ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 916

"เรื่องของตระกูลโคชิไม่พูดถึงก่อนแล้ว ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการจัดการเรื่องของตระกูลคิมคาวะ ฉันยอมรับได้ แต่คนอื่นๆ ในตระกูลคงไม่เห็นด้วย เอาแบบนี้แล้วกัน พวกเธอไปพักผ่อนก่อน คืนนี้ฉันจะพาพวกเธอไปเจอพวกเขาสักหน่อย จากนั้นค่อยหารือกัน"

ตอนนี้ทากูยะ ฟุตาบะไม่ได้สนใจเรื่องของตระกูลโคชิ ทั้งหมดที่เขาคิดคือสถานการณ์ของลูกสาวของเขา ถ้าเขามอบลูกสาวให้กับเคซา คิมคาวะจริงๆ เขาก็คงจะต้องเสียใจและอารมณ์เสียไปตลอดชีวิต

"ไปเถอะ พวกเรากลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ" ทาตายุ ฟุตาบะจับมือเฉินเกออย่างเป็นธรรมชาติ

"งั้นพวกเรากลับก่อน" เฉินเกอพยักหน้าและพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติอยู่บ้าง

เมื่อมองไปที่ด้านหลังลูกสาวของเขาและเฉินเกอ ทากูยะ ฟุตาบะก็ถอนหายใจอย่างแผ่วเบา หากตระกูลไม่ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงพวกนี้ขึ้นมา เขาคงยินดีมอบลูกสาวของเขาให้คบกับเฉินเกออย่างแน่นอน ทุกอย่างล้วนเพราะลูกสาวของเขาเต็มใจ และเฉินเกอเองก็แข็งแกร่งพอที่จะปกป้องความปลอดภัยของลูกสาวของเขา

แต่ตอนนี้...

ทากูยะ ฟุตาบะจุดบุหรี่อีกมวนหนึ่ง เขาติดต่อผู้นำระดับสูงทุกคนในตระกูลและขอให้พวกเขากลับไปมาที่ตระกูลคืนนี้ เนื่องจากมีเรื่องสำคัญที่จะหารือ

ในห้อง

เมื่อเข้ามาในห้องเฉินเกอก็ปล่อยมือทาตายุ

แม้ว่ามันจะเป็นการเล่นละครเพื่อความสุขของเธอ แต่เขาก็รู้สึกอึดอัดอยู่บ้างที่ต้องมาจับมือถือไม้กับผู้หญิงคนอื่น ๆ ขณะที่ซูมู่หานยังตกอยู่ในอันตราย

"ขอขอบนาย" ใบหน้าของทาตายุเปลี่ยนเป็นสีแดง การที่ได้จับมือกับเฉินเกอ แค่นี้เธอก็พอใจแล้ว

"ฉันขอดูจี้ที่หน้าอกเธอได้ไหม?" เฉินเกอชี้ไปยังจี้สัญลักษณ์พิเศษของเผ่าไห่ต้องที่ห้อยอยู่บนคอของเธอและถามขึ้น

"แน่นอน" ทาตายุถอดจี้ออกอย่างเป็นธรรมชาติแล้วมอบให้ เฉินเกอ

ขณะถือจี้ เฉินเกอมองมันอย่างละเอียด จี้นี้แตกต่างจากจี้ทั่วไป อีกทั้งวัสดุก็พิเศษเช่นกัน ตามหลักการแล้ว จี้ที่ถูกสวมใส่อยู่ที่หน้าอกตลอดเวลาแบบนี้ควรจะมีความอบอุ่นอยู่บ้าง แต่จี้อันนี้เมื่อตกสู่มือกลับเย็นอย่างยิ่ง

"นี่คือจี้บรรพบุรุษของเธอหรือ?" เฉินเกอมองไปที่มันครู่หนึ่ง เพื่อที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของทาตายุ เขาจึงคืนจี้ให้เธอ

"ใช่ พ่อของฉันบอกว่าตอนที่ฉันเกิด คุณปู่แขวนจี้นี้ให้ฉัน อีกทั้งยังบอกด้วยว่ามันเป็นของที่สำคัญมาก ห้ามฉันทำหายเด็ดขาด แต่จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจี้นี้มีความหมายอะไร" เธอใส่จี้กลับไปอีกครั้ง จากนั้นทาตายุก็พูดด้วยความสงสัยอยู่บ้าง

"บางทีอาจเป็นเพราะตระกูลของเธอมีความสำคัญมาก" เฉินเกอยิ้ม เขาเชื่อสิ่งที่ทาตายุพูด ถึงแม้จะบอกว่าทาตายุจะเป็นเจ้าหญิงของเผ่าไห่ต้อง แต่เธอก็ไม่น่าจะรู้เรื่องของเผ่าไห่ต้องและยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องของเกาะโยวหลง

"นายสนใจจี้นี้มากหรือ?"ทาตายุลูบจี้ของตน และสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบของจี้

"ก็ไม่ถึงกับสนใจ เพียงแต่อยากรู้อยู่บ้าง ฉันไม่เคยเห็นจี้ที่พิเศษแบบนี้มาก่อน" เฉินเกอส่ายหัวและพูดอย่างขอไปที

"ใช่สิ ฉันยังไม่รู้ตัวตนของนายเลย ทำไมนายถึงมีความแข็งแกร่งขนาดนั้น แม้แต่นักฆ่าระดับแนวหน้าของตระกูลโคชิก็สามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย หรือว่านายเป็นผู้เชี่ยวชาญลึกลับของหน่วยรบของหัวเซี่ย?" จู่ๆทาตายุก็มองไปที่เฉินเกอ จากนั้นก็กุมปากและยิ้ม

"ฉันไม่ใช่คนของหน่วยรบ ก็แค่ฝึกฝนตัวเองมาตั้งแต่เด็กและพอมีกำลังอยู่หน่อยก็เท่านั้นเอง การกำจัดคนของตระกูลโคชิได้นั้นเป็นเพราะโชคช่วยอยู่บ้าง หากต้องต่อสู้กันลำพัง ฉันคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา" เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม