ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 811

ก่อนที่จะลงมือฆ่าเจียวสีฟ้านั้น เขาได้สูญเสียพละกำลังไปเกือบครึ่งแล้ว

ครั้งนี้เขายังต้องมาสูญเสียพลังในการควบคุมโกวฝาน ทำให้เขาต้องสู้ด้วยชีวิต มันจึงทำให้พลังในร่างกายของเขา ถูกใช้อีกครั้ง

ดังนั้น เขาในเวลานี้ ค่อนข้างที่จะเหนื่อยล้า

ไป๋เสี่ยวเฟยมาถึงข้างกายเขา เอ่ยปากพูดขึ้น “ตอนนี้เราตกอยู่ในอันตรายชั่วคราว ยังไงก็ควรที่จะฟื้นฟูพลังบางส่วนก่อน แล้วค่อยตามหากระจกวิเศษปาคาย เราได้เข้ามาถึงด้านในสุดของบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้าแล้ว การที่จะตามหากระจกวิเศษปายคายมันก็ง่ายขึ้นมาบ้าง!”

หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของไป๋เสี่ยวเฟยแล้ว เฉินเกอก็พยักหน้า

การที่พวกเขามาถึงบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า คนในตระกูลโกวก็ไม่ได้ให้ข้อมูลกับพวกเขามากนัก เห็นได้ชัดว่าตระกูลโกว ก็ไม่รู้ว่ากระจกวิเศษปาคายนั้นอยู่ตรงไหนของบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า

และสิ่งที่โกวฝานพูดก่อนหน้านั้น เกรงว่าเขาคงแต่งเรื่องเพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น

หากเขารู้เบาะแสของกระจกวิเศษปาคายล่ะก็ เกรงว่ากระจกวิเศษปาคาย คงไปอยู่ในมือของเขานานแล้ว

ของล้ำค่าอย่างกระจกวิเศษปาคาย ไม่ว่าใครก็ตามที่มีเบาะแส ก็ไม่มีทางที่จะปล่อยโอกาสไปอย่างแน่นอน

เขาโกวฝานก็ไม่ใช่คนโง่เสียหน่อย มิเช่นนั้น ก็คงไม่ถูกโกวหลินเทียนรับเป็นลูกบุญธรรม

ทั้งสองคนพักผ่อนอยู่บนพื้นที่ว่างของบ่อน้ำเย็นมังกรฟ้า เป็นเวลาครึ่งชั่วโมงกว่า

พลังงานในร่างกายฟื้นฟูกลับมาเจ็ดแปดส่วน

หลังจากนั้นพวกเขา ก็เดินไปข้างหน้าต่อ

บนเส้นทางนี้ พวกเขาไม่ได้ประสบกับอันตรายใดๆเลย

บริเวณโดยรอบเริ่มชื้นขึ้นเรื่อยๆ และในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงพื้นที่อีกชั้นของด้านล่าง

ในพื้นที่ด้านล่างนี้ มีแท่นทรงกลมอยู่หนึ่งอัน และบนแท่นนี้ ก็มีกระจกเงาอยู่หนึ่งบาน

กระจกเงาบานนี้ราวกับทำมาจากน้ำแข็งที่เย็นเยือก และมีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน แต่ละด้านสามารถมองเห็นทิวทัศน์ที่แตกต่างกันได้

เมื่อทั้งสองเห็นกระจกบานนี้นั้น ต่างก็มีสีหน้าที่ตกตะลึง จากนั้นทั้งคู่ก็ทั้งประหลาดใจและดีใจ

พวกเขาคาดไม่ถึง หลังจากที่ผ่านความทุกข์ยากหลายครั้งก่อนหน้านี้ พวกเขาก็ได้เห็นกระจกวิเศษปาคายโดยไม่ต้องใช้ความใช้พลังเลยแม้แต่นิดเดียว

ใบหน้าของไป๋เสี่ยวเฟย ก็มีรอยยิ้มเล็กน้อย

สายตาไปหยุดอยู่บนร่างของเฉินเกอ เอ่ยปากพูดขึ้น “เฉินเกอ กระจกวิเศษปาคายก็อยู่ตรงนี้ ดูเหมือนว่าครั้งนี้เราจะได้ของกลับไปแบบจัดเต็ม!”

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋เสี่ยวเฟย เฉินเกอก็พยักหน้ายิ้มแล้วพูด “การที่ได้กระจกวิเศษปาคาย มันก็ได้เข้าใกล้เป้าหมายของฉันอีกหนึ่งก้าวแล้ว!”

ไป๋เสี่ยวเฟยในเวลานี้ ก็ได้ยกมือคารวะไปทางเฉินเกอ

ยิ้มพร้อมกับกล่าว “นอกจากนี้ ฉันขออวยพรให้เฉินเกอเริ่มต้นด้วยชัยชนะ กลับมาพร้อมชัยชนะ เจอเกาะโยวหลงที่นายกำลังตามหา หากไม่ใช่เพราะฉันที่มีภารกิจที่ต้องคุ้มกันเหลียงลู่กลับไป ฉันก็อยากจะตามนายไปที่เกาะโยวหลงสักครั้ง เพื่อดูว่าเกาะโยวหลงมีอะไรที่แปลกและไม่ธรรมดากันแน่ โลกภายนอกถึงได้เล่าขานกันอย่างน่าพิศวงขนาดนี้”

ได้ยินคำพูดของไป๋เสี่ยวเฟยแล้ว เฉินเกอก็ตบที่บ่าของเขาเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า

“ครั้งนี้ต้องขอบใจนายที่มาตามหากระจกวิเศษปาคายกับฉัน รอให้ฉันกลับมาจากเกาะโยวหลง ฉันต้องเชิญนายมาดื่มให้มันเมาไปเลย”

ไป๋เสี่ยวเฟยพยักหน้า ใบหน้ามีรอยยิ้มที่มีความสุขสบายอกสบายใจ

“เป็นสิ่งที่ดีมาก งั้นฉันก็จะรอข่าวดี รอการเมาของเรา”

หลังจากที่ทั้งสองพูดกันพอประมาณแล้ว เฉินเกอก็รวบรวมความกล้า ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้กระจกวิเศษปาคาย

เขาไม่รู้ว่าโดยรอบของกระจกวิเศษปาคายจะมีค่ายกลคุ้มกันอยู่หรือเปล่า หรือมีค่ายกลสังหารหรือไม่

ดังนั้น ก่อนที่จะเข้าใกล้กระจกวิเศษปาคายนั้น เห็นได้ชัดว่าเขานั้นระมัดระวังตัวอย่างมาก

เขาไม่สามารถพลาดในขั้นตอนสุดท้าย

หากเป็นเช่นนั้น จะทำให้เขาเข้าสู่สถานการณ์ที่ไม่สามารถฟื้นคืนกลับมาตลอดกาล