ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 939

"เหอะเหอะ ฉันไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้ว" ไป๋เสี่ยวเฟยเกาศีรษะและอธิบาย

"เจ้าเด็กคนนี้ ชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อย!" เฉินเกอส่ายหัวและพูดกับซินแสกุ่ย นิสัยนี้ เขารู้ว่าไป๋เสี่ยวเฟยมีมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แถมหลายครั้งก็มักจะล้อเล่นไปกับเขาด้วย

ฝ่ามือที่ตบไปเมื่อครู่นี้ ก็เป็นเพียงการหยอกล้อระหว่างเพื่อนฝูง ไม่ได้ออกแรงอะไร

"นายไม่รู้อะไร ช่วงที่นายไม่อยู่ ฉันโดนเขาแกล้งอยู่บ่อยๆ !" ซินแสกุ่ยหัวเราะ ในเวลาเกือบสิบวัน เขาเองก็ค่อยๆ รู้จักไป๋เสี่ยวเฟยและกลายเป็นเพื่อนที่ไม่จำเป็นต้องพูดจาก็เข้าใจไปแล้ว

ระหว่างที่พวกเขากำลังคุยกัน ทหารสมชุดของกองบัญชาการโวกั๋วหลายคนก็รีบเข้ามาหาเฉินเกอ

หนึ่งในนั้นมีเอกสารอยู่ในมือ และอีกคนหนึ่งมีอุปกรณ์วิดีโอ

"ไม่ทราบว่าคุณคือเฉินเกอหรือเปล่า?" ผู้ที่เดินนำมาเป็นคนเอ่ยถาม "ฉันชื่ออิจิโร่ โนดะผู้สืบสวนของหน่วยรบโวกั๋ว มาเพื่อตรวจสอบการหายตัวไปของเฉินอาผิงทหารหน่วยรบพิเศษของหนานเยว่เมื่อแปดวันก่อน หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือ"

"ได้เลย" ดวงตาของ เฉินเกอหรี่ลงเล็กน้อย แต่เขาก็พยักหน้าและตกลง

"เกิดอะไรขึ้นกับพวกนายกัน การหายตัวไปของหน่วยรบพิเศษหนานเยว่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกเราเลยสักนิด ทำไมหน่วยรบโวกั๋วถึงได้เอาแต่จับเราไม่ปล่อย คิดว่าพวกเราหัวเซี่ยรังแกได้ง่ายๆ หรือไง?" 

ทันทีที่เสียงของเฉินเกอจบลง ไป๋เสี่ยวเฟยก็เข้ามาอย่างโกรธจัด คำพูดของเขาไม่ไว้หน้าผู้สืบสวนแของหน่วยรบเลยแม้แต่น้อย

"คุณเข้าใจผิดแล้ว พวกเราไม่ได้คิดว่าคุณรังแกง่าย แต่เป็นเพราะทุกคนบอกว่าเฉินอาผิงมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับพวกคุณก่อนที่เขาจะหายตัวไป ตอนนี้พวกเราหาเขาไม่เจอ แน่นอนว่าย่อมต้องมาสอบถามคุณเกี่ยวกับสถานการณ์สักเล็กน้อย"

"หากข้อเท็จจริงถูกสอบสวนจนเจอแล้วและไม่เกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณ พวกเราจะไม่รบกวนพวกคุณอีกในอนาคต อีกทั้งยังจะมาขออภัยด้วย!" 

ผู้สืบสวนทราบดีว่าหน่วยรบพิเศษหัวเซี่ยเหล่านี้ไม่ใช่พวกที่จะไปยั่วยุได้ง่ายๆ แต่ว่าท้ายที่สุดแล้ว หน่วยรบพิเศษจากประเทศอื่นหายไปในอาณาเขตของโวกั๋ว หน่วยรบเองก็ไม่สามารถเพิกเฉยและทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ ดังนั้นจึงได้แต่ต้องบังคับสอบสวนเรื่องนี้

แม้ว่าจะสอบสวนไม่เจออะไร อย่างน้อยก็ได้ทำแล้ว และมีคำอธิบายให้แก่หนานเยว่ได้ 

"เสี่ยวเฟย นายไม่ต้องตื่นเต้นไป ก็แค่ให้ความร่วมมือกับพวกเขา เราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ฉันไม่คิดว่าพี่น้องของหน่วยรบโวกั๋วจะใส่ความพวกเรามั่วๆ หรอก จริงไหม?" เฉินเกอตบไหล่ไป๋เสี่ยวเฟย

แม้ว่าเด็กคนนี้จะหยาบกระด้างไปหน่อย และมักจะพูดไม่คิดอยู่หลายครั้ง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นห่วงตัวเองจริงๆ เป็นเพื่อนที่หายากและดีมากคนหนึ่ง

"คุณผู้ชายพูดถูก นี่ก็เป็นแค่การสอบสวนตามขั้นตอนตามปกติเท่านั้นเอง" เมื่อเห็นเฉินเกอเปิดทางให้พวกเขา อิจิโร่ โนดะก็พยักหน้าอย่างรวดเร็วและตอบรับ "คุณผู้ชาย บุหรี่ใช่ไหม ไปนั่งที่ห้องสอบสวนกับเราสักครู่นะครับ"

"ไม่มีปัญหา" เฉินเกอรับบุหรี่มาแล้วจุดไฟ

หลังจากที่พวกเขาจากไป ไป๋เสี่ยวเฟยยังคงมองที่แผ่นหลังของเฉินเกอ เมื่อเขาจากไปถึงค่อยไปที่ข้างๆ ซินแสกุ่ยและเอ่ยขึ้น "นายว่าพี่เฉินจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" 

"นายช่างดูถูกเขาจริงๆ อย่าว่าแต่ผู้สืบสวนพวกนี้เลย ต่อให้คนทั้งหน่วยรบมาที่นี่ เขาก็ไม่กลัว ถ้านายมีเวลามากังวลเกี่ยวกับเขา นายก็ควรพิจารณาสักหน่อย ว่าจะเอาชื่อเสียงดีๆ มาให้หัวเซี่ยของพวกเราได้รึเปล่า"