หลังจากได้ยินคำพูดของไป๋เสี่ยวเฟย ใบหน้าของเหลียงลู่ก็มีรอยยิ้ม
"ขอบคุณคุณมาก!"
จากนั้นเหลียงลู่ก็พาไป๋เสี่ยวเฟยและเฉินเกอ ไปหาโกวหลินเทียน
โกวหลินเทียนที่อยู่ในลานต้อนรับแขก เมื่อเห็นเหลียงลู่และคนอื่น ๆ ปรากฏตัวขึ้น ใบหน้าก็ประดับรอยยิ้ม
จากนั้น เขาก็หัวเราะอย่างร่าเริง สายตามองดูคนทั้งสามแล้วถามว่า
“เมื่อคืนพักผ่อนเป็นอย่างไรบ้าง?”
เมื่อได้ยินคำถามของโกวหลินเทียน เหลียงลู่ก็พยักหน้า
เขาพูดติดตลกว่า “บ้านลุงโกวสบายมากอย่างยิ่ง พวกเราพักผ่อนเป็นอย่างดี ถ้าไม่ใช่เพราะคุณพ่อยังมีงานสำคัญอยู่ ฉันคงต้องขออยู่ที่บ้านตระกูลโกวอีกหลายวัน!”
หลังจากได้ยินคำพูดของเหลียงลู่ โกวหลินเทียนเองก็หัวเราะดังขึ้นมาเช่นกัน
ในเวลานี้ โกวหลินเทียนเอ่ยปากขึ้นว่า “อย่างนั้นรอให้เธอทำงานของพ่อเสร็จแล้ว ค่อยมาอยู่ที่บ้านลุงโกวยาวๆหลายวัน”
เหลียงลู่แลบลิ้นเล็กๆ ของตนอย่างซุกซนและพูดว่า
“รอให้ผมทำงานเสร็จ ผมจะต้องมาที่บ้านลุงโกวแน่!”
ต่อมาโกวหลินเทียนก็เอ่ยปากอีกครั้งว่า "บ่อน้ำเย็นมังกรฟ้าอยู่ด้านหลังภูเขาลูกนี้ ฉันจะส่งคนพาพวกเธอไปที่นั่น ส่วนที่ว่าพวกเธอจะสามารถเปิดบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้าและได้กระจกวิเศษปาคายจากในบ่อน้ำเย็นมาได้หรือไม่ นี่ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเธอแล้ว"
หลังจากได้ยินคำพูดของโกวหลินเทียน เหลียงลู่เองก็พยักหน้า
จากนั้น คนในตระกูลโกวคนหนึ่ง ก็พาเหลียงลู่ ไป๋เสี่ยวเฟย เฉินเกอ และคนอื่นๆ มุ่งหน้าไปที่ด้านหลังของภูเขา
ภายใต้การนำของคนตระกูลโกว ไม่นานนักทั้งสามก็ได้เข้าใกล้บ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า
หลังจากเข้าใกล้บ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า ก็สามารถสัมผัสได้ถึงอากาศอันหนาวเหน็บอย่างยิ่งพัดโชยอยู่รอบตัวขึ้นมา
ในเวลานี้ ผู้นำทางก็เอ่ยปากพูด “ด้านหน้าก็คือบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า สมบัติของตระกูลโกวของเรา กระจกวิเศษปาคายอยู่ในบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้านั้น!”
เมื่อพูดจบคนนำทางก็หันหลังและจากไป
เหลือไว้เพียงพวกเหลียงลู่ทั้งสามคน
ในเวลานี้ เหลียงลู่กระชับเสื้อผ้าของตนขึ้นมาและพูดว่า “จะได้กระจกวิเศษปาคายมาหรือไม่ นี่ขึ้นอยู่กับความสามารถของนาย”
สายตาของเหลียงลู่จ้องไปที่ไป๋เสี่ยวเฟย
ส่วนไป๋เสี่ยวเฟยในเวลานี้ สายตากลับมองไปที่เฉินเกอซึ่งอยู่ข้างๆ
เขาจับที่ท้ายทอยของตน ขณะที่เฉินเกอนั้นได้ก้าวไปข้างหน้า สีหน้าของเขานิ่งสงบ สายตาของเขามองไปที่บ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า ซึ่งอยู่ตรงหน้า
เหลียงลู่และไป๋เสี่ยวเฟยที่อยู่ข้างๆ กลับกำลังลังเลไม่กล้าออกตัว
พวกเขามองไปที่เฉินเกอ ส่วนเฉินเกอหลังจากนิ่งเงียบไปนาน ก็ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรออกมา
เหลียงลู่ที่อยู่ข้างๆ ค่อยๆเข้ามาอย่างเงียบ ๆ และพูดว่า
“นายมองออกรึเปล่าว่าบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า มีอะไรผิดปกติ”
เมื่อได้ยินคำถามของเหลียงลู่ เฉินเกอก็ส่ายหัวและพูดว่า
“ฉันมองมันไม่ออก อากาศหนาวเหน็บที่ออกมาจากบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า สรุปแล้วมันมาจากที่ใดกันแน่”
ขอแค่รู้อย่างชัดเจนถึงแหล่งที่มาของความหนาวเย็นนี้ พวกเราก็สามารถหลีกเลี่ยงความชั่วร้ายได้ และเพิ่มโอกาสในการอยู่รอดได้อย่างมาก
บางทีในบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า อาจมีถ้ำอื่นอยู่อีก! "
หลังจากได้ยินการวิเคราะห์ของเฉินเกอ ไป๋เสี่ยวเฟยก็พยักหน้าเช่นกัน
“การวิเคราะห์ของพี่เฉินนั้นไม่เลว กระจกวิเศษปาคายของตระกูลโกว แม้กระทั่งคนในตระกูลยังไม่สามารถเอามันออกมาได้ นี่แสดงให้เห็นว่าบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้านั้นอันตรายจริงๆ
หากพวกเรารีบเร่งเข้าไป หรือตกอยู่ในความตื่นตระหนก นี่ก็อาจทำให้เราตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจกลับคืนได้อีก”
ในเวลานี้ สายตาของเฉินเกอจ้องไปที่เหลียงลู่และเอ่ยถาม
“เธอคุ้นเคยกับตระกูลโกว เธอรู้อะไรเกี่ยวกับบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้าบ้าง?”
หลังจากได้ยินคำถามของเฉินเกอ ใบหน้าของเหลียงลู่ก็เต็มไปด้วยความสงสัย เธอโบกมือ บ่งบอกว่าตนเองไม่รู้อะไรทั้งสิ้น
ในเวลานี้เอง เธอกลับกลอกตาแล้วพูดว่า
“ของวิเศษที่พ่อให้ฉันมานั้น ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ มันแค่สามารถใช้พิสูจน์ตัวตนของฉันได้ และไม่มีประโยชน์ในการได้รับกระจกวิเศษปาคาย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...