ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 810

หลังจากรับการโจมตีสองครั้งติดต่อกัน โกวฝานในเวลานี้ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่า ความแข็งแกร่งของเฉินเกอจะถึงขั้นน่าหวาดกลัวขนาดนี้

สามารถทะลุทะลวงซากศพและเข้ามาใกล้เขาได้ อีกทั้งหลังจากที่ขลุ่ยในมือของเขาถูกทำลายลง มันก็เป็นไปไม่ได้แล้วที่เขาจะควบคุมศพที่เหลือได้อีก

ดังนั้น ในเวลานี้ เขามีความคิดเดียว ก็คือหลบหนี

เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบหนี

มีเพียงมีชีวิตรอดเท่านั้นถึงจะมีโอกาสแก้แค้น เขารู้ถึงความน่ากลัวของเฉินเกอและไป๋เสี่ยวเฟยอย่างลึกซึ้ง

ในเวลานี้ ใบหน้าของโกวฝานก็มีรอยยิ้มที่ดูน่าเกลียดเสียยิ่งกว่าการร้องไห้ปรากฏขึ้น เขาเดินไปทางเฉินเกอช้าๆด้วยสายตาที่หวาดกลัว

จากนั้นเขาก็เอ่ยปากว่า “พี่ชาย ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรซุ่มโจมตีนายที่นี่ ฉันรู้ว่ากระจกวิเศษปาคายอยู่ที่ไหน ขอแค่นายไว้ชีวิตฉัน ฉันจะพานายไปหากระจกวิเศษปาคาย

ถ้านายทำร้ายฉัน นายก็จะไม่มีวันได้กระจกวิเศษปาคายอีก อีกทั้งยังไม่สามารถออกจากบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้าได้! "

หลังจากได้ยินคำพูดของโกวฝาน ใบหน้าของเฉินเกอก็ตกตะลึง

เขาไม่คาดคิดว่า คนๆนี้จะยอมบอกความลับเช่นนี้เพื่อเอาชีวิตรอด

นี่ทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เฉินเกอในเวลานี้เข้าใจนิสัยของโกวฝานแล้ว

ดังนั้น แม้ว่าโกวฝานที่อยู่ตรงหน้าจะพูดโม้อะไรออกมา เขาก็จะไม่เชื่อทั้งนั้น

กระจกวิเศษปาคาย ในฐานะเป็นสมบัติอันขึ้นชื่อของตระกูลโกว ไหนเลยที่คนอย่างโกวฝานสามารถได้มันมาง่ายๆ

หากโกวฝานเป็นยอดฝีมือล่ะก็ แบบนั้นก็ยังคงพอมีโอกาสอยู่บ้าง

แต่ว่าโกวฝานที่อยู่ตรงหน้านี้ เป็นแค่พวกเกลือเป็นหนอน ตัวตนของเขาถูกค้นพบจนล้อนจ่อนมาตั้งนานแล้ว มีก็แค่ความแข็งแกร่งราวกับแมวสามขา ไม่มีโอกาสที่จะได้กระจกวิเศษปาคายมาเลยสักนิด