ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 80

ครั้งนี้เฉินเกอกับซูมู่หานตกตะลึงแต่ปลอดภัยดี ส่วนหนิงฝาน ถูกพาออกไป

และที่ใต้อาคารตอนนี้

จวงเฉียงกับหลี่ห้าวขับรถพาคนมาแล้ว

มองฉากตรงหน้า ก็ช็อกมากขึ้น

ทั้งหมดต่างนิ่งไป

นี่คืออำนาจของคุณชายเฉินไหม？

เฮลิคอปเตอร์ยี่สิบกว่าลำ！！！

“พี่เจิ้นกั๋ว หมายความว่าไง？รับใช้ครั้งสุดท้าย？”

ส่วนตอนนี้ เฉินเกอกลับประหลาดใจมาก คำว่าสุดท้ายของหลี่เจิ้นกั๋ว พยายามให้เขาเข้าใจตระกูลมากขึ้น แต่เป็นจังหวะที่หลี่เจิ้นกั๋วจะบอกลากับตัวเอง

“ใช่คุณชายเฉิน เครื่องมือนี้ คือเครื่องมือของครอบครัวที่สนับสนุน วันนี้ ผมกังวลว่าคุณจะเกิดเรื่อง ก็เลยใช้ไป！อย่าคิดว่าเฮลิคอปเตอร์นี้อยู่หางจากหนิงฝาน แต่ที่จริงแค่เขาขยับ ก็จะถูกจัดการทันที จากสถานการณ์ของคุณตอนนี้ ทีมชุดนี้ได้ทำวิธีแก้ไขปัญหาไปไม่ต่ำกว่าสิบวิธีแล้ว！”

“แต่ ใช้มันไป ก็หมายถึงความประมาทอย่างร้ายแรงของผม ผมต้องได้รับโทษลาออก！”

หลี่เจิ้นกั๋วพูดอย่างหดหู่

แต่ จากใบหน้าเขา ไม่มีความเสียใจใดๆ！

พูดจริงๆ นี่ยังทำให้เฉินเกอโทษตัวเองเล็กน้อย

ยังไงเรื่องทั้งหมดนี้ ต่างก็เกิดขึ้นเพราะตัวเอง

ตอนแรกพี่สาวพูดถูกแล้ว หากคุณเหยียบย่ำใคร ก็ต้องเหยียบจนคนนั้นยืนขึ้นมาไม่ได้

ตอนนั้นตัวเองไม่คิดอย่างนั้น

แต่ตอนนี้ มันเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด

ยังไม่แก้ไขเรื่องหนิงฝาน สุดท้าย พอรู้ตัวตนของตัวเอง ทำให้เขาต้องการอยากจะแก้แค้น！

ถึงตอนนี้จะเอาปัญหาของหนิงฝานแก้ได้แล้ว แต่คิดๆดูก็รู้สึกหวาดกลัว ถ้าตัวเองยืดเวลาไม่ได้ อย่างนั้นตอนนี้ซูมู่หานคงจะตกลงไปตายอย่างบริสุทธิ์！

เป็นอย่างนี้ แม้แต่หลี่เจิ้นกั๋วก็ยังต้องรับโทษให้ลาออก

“พี่เจิ้นกั๋ว ไม่เป็นไร เรื่องนี้ผมจะไปพูดกับพี่สาวเอง！”

เฉินเกอพูด

พูดถึงก็บังเอิญ ในตอนนี้เอง สายของเฉินเสี่ยวที่เป็นพี่สาวก็โทรมา

“น้องชาย เป็นไงบ้าง？คงไม่ได้ไม่ช็อกสินะ？”มีเสียงห่วงใยของเฉินเสี่ยวเข้ามา

“พี่ ทำไมรู้ไวอย่างนี้ล่ะ？”

“เหลวไหล หน่วยสนับสนุนพิเศษก็ใช้ไปแล้ว ฉันจะไม่รู้ได้ไง？ต่อไปทำอะไรก็ระมัดระวังหน่อย！”

