“แต่ว่าคุณเฉิน มันเป็นเพียงข้อสันนิษฐานของผมเท่านั้น” เฉินสีอธิบาย
“ขอบคุณมาก” เฉินเกอยิ้มๆ แล้วยื่นมือให้เขา ตอนนี้ไม่มีเบาะแสของท่านซินแสกุ่ยเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าเบาะแสของคนที่อยู่ตรงหน้าจะจริงหรือไม่ อย่างน้อยก็ต้องไปสืบดูก่อน
“ผมก็ได้นำข่าวที่รู้มาแจ้งแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน คุณเฉิน หวังว่าจะมีโอกาสพบกันอีก” เฉินสีไม่ได้เสียเวลามากนัก เขารู้ว่าตอนนี้ตัวเขาเองยังถูกหน่วยรบตามหาตัวอยู่ ในประเทศหนานเยว่ไม่รู้ว่ามีคนจำนวนเท่าไหร่ที่กำลังตามหาร่องรอยของเขาอยู่
“ได้” เฉินเกอพยักหน้า
มองดูเขาจากไป เฉินเกอก็ขมวดคิ้วครุ่นคิด
คุกใต้ดินนี้ เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย แต่ด้วยความเข้าใจของตัวเองที่มีต่อประเทศหนานเยว่ จะมีสถานที่ที่ตัวเองไม่คุ้นเคยนั้นเป็นเรื่องที่ปกติมาก และเฉินเสีไม่มีทางที่จะโกหกเขา มันก็หมายความว่าท่านซินแสกุ่ยและคนอื่นๆ อาจจะถูกขังอยู่ตรงนั้นจริงๆ
เฉินเกอไม่ได้ชักช้า หันหลังเดินเข้าไปข้างใน
“อะไรนะ? เฉินเกอนายจะออกไปหรอ? ไป๋เสี่ยวเฟยตกใจอย่างมาก ดึงตัวเฉินเกอให้นั่งลง แล้วพูด “เฉินเกอ ตอนนี้ข้างนอกไม่รู้ว่ามีคนเท่าไหร่กำลังจับตามองนายอยู่ อีกอย่างตระกูลหลินกับตระกูลโถ้ป๋าก็ถูกทำลายล้างไปแล้ว ตอนนี้นายยังออกไปอีก.........”
“ฉันเหมือนจะได้ที่อยู่ของพวกท่านซินแสกุ่ยมาแล้ว ไม่ว่าจริงหรือเท็จ ฉันก็ต้องไปดูหน่อย” เฉินเกอพูดอย่างแน่วแน่ มันเป็นเรื่องที่สำคัญ ไม่ว่ามันจะคืออะไร ก็ต้องไปสืบดูด้วยตัวเอง
ถ้าหากท่านซินแสกุ่ยกับคนของตำหนักสวนหยางอยู่ตรงนั้นจริงๆ ฉันจะได้ช่วยพวกเขาออกมาด้วย
เป้าหมายของการมาประเทศหนานเยว่ ก็สำเร็จไปกว่าครึ่งแล้ว
“ฉันไปกับนายด้วย” เห็นท่าทางที่แน่วแน่ของเฉินเกอ ไป๋เสี่ยวเฟยก็หยิบเสื้อกันหนาวมาสวมในทันที
“นายรออยู่ตรงนี้จะดีกว่า เหลียงลู่ต้องการการคุ้มกันของนาย” มือของเฉินเกอได้วางลงตรงบ่าของเขา กล่าวอย่างจริงจัง
“ฉัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...