ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 751

บทที่ 751 วิกฤตที่กำลังจะมาถึง

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม คนในดวงใจที่ตนเองรอมานานกว่าสิบปีได้ปรากฏตัวขึ้นแล้ว ว่านเสว่รักและทะนุถนอมโอกาสนี้เป็นอย่างยิ่ง

ทั้งสองคนพูดคุยกันในขณะที่เดินเข้าไปยังด้านในของหมู่ตึก

แต่เดิม หลี่เส้าจงมาที่นี่ ก็เพื่อเที่ยวชมและแวะเข้ามาดูสถานการณ์ที่นี่ไปด้วยเลย

เมื่อได้เห็นความงามของว่านเสว่ ทันใดนั้น เขาก็เต็มใจเดินร่วมทางไปกับว่านเสว่อย่างเป็นธรรมชาติ

ในเวลานี้ ไม่ไกลจากสนามว่างขนาดใหญ่ กลับมีเสียงของผู้คนดังขึ้น

"เกิดอะไรขึ้น? "

หลี่เส้าจงถามคนรับใช้ที่อยู่ข้างหลัง

"เรียนนายน้อย นี่คือสนามสู้วัวกระทิง เมื่อไม่กี่วันก่อน มีคนมาจากเป่ยเฟยเชียงตี้（เขตตะวันตกเฉียงเหนือ） จับวัวประหลาดได้หลายตัวและส่งพวกมันมายังลานประลอง นี่ถือเป็นเรื่องพิเศษอย่างหนึ่งของหมู่ตึกหู้หลง

คนรับใช้เอ่ย

"หึ น่าเบื่อ การต่อสู้ของสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ มีอะไรน่าดูกัน ไม่รู้จริงๆ เลยว่า คนที่วุ่นวายเหล่านั้น จะน่าเบื่อขนาดนี้!”

หลี่เส้าจงส่ายหัวและหัวเราะเหยียด

แต่ประโยคนี้กลับทำให้ว่านเสว่รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง

เดิมที ประโยคนี้ไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เธอ และเมื่อเปรียบเทียบแล้วสถานะของว่านเสว่นั้นยังสูงกว่าหลี่เส้าจงเสียอีก แต่ท่าทีเย่อหยิ่งของหลี่เส้าจง ยังคงทำให้ว่านเสว่รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

บางทีอาจจะอารมณ์ไม่ดีอยู่บ้างมั้ง ว่านเสว่เอ่ย 

"ก็ไม่แน่ คุณพ่อเคยบอกว่า วัวประหลาดพวกนี้ เคยผ่านเทียนตี้จ้าวฮั่วมาบ้างแล้ว พวกมันล้วนไม่ธรรมดา ไปดูหน่อยก็ดี!”

"โอ้? คิดไม่ถึงน้องเสว่เสว่ จะสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย? เอาอย่างนั้นก็ได้ ฉันจะไปดูเป็นเพื่อนน้องว่านเสว่ด้วย! "

หลี่เส้าจงส่ายหัวและแค่นยิ้ม

จากนั้นทั้งคู่ก็ตรงไปที่สนามประลอง

"เสว่เสว่! "

พวกซิ่วซิ่วนั้นลงมาเล่นที่ลานประลองก่อนหน้านั้นแล้ว หลังจากเห็นว่านเสว่ พวกเขาก็รีบเรียกว่านเสว่ให้เข้ามาทันที

"ว้าว คุณชายหลี่ สวัสดี ก่อนหน้านี้เคยได้ยินแต่ชื่อของคุณมาหลายครั้ง ตอนนี้ ได้เจอตัวจริงแล้ว!”

ซิ่วซิ่วเอ่ย

"อืม! "

แต่หลี่เส้าจงกลับไม่ได้พูดอะไรมากเพียงและเพียงพยักหน้าเป็นการตอบรับ

หลี่เส้าจงนั้นย่อมมีความเย็นชาอยู่ในตนเอง

เมื่อเห็นดังนั้น ก็ทำให้ซิ่วซิ่วอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียหน้าและไม่สบอารมณ์อยู่บ้าง คิดไม่ถึงว่าเขาจะเย็นชาขนาดนี้

แน่นอนว่า เมื่อหลี่เส้าจงมาถึง บรรยากาศของลานสู้วัวกระทิงก็เปลี่ยนไปทันที หลายคนหลีกทางให้โดยอัตโนมัติ

