ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 884

ด้วยเหตุนี้ เฉินเทียนยิ่งก็ได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างที่ตัวเองรู้ให้กับเฉินเกอฟัง

หลังจากฟังที่เขาพูด เฉินเกอก็พอที่จะเข้าใจสถานการณ์โดยรวมแล้ว

ในตอนแรกเฉินเตี๋ยนชางไม่เพียงแต่ซื้อเกาะโยวหลง แต่ได้ซื้อหมู่เกาะที่อยู่รอบเกาะโยวหลงอีกด้วย ดังนั้นกลุ่มผู้ฝึกตนทั้งหมดของตระกูลก็ใช้ชีวิตบนเกาะโยวหลง คนอื่นๆนั้นใช้ชีวิตในรอบๆหมู่เกาะ กลายเป็นบริวารที่คอยรับใช้บริการตระกูลหลัก

เฉินเทียนยิ่งก็คือหนึ่งในบริวารของตระกูล

นอกจากบริวารของตระกูลต้องส่งของกินของใช้ตามเวลาที่กำหนดแล้ว อีกทั้งยังต้องรายงานสถานการณ์ของโลกภายนอกด้วย

สำหรับที่ตั้งตำแหน่งของเกาะโยวหลง เหล่าบริวารของตระกูลไม่รู้เลย

"พี่เฉิน คุณเหลียงลู่ถูกนำตัวกลับมาแล้ว" สิบนาทีให้หลัง เหลียงลู่กับศิษย์หลายคนของตำหนักสวนหยางได้เดินเข้ามา

"ไปอุ่นกับข้าว ทานข้าวเสร็จแล้วก็รีบไปพักผ่อนเถอะ" มองดูเหลียงลู่ที่ท่าทางขวัญผวา เฉินเกออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

"พวกนายไม่ต้องมาสนใจฉัน!" ใครจะไปคิด เหลียงลู่จะสะบัดคนเหล่านี้ออก แล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนโดยตรง

"แกก็รู้เรื่องแค่นี้เองเหรอ?" เฉินเกอไม่ได้สนใจเหลียงลู่อีก ในสถานการณ์ที่เร่งรีบแบบนี้ควรที่จะหาข้อมูลของตระกูลเฉินกับเกาะโยวหลงเจอถึงจะดี

"น้องชาย สิ่งที่ฉันรู้ฉันก็ได้บอกกับนายไปหมดแล้ว หากนายจะถามตำแหน่งของเกาะโยวหลงให้ได้ ฉันไม่รู้มันอยู่ที่ไหนจริงๆ!" เฉินเทียนยิ่งเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

"กลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ จำไว้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ห้ามเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด ศพของเฉินเทียนจ้าวแกหาทางจัดการให้มันเรียบร้อย" เฉินเกอนวดหว่างคิ้ว โบกมือไล่

"ฉันรู้แล้ว" เฉินเทียนยิ่งตอบอย่างสั่นๆ

มองดูเขาที่จากไป ไป๋เสี่ยวเฟยก็วิ่งมาข้างหน้า "เฉินเกอ นายเชื่อใจเขาขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าหากเขากลับไปแล้วไปรายงานข่าว ตอนเราตื่นขึ้นมาอาจจะถูกตระกูลเฉินล้อมก็ได้นะ"

"เขาไม่มีความกล้านั้น" เฉินเกอยิ้มแล้วโบกมือปฏิเสธ

ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรก ตัวเองแค่กดดันเขาก็ทำให้เขาตกลงพาตัวเองกลับมาที่เกาะโดยตรง จนกระทั่งเมื่อกี้ที่เฉินเกอฆ่าเฉินเทียนจ้าวนั้น ปฏิกิริยาทั้งหมดของเฉินเทียนยิ่ง ก็ได้บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

เฉินเกอสรุปได้ว่าคนคนนี้เป็นคนกลัวตาย

คนที่กลัวตายสิ่งที่ต้องการปกป้องมากที่สุดก็คือชีวิตของตัวเอง และตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำก็คือทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน อย่างไรเสียศพของเฉินเทียนจ้าว ยังนอนอยู่บ้านของเขา

"แต่ฉันก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ดี ไม่ก็ให้พวกลูกศิษย์อาศัยช่วงเวลากลางคืนไปดูหน่อย ฉันฟังความหมายของเขา เหมือนกับว่าเกาะโยวหลงก็อยู่ใกล้ๆกับหมู่เกาะเหล่านี้ มีความเป็นไปได้ว่าเราอาจจะเคยเห็นเพียงแต่เราไม่รู้"

ไป๋เสี่ยวเฟยพูดอย่างต่อเนื่อง

"ไม่ต้องหรอก ฉันคิดว่าตระกูลเฉินน่าจะรู้ข่าวคราวของฉันแล้ว" เฉินเกอทอดถอนหายใจยาว

เรื่องนี้มันยุ่งยากมากกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้ เขาสามารถสรุปได้ว่า สิ่งที่ตัวเองทำทั้งหมดในประเทศหนานเยว่ได้ถูกพวกเฉินเตี๋ยนชางรู้เห็นนานแล้ว และก็รู้ว่าก้าวต่อไปก็คือเกาะโยวหลง

และตอนนี้ ตัวเองก็อยู่ใกล้ๆกับเกาะโยวหลง เฉินเตี๋ยนชางจะไม่รู้ได้อย่างไร

"แล้วควรทำยังไงดี?" เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินเกอแฟบลงเล็กน้อย ไป๋เสี่ยวเฟยหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน แล้วยื่นให้กับเฉินเกอ