะ ทำให้รู้สึกราวกับสายลมยามฤดูใบไม้ผลิกำลังพัดไสว

แล้วจึงเห็นร่างของหญิงสาวชุดขาวที่อยู่บนโลงศพโบราณ กำลังลอยตัวขึ้นกลางอากาศ

เธอสวยจริงๆ สวยราวกับเทพธิดาบนสวรรค์ ถึงกับทำให้สายตาจิ่วโล๋หวางเหม่อลอยไป

“ในที่สุดเธอก็ยอมออกมาจนได้！”จิ่วโล๋หวางพูด

“ที่ฉันออกมา ก็เพื่อที่จะเตือนพวกคุณเท่านั้น หากจะให้พูดพวกคุณก็มิได้มีความแค้นอันใด แต่เพียงเพราะความโลภที่อยู่ในใจ นี่จึงเป็นความขัดแย้งระหว่างพวกคุณ และผลของความขัดแย้งก็คือหายะ！”ริมฝีปากแดงของหญิงสาวชุดขาวค่อยๆขยับพูดอย่างเรียบนิ่ง

“หายนะ คุณมั่นใจขนาดนั้นเชียว การร่วมมือของพวกเราสองคนมีหรือจะต่อกรกับเฉินเกอเจ้าเด็กนั่นไม่ได้？คุณช่างดูถูกผมจิ่วโล๋คนนี้มากเกินไปแล้ว ผมสามารถสัญญาได้เลยว่าในอีกไม่นานผมจะทำให้คุณคุกเข่า สรรเสริญชื่นชมผมต่อหน้าของผม และผมก็จะทำให้เขาต้องร้องไห้ฟูมฟายร้องขอชีวิต ให้ผมปล่อยเขา ปล่อยให้เขากลับไปเป็นคุณชาย ฮ่าๆๆ！”ความอิจฉาปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของจิ่วโล๋หวาง

เช่นเดียวกับที่หญิงสาวชุดขาวนั้นสรรเสริญชื่นชมในเทพเจ้าจิ่วโล๋หวางเองก็สรรเสริญชื่นชมในตัวของหญิงสาวชุดขาว แต่ในใจของนางกลับมีแค่เขา และเขาก็เป็นคนคนนั้นขอเธอ เป็นความหลงใหล ราวกับว่าบนโลกใบนี้นอกจากเขาคนนั้นแล้ว ก็ไม่มีชายใดเลยที่จะเข้าตาเธอเลย