ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 859

มีจุดหนึ่งที่เขาทำนายผิดพลาดไป เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะเคลื่อนไหวตัวเร็วขนาดนี้ เร็วจนใช้เวลาสั้นๆแค่นี้ก็สามารถจัดการกับสามตระกูลใหญ่ของประเทศหนานเยว่ จากยอดฝีมือที่เขารู้จักก่อนหน้านี้ ยังไม่มีใครที่จะสามารถทำเช่นนี้ได้

“จับผู้นำของประเทศหนานเยว่เป็นตัวประกัน?” เฉินเกอขมวดคิ้ว

หลังจากที่มาถึงประเทศหนานเยว่ เขาก็ลงมือทำตามคำพูดของท่านซินแสกุ่ยมาโดยตลอด หากตอนนี้ท่านซินแสกุ่ยบอกให้เขาลงมือกับหลี่กั๋วจุน เฉินเกอจะไม่พูดอะไรเลย ก่อนฟ้าสาง ต้องจับตัวหลี่กั๋วจุนมาถึงตรงหน้า

ตอนนี้ยังเช้าอยู่ การที่นายช่วยพวกเราออกมาก็ได้ดึงดูดความสนใจของพวกเขาแล้ว เพียงแต่ว่ามันก็เป็นโอกาสที่ดีเหมือนกัน นายเข้าใจความหมายของฉันใช่มั้ย ท่านซินแสกุ่ยที่จับนับนิ้วมือ ถามขึ้น

“เข้าใจแล้ว” เฉินเกอพยักหน้า

เขารู้ว่าท่านซินแสกุ่ยหมายความว่าอย่างไร นอกจากเสียจากตอนที่หลี่กั๋วจุนลงมือกับตัวเขา ก็ใช้โอกาสนี้ในการแผนซ้อนแผน ก็จะสามารถทำให้หลี่กั๋วจุนมาตกอยู่ในกำมือ

“ต้องการให้ฉันช่วยอะไรมั้ย?” ไป๋เสี่ยวเฟยถาม

“นายคุ้มกันหลียงลู่ให้ดีก็พอแล้ว ไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นนายจ้างของนาย นายต้องคุ้มกันเธอ” เฉินเกอขมวดคิ้วพูด

อย่ามองว่าไป๋เสี่ยวเฟยเคยเป็นทหารที่ผ่านการฝึกพิเศษ แต่ความสามารถยังคงห่างกันไม่น้อยเลย อีกอย่างการต่อสู้ครั้งนี้อันตรายอย่างมาก หากไม่มีการคุ้มกันของไป๋เสี่ยวเฟย มีโอกาสอย่างมากที่เหลียงลู่จะเจอกับอันตราย เมื่อถึงเวลานั้นก็ยากที่จะตอบกับครอบครัวของเหลียงลู่

เฉินเกอไม่อยากสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นเหล่านี้

“เฮ้ย งั้นฉันก็จะไม่ถามแล้ว” ไป๋เสี่ยวเฟยถอนหายใจ ก็รู้ว่าไม่ว่าจะถามยังไง เฉินเกอก็ยังคงบอกให้เขาคุ้มกันเหลียงลู่อยู่ดี ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดดีกว่า

ไป๋เสี่ยวเฟยเองก็รู้ว่าต้องคุ้มกันเหลียงลู่ แต่ความคิดที่แท้จริงในใจเขา ก็คือช่วยเหลือเฉินเกอ ต่อให้ช่วยได้นิดหน่อยก็ยังดี ก็รู้สึกพอใจแล้ว

“งั้นก็ตกลงตามนี้ก่อน ไปพักผ่อนเถอะ ฉันคาดว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ก็จะไม่สงบเหมือนตอนนี้แล้ว” เฉินเกอจุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน สูบไปสองคำจึงพูดขึ้น

“คุณก็พักผ่อนเช้าหน่อยละกัน” ท่านซินแสกุ่ยพยักหน้า ผลักประตูแล้วเดินออกไป

หลังจากที่เขาออกไปแล้ว นิ้วสองนิ้วของเขาก็เคาะกันอย่างไม่อยู่ หลังจากที่เขาออกมาจากคุกใต้ดินก็ได้แอบทำนายไปแล้ว ในคำทำนายบอกว่าเฉินเกอจะเจอกับอันตรายนิดหน่อย แต่เขากลับไม่ได้บอกกับเฉินเกอ อย่างไรเสียคำทำนายบางอย่างพูดได้ แต่บางอย่างจำเป็นต้องเก็บซ่อนไว้

หากเปิดเผยล่วงหน้า ก็เท่ากับละเมิดกฎสวรรค์ มันจะทำให้เกิดผลร้ายที่ทวีคูณยิ่งขึ้น ถึงขนาดทำให้เฉินเกอที่จะมีอันตรายเล็กน้อยกลายเป็นมีอันตรายถึงชีวิต

“เฉินเกอเอ๊ยเฉินเกอ หวังว่านายจะผ่านด่านนี้ไปได้ ขอเพียงผ่านด่านนี้ นายก็จะหาภาพไห่ซินเจอ จะเจอสิ่งที่นายตามหาทั้งหมด” ท่านซินแสกุ่ยถอนหายใจ ส่ายหัวมองไปทางห้องพักที่เฉินเกอเตรียมไว้ให้เขา

กลางคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

รอกระทั่งฟ้าเพิ่งจะสว่าง ศิษย์ทั้งหมดของตำหนักสวนหยางเกือบจะตื่นในทันที และเข้าสู่สภาวะตื่นตัว ไม่นานนัก เฉินเกอก็ผลักประตูเข้ามา

“เจ้าสำนัก!”

เมื่อเห็นเฉินเกอ ศิษย์ตำหนักสวนหยางก็ลุกขึ้นทั้งหมด คำนับไปทางเฉินเกอ

“หลับสบายกันมั้ย?” เฉินเกอพยักหน้า อันที่จริงควรจะเตรียมห้องนอนส่วนตัวให้พวกเขา แต่เมื่อคืนมากันดึกมาก หลังจากที่กินข้าวอย่างรีบร้อน ศิษย์ตำหนักสวนหยางพวกนี้ที่ถูกขังอยู่ในห้องใต้ดินนานเกินไป เหนื่อยจนหลับคาห้องรับแขก

“หลับสบายดีครับ สบายกว่าอยู่ในคุกมากเลย เจ้าสำนักไม่รู้ ตรงนั้นไม่ใช่ที่ที่สำหรับคนอยู่เลย ทั้งชื้นทั้งมืด ยังมีหนูที่นับไม่ถ้วนวิ่งไปมา!” คิดถึงสถานการณ์ในคุกแล้ว แม้ว่าศิษย์เหล่านี้จะเคยผ่านความยากลำบากไม่น้อย แต่ก็ยังคงทนไม่ได้

“ในเมื่อหลับสบาย ก็ไม่เลวแล้วล่ะ” เฉินเกอตบบ่าของเขาเบาๆ