ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 765

บทที่ 765 เขามาแล้ว

บูม!

เสียงหนึ่งดังขึ้น แสงสีขาวตกมาลงมา ก็เห็นรอยแตกขนาดใหญ่ถูกแยกออกด้วยแสงสีขาวที่บนเวที

ชิ้ง!

เสียงดาบที่ชัดเจนดังขึ้น

นี่คือเสียงเก็บดาบ

ชายผมยาวคลุมไหล่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าปรากฏตัวบนเวทีตั้งแต่เมื่อไหร่

มีดาบซามูไรยาวติดอยู่ที่เอวของเขา

บุคคลนี้ ยังสวมชุดนักรบของประเทศญี่ปุ่นอีกด้วย

มองไป เขาดูเหมือนชายวัยกลางคน

ในขณะนี้ มองไปที่เสี้ยวชางเซิงด้วยสีหน้าไม่แยแส

“กุ่ยสือเล่ว เป็นแกเองเหรอ!?”

เสี้ยวชางเซิงหัวเราะ เห็นได้อย่างชัดเจนว่า เขารู้จักนินจาญี่ปุ่นคนนี้

“กุ่ยสือเล่ว! ช่วยฉันด้วย!”

สำหรับหลี่เส้าจง ราวกับว่าเห็นฟางช่วยชีวิต

มองไปที่เสี้ยวชางเซิง กัดฟันและถอยกลับไปด้านหลังกุ่ยสือเล่ว

“ฮ่าๆๆๆ น่าสนใจจริงๆ คิดไม่ถึงว่านินจาที่มีชื่อเสียงกุ่ยสือเล่วแห่งสำนักกุยไห่ ลี้ภัยไปอยู่ในตระกูลหลี่เล็กๆ จริงเหรอ? ฉันเข้าใจถูกใช่ไหม?”

เปลือกตาเสี้ยวชางเซิงกระตุกเล็กน้อย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะ

“เสี้ยวชางเซิง ท่านเป็นนักพรตที่มีชื่อเสียงมายาวนาน ทำไมต้องทำให้ท่านรุ่นหลังลำบากใจแบบนี้ หากท่านต้องการหาคู่ต่อสู้ ก็มาหาผมได้ สำหรับคุณชายหลี่ วันนี้มีผมอยู่ คุณทำอะไรเขาไม่ได้หรอก!”

กุ่ยสือเล่วเอียงเท้าตอบกลับเป็นภาษาจีนอย่างเคารพ

ทั้งสอง เป็นผู้มีฝีมือชั้นสูงเห็นได้ชัดว่า

การสนทนาระหว่างทั้งสอง ก่อให้เกิดบรรยากาศลึกลับอย่างหนึ่งในที่สถานที่แห่งนี้

ทุกคนเงียบไม่กล้าพูด

กลั้นหายใจและรอให้การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเริ่มขึ้น

และแล้ว ผลที่ได้นั้นทำให้คนไม่คาดคิด

“ฮ่าๆๆ นินจาของสำนักกุยไห่ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะจัดการด้วย ฉันเสี้ยวชางเซิงไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน ที่กลัวคือความยุ่งยาก กุ่ยสือเล่ว แกรู้ดี ว่าฉันไม่กลัวแก แค่กลัวว่าสำนักกุยไห่ของพวกแกจะมาเล่นงานฉัน ฉะนั้น วันนี้ฉัน จะไว้หน้าแกชั่วคราวก่อน!”

เสี้ยวชางเซิงโบกไม้โบกมือ

บ่งบอกว่าจะไม่ทำให้หลี่เส้าจงลำบากใจอีกต่อไป

สิ่งนี้ทำให้หลี่เฟยหลงบนเวทีถอนหายใจยาว

“ทำไม? วันนี้แกจะช่วยตระกูลหลี่ คว้าอำนาจควบคุมในครั้งนี้เหรอ?”

