ยิ่งมือเปื้อนเลือดมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งไม่เป็นผลดีต่อตนเองเท่านั้น
“เฉินเกอ หลังจากที่นายลงไปในนรก นายก็จะเจอเพื่อนของนายเองแน่นอน!” โถ้ป๋าหงยังคงกัดฟันและพูดขึ้น ในฐานะผู้อาวุโสไท้เสียงของตระกูลโถ้ป๋า แม้ว่าเขาจะเกรงกลัวความแข็งแกร่งของเฉินเกอ แต่เขาก็กลัวอย่างยิ่งเช่นกันว่าวันนี้ทุกคนจะต้องตายลงที่นี่
แต่เขาถอยหลังกลับไม่ได้แล้ว หากเขาแสดงความหวาดกลัวออกมา ชื่อเสียงของตระกูลโถ้ป๋าที่สั่งสมมานานหลายร้อยปีในประเทศหนานเยว่ก็จะถูกเขาทำให้สูญสลายไปโดยสมบูรณ์
"นายพลาดโอกาสสองครั้งติดต่อกันแล้ว" โถ้ป๋าหงยังคงไม่ยอมบอกที่อยู่ของซินแสกุ่ยออกมา นี่ทำให้ความอดทนของเฉินเกอ ตกลงไปถึงขีดสุด
หลังจากคำพูดจบลง เฉินเกอก็ใช้พลังจิตเทพเก้าภพออกมาอย่างเต็มที่ ในสายตาของทุกคน เขาได้หายตัวไปจากจุดที่อยู่ จากนั้นก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าโถ้ป๋าหงในทันที
ปึก!
หนึ่งหมัด
เฉินเกอไม่มีรั้งกำลังใดๆเอาไว้อีก และโจมตีเข้าที่กระดูกสันหลังส่วนเอวของโถ้ป๋าหงอย่างไม่ลังเล
เมื่อหมัดนี้โจมตีลงไป โถ้ป๋าหงก็ไร้คำพูด ร่างกายของเขาแข็งทื่อทันที จากนั้นก็ล้มลงไปกับพื้นโดยไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆอีก
“เฉินเกอ!”
โถ้ป๋าจี้ไม่ใช่คนโง่ เขารู้ว่าหมัดนี้ของเฉินเกอทำให้โถ้ป๋าหงได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง เขาไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรอีก และรีบหยิบดาบสั้นที่อยู่ข้างหลังออกมา และพุ่งเข้าไปแทงใส่เฉินเกออย่างรุนแรงทันที
"คนของตระกูลของเขาโถ้ป๋า จะไม่มีเหลือรอดแม้แต่คนเดียว” เสียงอันเย็นชาของเฉินเกอดังขึ้น เหมือนกับตอนที่เขาอยู่ในตระกูลจิน
ดาบสั้นแทงออกไปและเมื่อมันกำลังจะแทงมาที่ตนเอง ร่างของเขาก็หายไปอีกครั้ง เมื่อโถ้ป๋าหงรู้สึกผิดปกติและเตรียมพร้อมที่ป้องกันขึ้นมาจู่ๆก็กลับรู้สึกว่ามือของเขาว่างเปล่า
ดาบสั้นที่แต่เดิมถือแน่นอยู่ในมือเขากลับไม่รู้ว่ามันหายไปตั้งแต่เมื่อไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...