“ผมรู้แล้ว อ้อใช่พี่ พี่ให้หลี่เจิ้นกั๋วอยู่ต่อได้ไหม ยังไงเขาก็ช่วยผม？”

เฉินเกอรีบพูด

“ไม่มีทาง ฉันให้หน้าที่เขาไปก็ทำไม่เสร็จ จากกฎของตระกูล ต้องลาออกเท่านั้น！เขาเอาชีวิตมาช่วยคุณ ก็สมควรแล้ว！”

เฉินเสี่ยวพูดอย่างเย่อหยิ่ง

หลี่เจิ้นกั๋วที่อยู่ข้างๆได้ยินที่คุยกับเฉินเกอ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกขอบคุณ ที่เฉินเสี่ยวพูดนั้น ไม่โกรธสักนิด แต่เป็นความยกย่อง

ใช่ ทุกอย่างของเขาเป็นตระกูลเฉินให้ ชีวิตก็ได้ตระกูลเฉินช่วยไว้ ให้ตัวเองมาถึงจุดนี้ได้

แม้แต่หน้าที่ที่ต้องปกป้องยังทำไม่ได้

ไม่ได้กำจัดภัยคุกคามไปได้หมดจด

นี่คือหลี่การไร้ความรับผิดชอบที่ร้ายแรงของเจิ้นกั๋ว

“เอ่อ แต่ ฉันไม่ต้องการหลี่เจิ้นกั๋วแล้ว คุณต่างหาก ถ้าคุณยิมเก็บเขาไว้ ก็ได้ไง กฎของตระกูล ไม่ได้บอกว่าคนอื่นจะจ้างไม่ได้นี่！”

เฉินเสี่ยวเหมือนจะรู้สึกว่าไล่หลี่เจิ้นกั๋วไปแบบนี้ น้องชายต้องรู้สึกผิดมากแน่ เลยเสนอความเห็นไป

“จริงหรอ？”

เฉินเกอดีใจ

“อืออือ แต่ คุณต้องมีธุรกิจของตัวเองก่อน ไม่อย่างนั้นเขาก็กลับมาไม่ได้！พอคุณตั้งบริษัทได้แล้ว ให้หลี่เจิ้นกั๋วอยู่ช่วยคุณได้ ได้แค่แบบนี้เท่านั้น！”

“โอเค！”

เฉินเกอถือว่าคลายความรู้สึกผิดเรื่องนี้ไปได้แล้ว

ตอนนี้ในใจของหลี่เจิ้นกั๋วรู้สึกขอบคุณเฉินเกอมากจริงๆ

“คุณชายเฉิน……”

คำพูดเป็นหม่นๆคำ ในตอนนี้พูดออกมาได้แค่สองคำ โดยออกมาจากใจของหลี่เจิ้นกั๋ว！

คุณชายเฉินไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ไม่มีความจำเป็นสักนิด แต่คุณชายเฉินก็ทำเพื่อคนที่ช่วยตัวเอง

เวลานี้ หลี่เจิ้นกั๋วไม่มีอะไรจะตอบแทนจริงๆ！

จากนี้ไป เฉินเกอก็จะเป็นเจ้านายของหลี่เจิ้นกั๋วโดยตรง！

ตอนนี้ หลี่เจิ้นกั๋วตายอยู่ข้างๆเฉินเกอ กำลังพูดคุยเรื่องตระกูล

“คุณชายเฉิน ด้านล่างอาคารมีคนลับๆล่อๆกันอยู่ แต่ถูกควบคุมตัวไว้แล้ว จะจัดการยังไงครับ？”

คนชุดดำเดินเข้ามา

“โอเค อย่างนั้นก็ไปดู！”

เฉินเกอพยักหน้า

ด้านล่างอาคาร

“ปล่อยเราไป เราคือเพื่อนที่โรงเรียนของเฉินเกอ พวกคุณจะฆ่าเราไม่ได้！”