ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 783

บทที่ 783 เชิญไปงานเลี้ยง

“เขาคือใคร?”

เฉินเกอถามอย่างสงสัย

“นั่นก็คือเฉินเตี๋ยนชาง ไม่รู้ว่าเขาใช้แผนการอะไร ในชั่วข้ามคืน เขาก็ทำลายล้างตระกูลเฉินที่ให้กำเนิดเขา ตั้งแต่นั้นมา เขาก็

ซ่อนตัวอยู่ที่เกาะโยวหลง หลังจากนั้นเขาก็สร้างผู้ฝึกตนตระกูลเฉินจนถึงปัจจุบัน เป็นที่น่ากล่าวขวัญว่า ในเวลาเพียงไม่

กี่สิบปี ตระกูลเฉินโดยรวมไม่เพียงแต่มีความเจริญรุ่งเรืองเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งของตระกูล ยังสูงกว่าตระกูลเฉินก่อน

หน้าหลายเท่า!”

“ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เฉินเตี๋ยนชางก็ได้เริ่มแผนใหม่ แผนนี้เรียกว่า แผนเชิงลึกที่เข้าใจถี่ถ้วน และแผนนี้เกี่ยวข้องกับท่าน

ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจความลับบางอย่าง เป็นเวลานานแล้ว ในการเตรียมแผนนี้!”

ท่านซินแซกุ่ยพูด

“ตามที่คุณพูด ดูเหมือนว่าหลายสิ่งที่เกิดขึ้น เกี่ยวข้องกับท่านปู่ของฉันโดยตรงใช่ไหม?”

เฉินเกอพูดด้วยความเหลือเชื่อ

“ใช่ ไม่เพียงแค่นั้น เฉินเตี๋ยนชางดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับโลกยู่นี่คงเป็นส่วนหนึ่งของแผนการเชิงลึกที่เขา

วางแผนไว้!”

ท่านซินแซกุ่ยพูด

“โลกยู่ ท่านซินแซกุ่ย ตามข่าวลือนั้น โลกยู่ในดินแดนชั้นในโลก?”

หลงเย่ถามด้วยความตื่นเต้น

ท่านซินแซกุ่ยพยักหน้า

“ฉันไม่สนใจว่าแผนเชิงลึกนี้คืออะไร และไม่สนว่าคนที่จะต้องเผชิญจะเป็นใคร ยังไง ฉันจะไม่ยอมให้เขาทำร้ายใคร!”

เสียงที่เด็ดเดี่ยวเปล่งประกายในดวงตาของเฉินเกอ

“เนื่องจากท่านซินแซกุ่ยรู้สถานที่เกาะโยวหลงแล้ว ฉันคิดว่า วันนี้เราจะออกเดินทาง ไปที่เกาะโยวหลง พอดีช่วงนี้ฉันได้ยิน

ข่าวลือ เรื่องราวมากมายเกี่ยวกับผู้ฝึกตนตระกูลเฉิน ฉันก็อยากเห็น ตระกูลเฉินนี้มันต่างกันอย่างไร!”

เฉินเกอพูดอย่างใจเย็น

“ได้ คุณเฉิน แกงค์ดากอนของเรามีกองทัพเรือโดยเฉพาะ ถ้าอาจารย์เฉินไม่รังเกียจ ฉันก็อยากมีส่วนร่วมเล็กน้อย ขอบคุณ

คุณเฉินสำหรับคำแนะนำ!”

หลงเย่พูดอย่างรวดเร็ว

ความสามารถในการบำเพ็ญของเฉินเกอเขาเคยเห็นมาแล้ว เขามีสัญชาตญาณ หากเขาสร้างมิตรที่ดีกับท่านผู้ยิ่งใหญ่นี้

สำหรับแกงค์ดากอน และในอนาคตต่อตระกูลหลง มันจะก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมาก

ดังนั้น หลงเย่จะไม่ยอมทิ้งโอกาสใดๆในตอนนี้

เมื่อได้รับความหวังดีจากหลงเย่ เฉินเกอก็ไม่ปฏิเสธเช่นกัน ก็เป็นเรื่องดี เขาสามารถให้ยอดฝีมือในสำนักสวนหยาง

เตี้ยนของเขาไปด้วยกัน และดูแลกันและกัน

ในเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น กองทัพเรือที่เตรียมไว้ออกเดินทางแล้ว

กองทัพเรือมีขนาดใหญ่มาก มีเรือโดยสารขนาดใหญ่มากกว่าสิบลำ ทุกลำมุ่งหน้าสู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ

หนานเยว่

ยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือเดินสมุทร มองไปที่มหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด

อารมณ์ที่ไม่อาจบรรยายได้ท่วมท้นในหัวใจ

“เวลาสี่ปี ที่แยกจากมู่หานสี่ปีเต็มๆ ในเวลาสี่ปี แตกต่างออกไป ฉันไม่ใช่ตัวฉันที่ฉันเคยเป็นอีกต่อไป และไม่รู้ว่าตอนนี้ มู่

หานเป็นอย่างไร ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?”

เฉินเกอเศร้าโศก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ มีความกังวล กังวลไปต่างๆนาๆ

คนในครอบครัวของตนถูกตระกูลเฉินจับไป และหวังเพียงว่าครอบครัวของเขาจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ

ถ้าเป็นไปได้ เฉินเกอเต็มใจ ที่จะรับผิดชอบทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

และสิ่งที่เขาต้องเผชิญในอนาคต อาจจะเป็นท่านปู่ที่เขาเคารพมาก

อารมณ์ของเฉินเกอ ก็สับสนเช่นกัน

ขณะที่เฉินเกอถูกรุมล้อมไปด้วยปัญหาเหล่านี้

“โว้ย พี่ชายคนนี้ คุณก็มากับกลุ่มบนเรือโดยสารลำนี้หรือ?”

เสียงผู้หญิงคล้ายนกขมิ้นดังขึ้นข้างหลังเขา

เฉินเกอหันศีรษะไป เป็นผู้หญิงสองคนยืนอยู่ข้างหลังเขา

ผู้พูดท่านนี้ ซึ่งแต่งกายในชุดกีฬา มัดผมหางม้า รูปลักษณ์หน้าตาเหมือนน้ำเสียง หวานน่ารัก