ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 703

บทที่ 703 คำพูดของฉันก็คือคำสั่ง

เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนเหล่านี้

ขณะนั้นตกใจจนฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ

หลี่ต๋าที่เป็นกำลังสำคัญของตระกูล วันนี้ได้ทรยศแล้ว?

“เป็นยังไงคุณหนูตู้? อาจารย์หลี่ต๋าถือเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งอันดับสองเลยก็ว่าได้ แต่ว่าอยู่ตระกูลตู้ทำกับเขาเหมือนคนใช้ทั่วไป แต่ว่ามาอยู่กับผม มันจะไม่เหมือนกัน อาจารย์หลี่ต๋า ก็จะกลายเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเหลย!”

เหลยเหลาหู่ยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วกล่าว

“แก..........พวกแกอยากจะทำอะไร”?”

ตู้ยีหนิงกลืนน้ำลายแล้วกล่าว

“ฮ่าๆๆ ฉันรู้ว่า พ่อของเธอรักลูกสาวคนเดียวคนนี้มาก หากให้เขารู้ว่าเธออยู่ในกำมือฉัน ฉันคิดว่า ข้อเสนอของคุณชายสวี่ พ่อเธอก็ยอมจะเซ็นชื่อแต่โดยดี เรื่องมันก็ง่ายแค่นี้!”

เหลยเหลาหู่ทำท่ายักไหล่

“แหล่งวัตถุโบราณด้านในสุด พวกเรายังไม่ได้เข้าไป อีกอย่างก็ไม่แน่ใจว่าข้างในนั้นจะมีของมีค่าไหม พวกแกกับตระกูลสวี่ก็รีบร้อนที่จะข่มขู่ตระกูลตู้แล้ว ไม่ใจร้อนไปหน่อยเหรอ?”

ตู้ยีหนิงกล่าว

“ฮ่าๆๆ ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่ได้น่ารักเสียจริง หากพวกเราไม่ได้ค้นพบจริง   เธอคิดว่าเรายังจะมาทำเรื่องที่ยากลำบากแบบนี้เหรอ? ยังไงก็แล้วแต่ตอนนี้เธออยู่ในกำมือฉัน ฉันก็จะบอกเธออย่างไม่ปิดบัง ตระกูลสวี่ ได้ค้นพบของมีค่าที่ด้านในนั้นแล้ว!”

เหลยเหลาหู่กล่าว

“ฉันไม่เชื่อ แหล่งวัตถุโบราณข้างในลึกลับเพียงนั้น ฉันไม่เชื่อว่าแค่ไม่กี่วัน ตระกูลสวี่ก็สามารถค้นพบความลับที่อยู่ด้านใน” ตู้ยีหนิงส่ายหัว

แต่ก็กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย หากไม่ใช่ผลประโยชน์ที่มากจนทำให้คนตกใจ เกรงว่า ตระกูลสวี่ก็คงไม่ให้เหลยเหลาหู่กลับคำ เหลยเหลาหู่ก็คงไม่มีเงื่อนไขที่ทำให้หลี่ต๋าสามารถทรยศตาม

สุดท้ายแล้ว ในบรรดาทั้งสี่ตระกูล

ที่เหลือสองตระกูลเป็นพวกเดียวกับตระกูลสวี่ และตระกูลตู้ นั้นไม่เข้าพวกกับเขาจริงๆ

“ได้ งั้นฉันจะทำให้เธอยอมจำนนทั้งกายในและใจ คุณตู้ คุณดูสิว่านี่มันคืออะไร?”

ขณะที่พูด เหลยเหลาหู่ก็ได้หยิบกล่องไม้ที่โบราณมากออกมาหนึ่งอัน

กล่องไม้นี้สีดำสนิท ดูแล้วขนาดเท่าฝ่ามือของทารก

เขาหยิบออกมาอย่างระมัดระวัง

มันก็ได้ดึงดูดความสนใจของเฉินเกอโดยธรรมชาติ

เฉินเกอขมวดคิ้ว ในใจสงสัยมาก

กล่องไม้นี้ดูแล้ว ไม่ใช่ของธรรมดา วัสดุไม้นี้ ดูยังไง ก็รู้สึกถึงพลังทิพย์บางอย่าง

เฉินเกอมองอย่างตั้งใจ

เวลานี้เหลยเหลาหู่ได้เปิดฝากล่องออก

ทันใดนั้น แสงสีม่วงที่น่าประหลาดถูกปล่อยออกมา แสงสีเข้มมาก

แสงสีม่วงที่ประหลาดทันใดนั้นก็ได้ปกคลุมเหลยเหลาหู่ไว้ทั้งหมด

มาพร้อมกับ พลังวิญญาณขนาดใหญ่

หนังตาของเฉินเกอกระตุกไปหนึ่งที

“ไม่ใช่ของธรรมดาจริงๆด้วย นี่มันคืออาวุธวิเศษ!”

เฉินเกอตกใจ

เดิมทีนึกว่า คนกลุ่มนี้เพื่อที่จะแย่งของมีค่าในสุสานโบราณจึงได้วางอุบาย แต่คิดไม่ถึง สิ่งที่พวกเขาหากลับเป็นอาวุธวิเศษ

ตอนนั้นที่อยู่ในถ้ำงูเคยได้ยินหยุนฉิงพูดถึงเรื่องนี้

ที่ไหนก็ตามที่พบอาวุธวิเศษ เป็นของแหล่งซากเทพของยุคสมัยอารยธรรมการฝึกตน

ด้านในนั้น จะมีของที่สืบทอดมาจากโบราณกาล และอาจจะได้พบเจอสิ่งที่มหัศจรรย์

นอนเสียจาก สถานที่แหล่งนี้เป็นสถานที่ซากเทพเจ้าแห่งหนึ่ง?

หากเป็นเช่นนี้จริง เฉินเกอก็สามารถพอที่จะเดาได้ว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้พี่จื่อเยียนต้องมาคลุกคลีกับคนเหล่านี้

ไม่ต้องพูดถึงพวกคุณลุงเลย หากเฉินเอกค้นพบสถานที่ซากเทพ ก็คงจะไม่ปล่อยไปเหมือนกัน

ดูท่าการมาครั้งนี้ ไม่ได้มาเสียเปล่า

“นี่........นี่คืออะไร?”

และตู้ยีหนิงตกใจจริงๆ

“ฮ่าๆๆ นี่คือหินวิเศษชนิดหนึ่ง แค่เม็ดนี้ ก็มิอาจจะประเมินราคาได้ ดังนั้น คุณตู้ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วใช่มั้ย?”

และหลี่ต๋าก็หัวเราะแล้วส่ายหัว

ตู้ยีหนิงโกรธจนอกกระพือขึ้นลง คนกลุ่มนี้ ช่างวางแผนเก่งเหลือเกิน แม้กระทั่งคุณพ่อ ก็โดนพวกเขาหลอกจนไม่รู้อะไรเรื่องเลย

“ตอนนี้คุณตู้ โดดเดี่ยวตัวคนเดียว ดีที่สุดก็อย่าคิดต่อต้านเลย ยอมให้จับตัวซะดีๆ จะได้ไม่ต้องเจ็บกัน!”

เหลยเหลาหู่กล่าวตักเตือน