ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 912

"คิดอะไรอยู่น่ะ?" เมื่อเห็นว่าทาตายุ ฟุตาบะเหม่อไป เฉินเกอก็ยื่นมือมาโบกตรงหน้าเธอและถามเบา ๆ

"ไม่มีอะไร ฉันแค่คิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป หากฉันกลับไปแบบนี้ คุณพ่อจะต้องตำหนิฉันแน่ อีกทั้งเกรงว่าตระกูลคิมคาวะก็คงจะไม่ยอมเลิกราไปง่ายๆ และต้องกลับมาหาเรื่องในอีกวันสองวันนี้"

ทาตายุ ฟุตาบะสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นก็เผยรอยยิ้มที่ผ่อนคลายให้กับเฉินเกอ

"เก็บความกังวลกลืนลงไปในท้องเถอะ ในเมื่อฉันสามารถพาเธอออกมาจากตระกูลคิมคาวะได้ ฉันก็ย่อมสามารถแก้ปัญหาให้เธอได้อย่างแน่นอน" เฉินเกอยิ้มและเอ่ยเรียบๆ

"หยุดรถ" ทาตายุ ฟุตาบะจ้องที่เฉินเกอไปชั่วขณะหนึ่ง

"หา?" เฉินเกอถามด้วยความประหลาดใจ

"ฉันบอกนายหยุดรถไง" ทาตายุ ฟุตาบะชี้ไปที่พวงมาลัย

เฉินเกอเหยียบเบรกและจอดรถอย่างช้าๆ ริมถนน ยังไงเสียตอนนี้ก็ออกมาไกลจากบ้านตระกูลคิมคาวะแล้ว ไม่ต้องกลัวว่าพวกเขาจะตามทัน

"ทำไมนายถึงอยากช่วยฉันขนาดนั้น" ทาตายุ ฟุตาบะกัดริมฝีปากของเธอ เธอใช่ว่าไม่เคยได้รับความช่วยเหลือจากคนอื่น แต่คราวนี้เฉินเกอมาถูกเวลาเกินไป เรื่องเกิดขึ้นติดต่อกับสองสามครั้งแบบนี้ เธอไม่กล้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากไม่มีเฉินเกอ

"พวกเราหัวเซี่ยมีสำนวนจีนโบราณอยู่ว่าช่วยเหลือผู้อื่นผยุงความยุติธรรม ฉันเห็นเธอถูกผู้ชายรังแกหลังโรงแรม แน่นอนว่าควรช่วยเธอ ส่วนความช่วยเหลือครั้งนี้ ก็เป็นเพราะพ่อของเธอกำชับเอาไว้ ให้ฉันปกป้องความปลอดภัยของเธอ" เฉินเกอวางมือข้างหนึ่งบนพวงมาลัยและจุดบุหรี่ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง

"ง่ายๆแค่นั้นเลยเหรอ?" ทาตายุ ฟุตาบะจ้องที่เฉินเกออยู่ครู่หนึ่ง

"แน่นอน แต่เดิมก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไร แค่อย่าคิดมากก็พอแล้ว" เฉินเกอมองไปที่จี้บนหน้าอกของเธอและเอ่ยขึ้น

"ขอขอบนาย" ทาตายุ ฟุตาบะพยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรลึกต่อ

เฉินเกอเหยียบคันเร่งและขับต่อไป

——

พริบตาฟ้าก็สว่างขึ้น

เฉินเกอและทาตายุ ฟุตาบะไม่ได้กลับไปที่ตระกูลฟุตาบะทันที แต่พักอยู่ในโรงแรมที่ไม่ไกลออกไปจากตระกูล จุดประสงค์ก็เพื่อสังเกตดูแนวโน้มการเคลื่อนไหวของตระกูลคิมคาวะ

ส่วนเรื่องที่ว่าจะกลับไปเมื่อไหร่ ก็ยังคงขึ้นอยู่กับสถานการณ์

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ทาตายุ ฟุตาบะก็เป็นเจ้าหญิงของเผ่าไห่ต้อง ตราบใดที่เธอปลอดภัย ก็จะได้มาซึ่งเผ่าไห่ต้องและความลับของเกาะโยวหลง นี่ไม่ได้ทำเพื่อสิ่งอื่นใด แต่เพื่อสร้อยคอสัญลักษณ์พิเศษของเผ่าไห่ต้องบนคอเธออันนั้น

เฉินเกอและทาตายุ ฟุตาบะอาศัยอยู่ในโรงแรม ส่วนในเวลานี้เคซา คิมคาวะซึ่งฤทธิ์ยาพึ่งจะหมดไป เมื่อเขาลืมตาขึ้นมาก็ยิ้มด้วยสีหน้าพึงพอใจอย่างมาก แม้ว่าเขาจะรู้สึกเหนื่อยมากราวกับจะพังทลายลง แต่เมื่อคืนเขาก็มีช่วงเวลาที่ลืมไม่ลงกับทาตายุ ฟุตาบะแน่

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาลุกขึ้นก็พบว่าข้างๆไม่มีทาตายุ ฟุตาบะนอนอยู่ แต่กลับเป็นมีผู้ชายสองคน อีกทั้งยังเป็นผู้ชายที่สนิทสุดในข้างกายเขา

"อย่ามัวแต่นอน รีบตื่นขึ้นมา คุณหนูทาตายุอยู่ไหน ทำไมพวกนายถึงมานอนอยู่บนเตียง?" เมื่อเห็นว่าลูกน้อยทั้งสองล้วนเปลือยกายอยู่ เคซา คิมคาวะก็ตื่นขึ้นทันที จากนั้นก็เอื้อมมือออกไปและตบพวกเขาอย่างแรง

"พี่เคซา พวกเรายังไม่ได้พักผ่อนกันเลย..." ชายสองคนลุกขึ้นพร้อมกัน โดยปกติแล้วพวกเขาจะลุกขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของเคซา คิมคาวะ แต่วันนี้พวกเขากลับแค่ลืมตาขึ้นแล้วนอนคว่ำต่อไป

"พวกนายหมายความว่ายังไง รีบลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ แล้วไปนำตัวทาตายุ ฟุตาบะมาให้ฉัน!"