ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 812

บนใบหน้าของเฉินเกอ มีความกังวลแฝงอยู่ เมื่อมองไปที่กระจกวิเศษปาคายที่อยู่ใกล้ๆ มันทำให้เขาดูหวาดกลัวเล็กน้อย

เขามีรู้สึกว่าพื้นที่แห่งนี้ ดูเหมือนจะมีอันตรายที่อธิบายไม่ได้ซ่อนอยู่ และความอันตรายนี้สามารถปะทุออกมาได้ทุกเมื่อ

แต่เขาไม่รู้ว่าความอันตรายนี้อยู่ที่ตรงไหน ดังนั้น เวลานี้เขารู้สึกลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

มันมีความรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นร่างกายของเขา ค่อยๆเข้าใกล้กระจกวิเศษปาคาย เขาก็ปลอบตัวเองในใจ คงเป็นเพราะว่าเขากังวลมากเกินไป พวกเขาผ่านความยากลำบากมามากมาย ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เจอกับกระจกวิเศษปาคายบานนี้ ตรงหน้าคงจะไม่มีอันตรายใดๆปรากฏขึ้นมาอีกแล้ว

ในขณะที่เฉินเกอมาถึงตรงหน้ากระจกวิเศษปาคาย ทันใดนั้น จากบานกระจกด้านใน กลับมีแสงสีดำแสงหนึ่ง พุ่งออกมาโดยตรง

ความเร็วของแสงสีดำนี้เร็วมาก พุ่งเฉียดไปทางหน้าอกของเฉินเกอ

และจิตของเฉินเกอ ก็ระวังตัวอยู่ในระดับที่สูงตลอด

ดังนั้น เมื่อเขาเห็นแสงสีดำปรากฏขึ้นตรงกระจก เขาก็ผลักฝ่ามือออกไปในทันที ในฝ่ามือนี้ มีพลังเทพจิตเก้าภพอยู่

หลังจากที่ปะทะกับแสงสีดำอย่างรุนแรง ทันใดนั้นเฉินเกอก็กระเด็นออกไปโดยตรง

เขารู้สึกเพียงว่าร่างกายของเขา เหมือนกับถูกรถไฟพุ่งชนยังไงอย่างนั้นเลย

พลังที่มหาศาล น่ากลัวอย่างมาก

แม้ว่าเขาจะใช้พลังเทพจิตเก้าภพของตัวเอง ต้านทานพลังของแสงสีดำที่พุ่งโจมตีมาได้บางส่วน

ครั้งนี้ก็ยังทำให้เขา ถึงกลับมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากอย่างต่อเนื่อง

ไป๋เสี่ยวเฟยที่อยู่ด้านข้าง สีหน้าก็ซีดขาว คิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิดเดียว กระจกวิเศษปาคายบานนี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติอย่างกะทันหันเช่นนี้

การเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติที่กะทันหันเช่นนี้ทำให้คนไม่ทันป้องกันตัว

หลังจากที่แสงสีดำนี้ชนจนเฉินเกอกระเด็กออกไปแล้ว แสงสีดำนี้ก็ได้ลอยผ่านไปในทางเดินอย่างรวดเร็ว

จากนั้นกระจกวิเศษปาคาย กลับสงบนิ่งอยู่บนแท่น ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆอีกเลย

ไป๋เสี่ยวเฟยที่อยู่ไม่ไกล สายตาไปหยุดอยู่บนร่างของเฉินเกอ เอ่ยปากถาม

“เฉินเกอ นายรู้หรือเปล่าว่าแสงสีดำเมื่อกี้คืออะไร?”

ได้ยินสิ่งที่ไป๋เสี่ยวเฟยถาม เฉินเกอก็ส่ายหัวอย่างจนปัญญา เอ่ยปากพูดขึ้น “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าแสงสีดำนี้คืออะไร แต่ว่ามันแข็งแกร่งมาก หากแสงสีดำนี้มาสู้กับฉัน เกรงว่าฉันคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน!”

เมื่อได้ยินเฉินเกอพูดเช่นนี้แล้ว ไป๋เสี่ยวเฟยก็ส่ายหัว แล้วตอบกลับ “แสงนี้มันซ่อนอยู่ในกระจกวิเศษปาคายมาโดยตลอด ดูแล้วเหมือนเราเข้าใกล้กระจกวิเศษปาคายบานนี้ จึงทำให้แสงสีดำนี้ตกใจ ดังนั้นมันถึงได้พุ่งออกมาจากด้านในกระจก เพียงแต่ไม่รู้ว่ามันดีหรือร้าย ขณะนี้ ภารกิจของเราเร่งรีบ เอากระจกวิเศษปาคายมาให้ได้ก่อน แล้วรีบไปจากที่นี่กัน ยิ่งอยู่นาน อาจจะไม่มีผลดีต่อเรา!”

ได้ยินคำเตือนของไป๋เสี่ยวเฟยแล้ว เฉินเกอก็รู้สึกมีเหตุผล

หลังจากนั้นเขา ก็ได้ลุกขึ้นมาจากพื้น ด้วยความว่องไว ก็ได้มาถึงตรงหน้ากระจกวิเศษปาคาย

เขาเอื้อมมือไปคว้ากระจกวิเศษปาคาย สามารถหยิบกระจกวิเศษปาคายมาได้โดยที่ไม่เจอสิ่งกีดขวางใดๆเลย

เมื่อมองดูกระจกที่อยู่ในมือ ซึ่งดูเหมือนคริสทัลหนึ่งแผ่น ทำให้เขาวางมันไม่ลงเลย

เห็นกระจกวิเศษปาคายบานนี้งดงามดั่งหยก เหมือนกับหยกโบราณเลย

เมื่อสัมผัสกับมือ มันให้ความรู้สึกที่อบอุ่น

แค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน

ขณะที่ทั้งสองคน กำลังจากออกไปจากที่นี่นั้น ในทางเดิน กลับดังขึ้นด้วยเสียงแปะๆ