“แต่ก่อนที่จะมาที่นี่ ฉันเพิ่งได้ข่าวมา เมื่อคืนเฉินสีอ้างว่าจะกลับไปเยี่ยมคนในครอบครัว แล้วได้ฆ่ายามไปหกคน พาภรรยาและลูกของเขาหนีไป”
“แต่หัวหน้าสามารถวางใจได้ ผมได้ส่งคนไปไล่ล่าเขาแล้ว ยังไงก็ต้องจับตัวเขาได้ในประเทศหนานเยว่ของเรา!”
ชายคนนั้นพูดต่อ
“ภายในหนึ่งสัปดาห์ ฉันหวังว่าจะได้เห็นเฉินเกอตายอยู่ในกำมือของเรา ถ้าหากทำไม่ได้ล่ะก็ ก็ให้ลาออกไปทั้งหมด!” หลี่กั๋วจุนถอนหายใจอย่างหนัก
“เข้าใจแล้วครับ!” ทุกคนตอบกลับในเวลาเดียวกัน
เฉินเกอที่ฆ่าล้มล้างตระกูลหลินและตระกูลโถ้ป๋าแล้ว เมื่อกลับมาถึงที่วิลล่า กลิ่นคาวเลือดบนตัวเขาได้ชำระล้างไปนานแล้ว ถึงขนาดที่ว่าระหว่างทาง ยังถือโอกาสซื้อกับข้าวกลับมาด้วยสองสามอย่าง
ในวิลล่า เหลียงลู่ยังขังตัวเองอยู่ในห้องไม่ยอมออกมา
ไป๋เสี่ยวเฟยนั้นกลับเดินไปเดินมาตรงหน้าประตู ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างหลังจากเฉินเกอออกไป จนกระทั่งถึงตอนนี้ สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่ประตูวิลล่า สองมือสอดประสานกันอย่างแน่นด้วยความกังวล
เขารู้ว่าเฉินเกอนั้นเก่งกาจมาก อย่างไรเสียมันเป็นการเผชิญหน้ากับตระกูลใหญ่สองตระกูล เขาไม่กล้าที่จะคิดเลยหากเฉินเกอเจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิด มันจะมีผลลัพธ์อย่างไร
ในขณะที่ใจของเขายิ่งอยู่ยิ่งร้อนล่ม เตรียมตัวที่จะออกไปดูสถานการณ์นั้น ทันใดนั้นก็เห็นเงาที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นที่ประตู ไป๋เสี่ยวเฟยรีบพุ่งตัวออกไปทันที
“ระหว่างทางฉันซื้ออาหารมาสองสามอย่าง มากินด้วยกันเถอะ” เฉินเกอได้ยื่นถุงอาหารที่ถืออยู่ในสองสามถุงให้กับไป๋เสี่ยวเฟย พร้อมกับกล่าว
“เฉินเกอ นายไม่ได้บาดเจ็บอะไรใช่มั้ย?” ไป๋เสี่ยวเฟยรีบรับถุงมา จากนั้นก็เดินวนรอบของบตัวเฉินเกอไปสองรอบ ถามอย่างเป็นห่วง
“ฉันจะบาดเจ็บได้อย่างไรกัน” เฉินเกอยิ้มบางๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...