ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 696

บทที่696 กู่เฟิงบ้าไปแล้ว

“เรื่องอะไรเหรอ？”

เฉินเกอถาม

“ฉันถูกจิ่วโล๋หวางปิดผนึกอยู่ในห้องลับของตระกูลกู่มาโดยตลอด และแม้ว่าฉันจะถูกผนึกอยู่ แต่ว่าเรื่องราวของตระกูลกู่ฉันเองก็พอรู้อยู่บ้าง เหมือนว่า เพื่อนของคุณสองคน ถูกคนของตระกูลกู่จับตัวไปแล้วนะ และในพวกเขามีคนหนึ่งนามสกุลเถีย ส่วนอีกคนหนึ่งนามสกุลไป๋ และพวกเขาต่างก็ถูกขังอยู่ในห้องลับใต้ดินของตระกูลกู่！”

“ฉันก็ว่า ก่อนหน้านี้เสี่ยวเกอเคยขอให้ฉันช่วยสืบข่าวของเถียเฉิง และฉันก็ตามสืบข่าวของเขาไม่เจอเลย ที่แท้ ก็ถูกคนของตระกูลกู่จับตัวไปนี่เอง！”

เฉินผิงอันส่ายหน้าและกล่าว

และแล้วสิ่งที่เฉินเกอกังวลมากที่สุดก็เกิดขึ้น

ในคืนนั้น ตัวเองเกือบตกลงไปในกับดักที่ตระกูลกู่เตรียมไว้ ยิ่งไปกว่านั้นคือตัวเองเกือบถูกเฮเจี้ยงฆ่า ส่วนเถียเฉิงนั้นก็รอตัวเองอยู่ที่โรงแรม

คาดว่าคนของตระกูลกู่ ต้องเตรียมแผนการไว้สองทางแน่นอน และเถียเฉิงเองก็ต้องได้รับอันตรายแน่

ยิ่งไปกว่านั้นก็คือไป๋เสี่ยวเฟยน้องชายของตัวเอง ที่ก็กำลังเข้าร่วมการฝึกทดลองอยู่ที่ตระกูลกู่ด้วย

ตามสไตล์การจัดการของตระกูลกู่ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถหลีกหนีการโจมตีของตระกูลกู่ได้

“เอาอย่างนี้พี่จื่อเยียน คุณลุง พวกคุณไปก่อน ฉันต้องอยู่ที่นี่ต่อ ตอนนี้เจี่ยนนันถูกช่วยออกมาแล้ว และพี่น้องสองคนนั้นของฉันก็ต้องไม่เป็นอะไรเช่นกัน ฉันต้องอยู่ที่นี่ เพื่อช่วยพวกเขาออกมา！”

เฉินเกอกล่าว

“แค่คุณคนเดียวเหรอ เสี่ยวเกอ？คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจิ่วโล๋หวางแน่นอน！”

เฉินผิงอันกล่าวด้วยความเป็นห่วง

ส่วนโล๋จื่อเยียนเองก็มองไปที่เฉินเกอด้วยความกังวล

“ฉันรู้ดีว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจิ่วโล๋หวาง ดังนั้น ฉันเองก็จะไม่ไปเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง ฉันมีวิธี เป็นวิธีที่สามารถช่วยพวกเขาออกมา และสามารถถอยออกมาได้ พวกคุณวางใจเถอะ！”

เฉินเกอยิ้มและกล่าว

เดิมที เฉินเกอก็มีแผนที่จะเข้าไปในบ้านของตระกูลกู่ อยู่แล้ว เพื่อสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลกู่

และตอนนี้ ใช้แผนนี้ในการช่วยเหลือพวกเขา เหมาะสมที่สุดแล้ว

เมื่อเห็นความแน่วแน่ของเฉินเกอ ทุกคนต่างก็ไม่ได้พยายามเกลี้ยกล่อมเขาต่อ

และโล๋จื่อเยียนเองเธอก็เชื่อใจและไว้วางใจเฉินเกออย่างมาก

“พวกเราจะเดินทางไปที่ทะเลทรายฝั่งทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และพวกเราจะรอคุณอยู่ที่นั่นก่อน ซึ่งจิ่วโล๋หวางไม่รู้ว่าหลินเซียวอยู่ที่ไหน ดังนั้น ที่นั่นก็เป็นสถานที่ชั่วคราวที่ปลอดภัย สำหรับพวกเรา！”

โล๋จื่อเยียนกล่าว

“ฉันก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน！แล้วฉันจะรีบไปรวมตัวกับพวกคุณให้ไวที่สุด และเพื่อความปลอดภัย ฉันคิดว่าทุกคนควรอยู่ด้วยกันก่อนชั่วคราว？”

