ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 750

บทที่ 750 นายไม่ใช่คนที่ฉันรอ

“อย่า……อย่า”

หลี่เจียวเจียวร้องไห้จนใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

นอนเกลือกกลิ้งอยู่ที่พื้น

ส่วนต้าเบียวนั้น ในเวลานี้ ก็ไม่ได้สนใจเฉินเกอแล้ว จากนั้น เขาเลยได้ปล่อยมือ แล้วรีบวิ่งไปยังหลี่เจียวเจียว

สีหน้าของหลี่เจียวเจียวดูซีดขาว ได้ใช้มือกุมส่วนนั้นของตัวเองไว้ เพราะรู้สึกว่ามันทรมานสุดจะทน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”

“ปวดมาก ปวดจะตายอยู่แล้ว”

ด้านเฉินเกอนั้นก็ได้แต่ยิ้ม แล้วก็ส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้น ก็ได้พาเฉินเปียวเปียวกับเซียวเหยียนเดินจากไป

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้ปวดขนาดนี้”

กู้พ่านถามขึ้นด้วยอาการสงสัย

“ใครจะรู้ล่ะ พูดไปก็บงเอิญนะ เมื่อครู่ ที่ต้าเบียวออกแรง ตรงนั้นของเจียวเจียวก็รู้สึกปวดขึ้นมา”

“แม่ง นี่มันมนตร์ดำจริง ๆ เหรอ เชี่ย พวกเขาไปไหนแล้วล่ะ”

ต้าเบียวเหงื่อไหลท่วม จากนั้น ก็ลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์โมโห

“ฉันรู้แล้ว พวกเขาคงหนีไปแล้ว เพราะกลัวว่าพวกเราจะหาเรื่อง”

กู้พ่านได้พูดขึ้น

“โคตรแม่ง มันน่ากระทืบจริง ๆ เดี๋ยวฉันจะทุบรถพวกมันให้แหลกไปเลย ให้พวกมันได้รู้หน่อยว่าใครเป็นใคร”

พูดไป จากนั้น ต้าเบียวก็หยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกำลังจะกดโทรออก

“ห๊า”

ในเวลานี้ มือของต้าเบียวนั้นก็แข็ง โทรศัพท์ก็ร่วงหลุดจากมือ

และแขนของเขา ก็แข็งค้างอยู่อย่างนั้น ขยับไม่ได้เลย

จากนั้น ก็มีอาการปวด ๆ เหมือนมีอะไรมากรีด

ต้าเบียวรู้สึกปวดเป็นอย่างมาก จนต้องนอนลงกลิ้งไปมากับพื้น

“โอ้ยปวด แขนของฉันทำไมปวดอย่างนี้”

ลานจอดรถ ทันใด ก็วุ่นวายกันใหญ่

ส่วนเฉินเกอนั้น

พวกเขาได้มาถึงที่ด้านในของหมุ่ตึกแล้ว

“อาจารย์คะ หลี่เจียวเจียว ไม่เป็นอะไรใช่ไหม เรื่องนั้นมันเกี่ยวกับท่านด้วยหรือเปล่า”

เฉินเปียวเปียวถามขึ้น

“ใช่ นี่เรียกว่าแอบยักยอกถ่ายทพลัง”

เฉินเกอได้พูดขึ้น

“หมายความว่าอย่างไรคะ อาจารย์”

“ก็คือ เอากำลังของหนุ่มนั่นรวมกับกำลังของฉัน แล้วเคลื่อนย้ายไปยังตัวของหลี่เจียวเจียว ”

“พู๊！”

เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ เฉินเปียวเปียวก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

“สมควรแล้ว ใครอยากให้พวกเธอพูดไม่ระวังปากเองล่ะ”

เฉินเกอได้พูดขึ้นอย่างนิ่ง ๆ พร้อมกับส่ายหน้าเบา ๆ

จากนั้น ก็หันกลับไปมองยังลานจอดรถ ที่มีผู้คนเนืองแน่น

“นี่ นายใช่เฉินเกอป่ะ”

ในเวลานี้ ก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงพูดขึ้น

“เสว่เสว่เธอรีบดูสิ เป็นหมอนั่นจริง ๆ ด้วย”

พอหันกลับมา ก็เจอเข้ากับผู้หญิงสองสามคน นี่มันอะไรกันเนี่ย

เฉินเกอคิดอยู่ในใจ

ส่วนว่านเสว่ ก็ทำท่าทีมองมายังเฉินเกอ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอมีอาการตื่นเต้นอีกแล้ว

เป็นไปไม่ได้หรอก

ถ้าหากครั้งแรกเป็นความบังเอิญ แล้วครั้งนี้ล่ะ มันหมายความว่าอย่างไร

แล้วทำไม เมื่อตัวเจอกับคนธรรมดา ที่โคตรจะธรรมดาแล้ว ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่อย่างนี้ล่ะ

ในใจของว่านเสว่เริ่มเกิดอาการสงสัย

แต่ว่า เธอก็ยังรู้สึกไม่ค่อยเหมือนกัน

เธอคิด จะเข้าไปทักเขาดีไหมนะ

ทันใด