เสี้ยวชางเซิงถามอีก

“ใช่แล้ว ถ้าท่านตั้งใจจะต่อสู้ ผมก็ยินดีจะสู้กับท่าน!”

กุ่ยสือเล่วจับดาบซามูไรในมือ

“หึ ไม่ดีกว่า ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ไม่มีแรงต่อสู้กับแก! ถ้าเป็นฉันในช่วงเวลาที่อยู่ในจุดสูงสุด กุ่ยสือเล่ว มันยากมากที่จะบอกว่าพวกเราคนไหนแข็งแกร่งและอ่อนแอ หลี่เส้าจงคนนี้สามารถคืนแกได้ แต่เด็กน้อยสองคนนี้ ฉันคิดว่านายไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่ง ฉันจะดูดเอาจิงชี่ในตัวของเด็กน้อยสองคนนี้เพื่อรักษาบาดแผล~”

เสี้ยวชางเซิงชี้ไปที่ว่านเสว่และเฉินเปียวเปียว

“ผมสนใจแค่ความปลอดภัยของคุณชายหลี่!”

กุ่ยสือเล่วกล่าวอย่างเย็นชา

“อะไรนะ? ท่านอาจารย์กุ่ย ได้โปรดท่านช่วยชีวิตลูกสาวด้วย!”

ว่านเย่าจงได้ยินคำพูดแบนนั้น จึงรีบโค้งคำนับเพื่อขอความช่วยเหลือ

ส่วนว่านเสว่กับเฉินเปียวเปียว ต่างก็รู้สึกคับแค้นใจในเวลาเดียวกัน

แต่กุ่ยสือเล่ว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าว่านเย่าจงเป็นใคร

“พี่เฟยหลง ได้โปรดช่วยพูดอะไรด้วย ช่วยลูกสาวของผม อำนาจควบคุมในปีนี้ เป็นของตระกูลหลี่ ตระกูลว่านของผมจะเป็นคนแรกที่สนับสนุน!”

แล้วว่านเย่าจงเป็นใคร

“อันนี้……”

หลี่เฟยหลงนิ่งในขณะนี้

ท่าทางดูลังเล

และเพื่อนของว่านเสว่ที่อยู่บนเวทีซิ่วซิ่วและคนอื่นๆ ก็กังวลมากเช่นกัน

ใครจะไปนึกว่า จะมีคนชั่วร้ายอย่างเสี้ยวชางเซิงปรากฏ

เห็นได้ชัด ทั้งสองตระกูลว่านและหลี่ แทบจะไม่สามารถรับมือกับเสี้ยวชางเซิงได้เลย

โดยเฉพาะหลี่เส้าจงคนนั้น

ฉันแม่งเชื่อจริงๆ เลย หลับตาตั้งแต่ขึ้นเวที ถ้าไม่รู้ก็คงจะคิดจริงๆ ว่าเขาเป็นผู้มีฝีมือชั้นสูงที่ไม่มีใครเทียบได้

ทุกครั้งที่เจอคนที่ร้ายกาจ ก็มีสภาพเป็นแบบนี้!

หลี่ซิ่วซิ่วพูดไม่ออกเลยจริงๆ

“เฉินเกอ เฉินเปียวเปียวนั่นเป็นเพื่อนนายสินะ ทำไมนายไม่กังวลเลยล่ะ!”

และขณะที่หลี่ซิ่วซิ่วกระวนกระวายแทบทนไม่ไหว เธอมองข้างกายตัวเอง เฉินเกอกลับกำลังหลับตางีบหลับซะงั้น

เชรด!

หลี่ซิ่วซิ่วแทบเป็นบ้า

จึงเขย่าเฉินเกอ

สว๊าบ!

เฉินเกอจึงลืมตาขึ้น

ในขณะที่เฉินเกอลืมตาขึ้น หลี่ซิ่วซิ่วก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ดวงตาของเฉินเกอ ส่องแสงเจิดจ้าสองดวง