เสียงเจี้ยวจ้าวแต่เดิม หายไปในพริบตา

หลี่เส้าจงและว่านเสว่นั่งลง จากนั้นจึงมองไปยังพื้นที่ที่ถูกเปิดโล่ง

จากนั้นจึงเห็นวัวสีดำตัวหนึ่งที่มีเท้ายาวและมีสีทองบนหน้าผาก กำลังต่อสู้อยู่ในสนาม

หลี่เส้าจงเพียงแค่มองไปที่มัน จากนั้นจึงหลับตาลงด้วยความรังเกียจ

หึ พวกผู้ฝึกตนเหลือขอ มักจะรู้สึกว่าการได้เข้าสู่โลกนั้นเป็นเรื่องที่ช่างน่างดงามเสียเหลือเกิน 

แต่ในความเป็นจริงแล้ว หลังจากเข้าโลกแล้วนั้นก็มีความเจ็บปวดอยู่ด้วยเช่นกัน

ตัวอย่างเช่นตอนนี้ ทุกวันล้วนต้องเผชิญกับพวกมดมากมายเกินไป ซึ่งสำหรับหลี่เส้าจงแล้ว นี่คือความเจ็บปวดอย่างหนึ่ง

ว่านเสว่มองไปที่หลี่เส้าจงผู้โดดเดี่ยวและเย่อหยิ่ง ไม่รู้ว่าทำไมเช่นกัน ในใจของเธอมักจะรู้สึกแปลกๆ 

เธอถึงขั้นเริ่มสงสัยขึ้นมา ว่าหมอดูหลอกตัวเองหรือเปล่า

ตนเองรักคนๆ นี้และเขาก็คือคนในดวงใจของตนจริงๆ หรือ? 

ว่านเสว่เริ่มสงสัยอย่างจริงจังขึ้นมา

อย่างไรก็ตามจากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไร และมองเข้าไปในสนาม

ในเวลาเดียวกัน เฉินเกอเองก็มาด้วยเช่นกัน

"ลานสู้วัวกระทิง อีกทั้งวัวเหล่านี้ ดูเหมือนว่าจะผ่านการเปลี่ยนแปลงบางอย่างและกลายเป็นสัตว์อสูร! "

เฉินเกอและเฉินเปียวเปียวก็มาที่นี่เช่นกัน

ข้างๆ เป็นเฉินเปียวเปียวที่กำลังมองดูวัวรูปร่างแปลกๆ เหล่านี้อย่างอยากรู้อยากเห็น

เฉินเกอเอ่ยอธิบายเสียงเรียบ

แน่นอนว่า พวกเขาทั้งหมดล้วนยืนดูอยู่ข้างนอก

"มีวัวอสูรด้วย? ไม่น่าล่ะ พวกมันแต่ละตัวเมื่อมองดูแล้ว ดูดุร้ายน่ากลัวอีกทั้งยังมีพลังโจมตีแข็งแกร่งอย่างยิ่ง! วัวแบบนี้มาต่อสู้กันนั่นล่ะคือจุดที่คุ้มค่าแก่การดูของการต่อสู้!”

เฉินเปียวเปียวอดพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

“คุ้มค่าแก่การดู? เธอคิดอย่างนั้นจริงหรือ?” 

เฉินเกอส่ายหัวและยิ้ม

"ไม่ใช่หรือ? อาจารย์" เฉินเปียวเปียวงงงวย

"ฉันคิดว่า ความหมายของพี่ใหญ่ก็คือ วัวพวกนี้ เนื่องจากมันไม่ใช่วัวธรรมดา เห็นแบบนี้แล้ว พวกเขาย่อมไม่ได้เต็มใจที่จะถูกมนุษย์ทำให้เชื่องแน่! พี่ใหญ่ แบบนี้จะมีอันตรายเกิดขึ้นหรือไม่? "

เซียวเหยียนลองถามอย่างไม่แน่ใจ

"เซียวเหยียนนายเข้าใจได้ดีอย่างยิ่ง นายพูดถูก เจ้าสัตว์อสูรเหล่านี้ดูเผินๆ เหมือนกำลังแสดงอยู่ แต่ความจริงแล้วพวกมันไม่ง่ายเลยที่จะถูกทำให้เชื่อง ยิ่งไปกว่านั้น ในขณะนี้ยังไม่มีผู้แข็งแกร่งมานั่งอยู่ด้วย อีกทั้งสัตว์อสูรเหล่านี้ ก่อนหน้านี้ถูกจับมา มาตอนนี้ยังถูกบังคับโดยมนุษย์ ในใจย่อมมีความเกลียดชัง มีอันตรายแน่นอนอยู่แล้ว”