ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 911

ในสมองของเขาเต็มไปเรื่องของหญิงชายพวกนั้น จนไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของเฉินเกอที่บุกเข้าประตูมา

"คุณหนูทาตายุ!"

เมื่อเห็นสถานการณ์ในห้อง เฉินเกอก็ขมวดคิ้ว เขาก้าวไปข้างหน้าทันที จากนั้นก็คว้าเสื้อผ้าของเคซา คิมคาวะด้วยมือเดียวและลากเขาลงจากเตียงแล้วโยนเขาลงกับพื้น

ในเวลานี้ เคซา คิมคาวะถูกฤทธิ์ยากลืนกินไปแล้ว ฤทธิ์ยาที่รุนแรงทำให้เขาไร้ซึ่งสติสัมปชัญญะเหลืออยู่อีก แม้ว่าเขาจะรู้ว่าสถานการณ์ตรงหน้านั้นไม่ถูกต้องอยู่บ้าง แต่สติของเขาที่เกิดขึ้นมาก็ถูกความปรารถนากดมันลงไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงนอนราบกับพื้นและหอบหายใจอย่างแรง

"คุณหนูทาตายุ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?" เฉินเกอไปที่เตียงและถามเบาๆ

"ฉันไม่เป็นอะไร ต้องขอบคุณที่คุณมาทันเวลา ไม่อย่างนั้นฉันคงจะ..." สีหน้าของทาตายุ ฟุตาบะเต็มไปด้วยหวาดกลัว จนถึงตอนนี้เธอก็ยังตั้งสติไม่ได้ เธอไม่กล้าคิดเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฉินเกอมาช้ากว่านี้อีกสักครึ่งนาที

"ดูท่าตระกูลคิมคาวะจะไม่มีความจริงใจอยู่เลย ผมส่งคุณกลับไปโดยสวัสดิภาพน่าจะดีกว่า"เมื่อมองไปที่เสื้อผ้าที่ฉีกขาดของทาตายุ ฟุตาบะ และร่างกายสีขาวราวหิมะเหนือหน้าอกของเธอ เฉินเกอก็เบือนหน้าหนีและถอนหายใจ

"แต่ถ้าฉันจากไป อย่างนั้นก็จะเท่ากับว่าเป็นการแตกหักกับตระกูลคิมคาวะอย่างสมบูรณ์ พวกเขาจะไม่ให้ความร่วมมือและช่วยเหลือตระกูลของเราอีกต่อไป" ทาตายุ ฟุตาบะดึงเสื้อผ้าของเธอขึ้นมา จากนั้นก็ดึงผ้าห่มและห่อตัวเอาไว้แน่น

ตอนนี้เธอต้องการจากไปพร้อมกับเฉินเกออย่างยิ่ง แต่ในฐานะคุณหนูของตระกูลฟุตาบะ เธอต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ของตระกูล นี่เป็นแนวคิดที่พ่อของเธอปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้แม้ว่าเธอจะสามารถป้องกันตัวเองจากการถูกเคซา คิมคาวะลวนลาม แต่ว่าทางด้านตระกูล....

"เรื่องของตระกูลฟุตาบะของพวกเธอ ฉันสามารถหาวิธีให้ได้ อีกทั้งเธอคิดหรือไงว่าถ้าวันนี้เธอสมยอมกับความคิดสกปรกของเคซา คิมคาวะแล้ว ตระกูลคิมคาวะของพวกเขาจะช่วยพวกเธอได้?"

เฉินเกอเหลือบมองที่เคซา คิมคาวะซึ่งนอนอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดและพูดเยาะเย้ย

สถานการณ์พวกนี้เขาไม่รู้ว่าเห็นมาแล้วกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อีกทั้งยังเคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้ด้วยตนเองด้วย ส่งตัวลูกสาวออกไปก็สามารถทำให้อีกฝ่ายช่วยเหลือได้ นี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ และเฉินเกอก็เชื่อว่าทากูยะ ฟุตาบะ ไม่มีทางไม่เข้าใจความจริงนี้

น่าจะเป็นเพราะสถานการณ์ของตระกูลฟุตาบะนั้นซับซ้อนหรืออันตรายเกินไป ดังนั้นพวกเขาถึงได้ยอมเสี่ยงทำทุกวิถีทางแบบนี้

"นายช่วยพวกเราได้?" ทาตายุ ฟุตาบะจ้องที่เฉินเกอตากว้าง

"ฉันพาเธอออกไปจากที่นี่ก่อนดีกว่าแล้วค่อยว่ากัน" เฉินเกอรู้ดีว่าเรื่องที่ตนทำร้ายคนพวกนั้นจะต้องแพร่กระจายออกไปในตระกูลคิมคาวะในไม่ช้า ถ้าไม่ไปในตอนนี้ รอให้พวกเขาตอบโต้แล้วค่อยไป ก็คงลำบากมากขึ้น

"ตกลง ฉันจะไปกับนาย!" ทาตายุ ฟุตาบะเฝ้าดูเฉินเกออยู่พักหนึ่ง

เธอไม่รู้ว่าทำไม แม้ว่าเธอจะรู้จักกับเฉินเกอเพียงไม่กี่วัน แต่เธอกลับเต็มไปด้วยความเชื่อใจในตัวชายชาวจีนคนนี้ ราวกับว่าตราบใดที่เฉินเกออยู่ด้วยเธอก็จะไม่มีอันตรายใดๆ และปัญหาทั้งหมดสามารถแก้ไขได้

ครั้งที่แล้วเธอถูกลอบสังหารโดยนักฆ่าของตระกูลโคชิที่อยู่หลังโรงแรม วันนี้ก็เกือบถูกเคซา คิมคาวะหมิ่นเกียรติ ล้วนแล้วแต่เป็นเฉินเกอที่มาถึงทันเวลาและเปลี่ยนอันตรายให้กลายเป็นความปลอดภัยได้

และก็เป็นเพราะเรื่องพวกนี้ ที่ทำให้ทาตายุ ฟุตาบะรู้สึกราวกับว่าเฉินเกอคล้ายกับเจ้าชายที่พระเจ้าส่งมาเพื่อปกป้องเธอโดยเฉพาะ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่วันมานี้ดูราวกับภาพยนตร์การ์ตูนที่เธอดูเมื่อตอนที่เด็กอย่างไม่ผิดเพี้ยน

"พี่เคซา!" ก่อนที่เฉินเกอจะได้เอ่ยอะไร ด้านนอกก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น คนสนิทของเขาและชายอีกคนหนึ่งเดินไปที่ประตูและตะโกนเมื่อเห็นเคซา คิมคาวะนอนอยู่บนพื้น