ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 873

ในห้องโดยสาร ทันทีที่เฉินเกอเข้ามา ซินแสกุ่ยก็รีบเข้าไปหา

"มีผู้ฝึกพลังอยู่บนเรือ ฉันสงสัยว่าพวกเขาอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเกาะโยวหลง ดังนั้นก็เลยเตรียมตามพวกเขาไปดูสถานการณ์ พวกนายทุกคนเตรียมตัวให้พร้อม ถ้าเราไปที่เกาะโยวหลงจริง ๆ พวกเราก็จะต้องลงมือทันที"

ก่อนที่ซินแสกุ่ยจะได้เอ่ยถาม เฉินเกอก็กล่าวถึงสถานการณ์ต่อหน้าทุกคน

"ไม่ต้องห่วงพี่เฉิน พวกเราจะต้องช่วยคนออกมาอย่างปลอดภัย!" ลูกศิษย์ของตำหนักสวนหยางตะโกนพร้อมกัน

"ไม่ต้องรีบร้อน ไปดูสถานการณ์ก่อนเถอะ" ซินแสกุ่ยบีบนิ้วแล้วพูดว่า

"ซินแสกุ่ยพูดถูก พวกเขาอาจไม่ใช่คนของเกาะโยวหลงดังนั้นไปดูสถานการณ์ก่อน พวกเราอย่าได้แสดงออกอะไรมากนัก ถ้าหากพวกเขาไม่มีปัญหาอะไร พวกเราก็อยู่ที่นั่นสักสองวัน และถือโอกาสสอบถามจากปากพวกเขาดูถึงตำแหน่งของเกาะโยวหลง"

"คนที่อาศัยอยู่บนเกาะใกล้เคียง น่าจะรู้จักเกาะโยวหลง"

เฉินเกอพยักหน้าและเห็นด้วยกับความคิดของซินแสกุ่ย

เมื่อตามเรือไม้ไป เรือของเฉินเกอก็เคลื่อนทิศเบนออกไปเล็กน้อยและมุ่งหน้าไปยังเกาะใกล้เคียง ส่วนเฉินเกอก็จับจ้องอยู่ที่ภาพไห่ซิน

บนนั้นมีเพียงเครื่องหมายของเกาะเท่านั้น แต่กลับไม่ได้ทำเครื่องหมายว่าเกาะใดเป็นเกาะโยวหลง อีกทั้งยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกาะโยวหลงอยู่บนนั้นด้วยหรือไม่ แต่เฉินเกอก็มั่นใจได้ว่า ทางนั้นที่ล่องเรือไปก็มีเกาะหลายเกาะเหมือนเชื่อมต่อกันอยู่

ขณะยืนอยู่บนดาดฟ้า เฉินเกอมองไปที่เรือไม้ข้างหน้า

ประมาณสามชั่วโมงที่ผ่านมา เฉินเกอสูบบุหรี่ในมือของเขาไปห้าหรือหกมวน ก่อนจะเห็นเกาะปรากฏขึ้นที่เหนือท้องทะเล ทั้งสองมือของเฉินเกอสั่นเทาขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ลมหายใจของเขาหอบถี่ๆ และพยายามระงับความตื่นเต้นเอาไว้

เกาะนี้ อาจจะเป็นเกาะโยวหลง และพ่อแม่ของเขาก็อาจอยู่บนนั้น

อีกสองชั่วโมงผ่านไป ในที่สุดเกาะก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม เรือทั้งสองลำเข้าเทียบท่าที่ท่าเรือธรรมดาๆทีละลำ เป็นเพราะยังไม่รู้สถานการณ์ภายใน เฉินเกอจึงปล่อยให้ซินแสกุ่ยลงไปกับเขาเท่านั้น ขณะที่คนอื่นๆ ล้วนก็อยู่บนเรือ

ชายวัยกลางคนที่มุ่งหน้าไปก่อนขณะนี้กำลังยืนรอเฉินเกออยู่ที่หน้าท่าเรือ

"น้องชาย แนะนำตัวเองสักหน่อย ฉันชื่อเฉินเทียนยิ่ง ยินดีต้อนรับสู่เกาะ แต่ทำไมถึงได้มีเพียงแค่นายเท่านั้น นายไม่ได้บอกหรอกหรือว่ามีเพื่อนไม่น้อยบนเรือ?" เมื่อเฉินเกอมาถึงด้านหน้า ชายวัยกลางคนก็แสร้งทำเป็นต้อนรับอย่างอบอุ่น

"พวกเขากำลังจัดการเรื่องบนเรือนิดหน่อย ฉันจะตามพวกนายเข้าไปก่อน" เฉินเกอโบกมือและพูดเรียบๆ

"ได้โปรดตามฉันมา!"

เฉินเทียนยิ่งหันหลังและเดินไปที่เกาะ

บนเรือที่ท่าเรือ ผู้อยู่ที่อาศัยบนเกาะบางส่วนกำลังขนถ่ายสิ่งของจากด้านล่าง ของทุกอย่างล้วนถูกบรรจุในกล่องขนาดใหญ่ และมองไม่เห็นเลยแม้แต่น้อยว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

ขณะตามเฉินเทียนยิ่งเข้าไปในเกาะ เฉินเกอและซินแสกุ่ยก็เดินเคียงข้างกันไปและมองดูสถานการณ์โดยรอบอย่างต่อเนื่อง

ที่นี่ไม่ได้แตกต่างจากเกาะทั่วไป มองดูแล้วคล้ายเป็นเกาะที่ทำการตกปลาเพื่อหาเลี้ยงชีพ มีอวนจับปลาวางอยู่หนาแน่นอยู่หน้าบ้านทรงเตี้ย

"น้องชาย ฉันขอให้คนบนเกาะทำความสะอาดที่ให้นายอยู่อาศัยแล้ว พวกนายพักผ่อนก่อน คินนี้ฉันจะทำปลาให้พวกนายกิน"

เมื่อเดินมาถึงอาคารไม้สองชั้น เฉินเทียนยิ่งก็หยุดลงและเอ่ยพูด

"พวกเราอาจอยู่ที่นี่สามหรือสี่วัน นี่คือค่าที่พักและอาหารของพวกเรา" เฉินเกอหยิบกองแบงก์ร้อยหยวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตนแล้วยื่นออกไปให้เขา