ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 874

"พี่สาม ฉันรู้" เฉินเทียนยิ่งกลัวจนมีเหงื่อเย็นๆผุดออกมา

จนกระทั่งอีกฝ่ายวางสายไป เขาก็ปาดเหงื่อที่ศีรษะ หลังจากโทรไปแค่สองสามนาที แต่นี่กลับทำให้เขารู้สึกว่ามันช่างเนิ่นนานจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดัง

เมื่อเขาถูกตัดไป เฉินเทียนยิ่งก็หอบหายใจ

เขารู้ว่าความหมายของพี่สามคืออะไร ตั้งแต่เริ่มก่อตั้งตระกูลมา หัวหน้าเผ่าก็ได้ตั้งกฏอย่างเคร่งครัดว่าไม่มีผู้ใดทั้งนั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้กลุ่มเกาะ หากจำเป็นต้องรับสมัครคนใช้หรือคนในตระกูล ก็จะต้องผ่านการตรวจสอบจากตระกูลหลักอย่างเข้มงวดก่อน

แต่ตอนนี้เพราะตนกลัวต่อความแข็งแกร่งของเฉินเกอและนำพวกเขากลับมาโดยไม่ได้รับอนุญาต อันที่จริงเขาได้ละเมิดกฎที่ตั้งขึ้นโดยหัวหน้าเผ่าไปแล้ว

แต่เมื่อทำไปแล้ว เฉินเทียนยิ่งก็ได้แต่หวังว่าคนเหล่านี้จะไม่สร้างปัญหาให้กับตระกูล แบบนี้อย่างมากเขาก็แค่ถูกตระกูลหลักตำหนิแต่ว่าไม่ต้องรับความผิดใดๆ

ในชั่วพริบตา ท้องฟ้าก็มืดมิด

เฉินเทียนยิ่งแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาขอให้คนของตระกูลย่อยไปเตรียมอาหาร อีกทั้งยังเชิญเฉินเกอและคนอื่นๆมางานเลี้ยงอย่างอบอุ่น

ในพื้นที่เปิดโล่งหน้าหมู่บ้าน มีโต๊ะไม้หลายโต๊ะวางอยู่

"พี่เฉิน ลำบากพวกคุณแล้วจริงๆ" เฉินเกอรีบมาที่นี่พร้อมกับคนอื่นๆ เขามองดูอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะโบกมือให้เฉินเทียนยิ่งและเอ่ยขึ้น

"ไม่มีอะไรลำบาก พวกนายเป็นแขกจากแดนไกล อีกทั้งบนทะเลก็ไม่มีเสบียงแล้ว พวกเราสมควรเตรียมอาหารไว้ให้นาย แต่เพียงไม่รู้ว่าอาหารที่นี่จะถูกปากพวกนายหรือไม่" เฉินเทียนยิ่งจับจ้องไปที่เฉินเกอและลองดูว่ามีอะไรผิดปกติกับชายหนุ่มหรือไม่

"ขอแค่มีข้าวกินก็พอ พวกเราจะไม่จู้จี้จุกจิกเรื่องอาหาร" เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้มจางๆ

"อย่างนั้นก็ดี ได้โปรดนั่งลงเถอะ พวกเราไม่มีแขกมาที่เกาะนี้นานมากแล้ว ฉันหวังว่าพวกนายจะอยู่ต่อได้อีกสักสองสามวัน" เฉินเทียนยิ่งกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทกคนนั่งลงอยู่ที่โต๊ะยาวสองฝั่ง ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง เฉินเกอได้กำชับพวกเขาเป็นพิเศษว่าหากไม่ได้รับคำสั่งจากเขา ก็ห้ามลงมือใดๆทั้งสิ้นแม้ว่าพวกเขาจะพบสิ่งผิดปกติบนเกาะนี้ก็ตาม

นั่นเป็นเพราะตอนนี้พวกเขาเข้าใกล้เกาะโยวหลงไปทุกที ไม่แน่ว่าบางทีคนเหล่านี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับเฉิน เฉินเตี๋ยนชาง และบางทีพวกเขาอาจทราบข่าวการมาถึงของพวกเขาที่นี่แล้ว

ดังนั้นทุกย่างก้าวในตอนนี้ล้วนเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของพ่อแม่ของเขา เฉินเกอไม่กล้านำความปลอดภัยของพ่อแม่มาล้อเล่นได้

หลังจากทานอาหารไปไม่กี่คำ ก็มองเห็นคนจำนวนไม่น้อยกำลังรีบไปที่หมู่บ้าน

เฉินเกอวางจานและตะเกียบลง จากนั้นก็หรี่ตาลงเล็กน้อย

"พี่สาม นี่ก็คือแขกที่ผมบอกคุณ!" เมื่อเห็นคนเหล่านี้ เฉินเทียนยิ่งก็โล่งใจ เขารีบเข้าไปข้างหน้าและเอ่ยขึ้น

"พวกคุณเป็นแขกที่น้องห้าของฉันเชิญมาสินะ ขอแนะนำตัวเองสักหน่อย ฉันชื่อเฉินเทียนจ้าว เพิ่งกลับมาจากการตกปลา ได้ยินมาว่ามีแขกมาถึงเกาะ ก็เลยมาที่นี่เพื่อพบพวกคุณเป็นพิเศษ" เฉินเทียนจ้าวตรงไปที่เฉินเกอ

"รบกวนพวกคุณจริงๆแล้ว" เฉินเกอเลิกคิ้วและยื่นมือออกไปหาเขา

"ไม่ทราบว่าพวกคุณแล่นเรือมาที่นี่ได้อย่างไร แต่ในเมื่อมาถึงแล้วก็ถือว่าเป็นแขกบนเกาะของเรา ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถพวกคุณออกจากแถบพื้นที่ทะเลนี้ได้" เฉินเทียนจ้าวและเฉินเกอจับมือกัน

ขณะพูด มือที่จับอยู่ก็ออกแรงจับไปด้วย

ขณะคุยโทรศัพท์กับเฉินเทียนยิ่ง เขารู้ว่าหัวหน้าคนนี้เป็นผู้ฝึกพลัง ดังนั้นเขาจึงอยากลองทดสอบดูว่ามีภัยคุกคามต่อเกาะหรือไม่