เฉินเกอมองไปที่ทุกคน

และทุกคนก็พยักหน้าตอบรับ

และตอนนี้ คาดว่าจิ่วโล๋หวางก็กำลังรีบมาที่นี่แล้ว และพวกเขาก็ไม่กล้าที่จะเสียเวลาแม้แต่นิด ดังนั้นทุกคนจึงรีบออกเดินทางทันที

ส่วนเฉินเกอ ก็จับตัวของกู่เฟิงที่เหมือนหมาที่ไร้ประโยชน์ไว้ แล้วบอกลากับทุกคนในขณะนี้

จากนั้นก็พาตัวของเขามาที่ภูเขาที่ลึก

และทั้งเขตโกโรโกโส ก็เงียบสงบไร้วี่แววของคน และไม่มีแสงสว่างเลยแม้แต่นิดเดียว

ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว！

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็เห็นปรมาจารย์จำนวนมาก กระโจนเข้ามาจากมุมมืดด้านในของเขตโกโรโกโส

และบุคคลที่เป็นผู้นำของพวกเขา เป็นแสงสีดำ

ในที่สุด ทุกคนต่างก็รวมตัวกันที่ลาน

ส่วนแสงสีดำนั้นก็กลายร่างเป็นมนุษย์

เขากวาดตามองไปยังลานที่ว่างเปล่านี้อย่างเย็นชา

จากนั้นก็มองไปที่แท่นพิธีบูชา ที่อยู่ในลานนี้

“เจ้านาย ทั่วทั้งเมืองนี้ไม่มีคนอยู่เลยสักคน！”

และเฮเจี้ยงก็เดินตรงเข้ามา แล้วกล่าว

“พวกเขาหนีไปแล้ว อีกอย่างพึ่งหนีไปได้ไม่นาน！”

ซึ่งคนคนนี้ที่กำลังกล่าวอยู่ ก็คือจิ่วโล๋หวางนั่นเอง

ทันใดนั้นเอง ดวงตาทั้งสองข้างของจิ่วโล๋หวาง เปลี่ยนเป็นสีแดง เหมือนปีศาจในมุมมืด

“ถ้าอย่างนั้นฉันรีบแยกย้ายลูกน้องของฉัน แล้วกระจายตามหาตัวพวกเขาไปทั่วทุกทิศทาง！”

เฮเจี้ยงกล่าว

“ไม่ต้องกระจายไปทั่วทุกทิศทาง เฮเจี้ยง คุณพาคนของคุณเข้ามาในทางทิศใต้ ฉันคิดว่า ระยะเวลาอันสั้นนี้ ที่พวกเขาสามารถเดินไปได้ ก็คือเดินเข้าไปในภูเขาลึก เพื่อหลบซ่อนการค้นหาของฉัน！”

แสงสว่างกะพริบภายในดวงตาทั้งคู่ของจิ่วโล๋หวาง

จากนั้นทีมก็รวมตัวกันทันที แล้วไล่ตามเข้าไปที่ภูเขาลึกในไม่ช้า

จิ่วโล๋หวางหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเขาก็กำมือของตัวเองไว้แน่นๆแล้วพูดว่า：

“ฉันรอคอยวันนี้ มาเกือบหลายหมื่นปี หลินเซียว โล๋จื่อเยียน คราวนี้ พวกคุณไม่ว่าใครก็หนีไม่พ้นกำมือของฉัน และฉันจิ่วโล๋หวาง ต้องได้เทพจิตเก้าภพแล้วเข้าสู่สามขอบเขต！”

เขากำหมัดแน่น จนเล็บของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว เพราะแรงกำหมัดของเขา

แต่ก็ไม่สามารถซ้อนความชั่วร้ายขนาดใหญ่บนร่างกายของจิ่วโล๋หวางได้

และในค่ำคืนนี้ สำนักฟีนิกซ์พวกเขาเกือบทั้งหมดได้ระดมพลขึ้นไปในภูเขา เพื่อทำการค้นหาอย่างครอบคลุม

แน่นอนว่า เพื่อเป็นการไม่ให้มีอะไรผิดพลาด ตระกูลกู่ได้ร่วมมือกับจิ่วโล๋หวาง แล้วค้นหาตัวพวกเขาอยู่ในเมืองชั้นนอก

เพื่อทำให้พวกของเฉินเกอ ต่อให้พวกเขามีปีก ก็ไม่สามารถบินออกไปได้

แต่ที่ทำให้สำนักฟีนิกซ์และตระกูลกู่คาดไม่ถึงก็คือ ก่อนที่พวกเขาจะมาที่นี่ ทุกคนต่างก็เร่งรีบออกจากเมืองเมืองไท่อย่างรวดเร็ว และตรงไปยังทะเลทรายทิศตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว