"คุณเฉินเกอ เราพอจะพูดคุยกันหน่อยได้ไหม?" อิจิโร่ โนดะ รั้งเขาไว้ เขาไม่รู้จะไปคุยกับใครจริงๆ กับเพื่อนร่วมงานก็พูดไม่ได้ แถวนี้ก็ไม่มีเพื่อนสักคน
"แน่นอนครับ ผมยินดีเป็นผู้รับฟังให้คุณ" เฉินเกอพยักหน้า
จากคำพูดของอิจิโร่ โนดะ เขาอาจได้รับเบาะแสของผู้ที่อยู่เบื้องหลังการสังหารทหารหน่วยรบพิเศษหนานเยว่ และยังรู้ว่าสิ่งที่เขาทำในวันนั้นถูกคนของหน่วยรบของโวกั๋วจับได้หรือไม่
"เชิญทางนี้ครับ ที่บ้านผมเพิ่งส่งใบชาดีมาให้ รบกวนคุณลองชิมดูหน่อย!" รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอิจิโร่ โนดะ ทันทีที่เขาได้ยินคำตอบของเฉินเกอ
ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของเขาด้วยกัน อิจิโร่ โนดะให้เลขาชงชาให้ แล้วรีบบอกให้เฉินเกอนั่งลง
"คุณเฉินเกอ คุณไม่รู้หรอกว่าวันนี้ผมปวดหัวมาก เรื่องราวต่างๆ ประดังเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ผมก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มสืบสวนจากตรงไหนดี แต่ถ้าไม่สืบสวนตอนนี้ ผมเกรงว่าจะไม่สามารถรักษางานของผมเอาไว้ได้!"
อิจิโร่ โนดะถอนหายใจอีกครั้ง แล้วพูดอย่างจนปัญญา
"แน่นอน ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่สนามฝึกในโวกั๋วของพวกคุณ เป็นไงบ้าง สองคนนั้นสืบเจอเบาะแสหรือยัง?" เฉินเกอพยักหน้า
"คนแรกยังไม่พบ ผมรู้สึกว่ามันแปลกมากจริงๆ ผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว แต่เรายังไม่พบเบาะแสใดๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงศพของเฉินอาผิงเลย แม้แต่ฆาตกรคนลงมือก็ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย ผมคิดว่าคงไม่มีทางสืบสวนได้แล้ว"
"ส่วนคนที่สองอยู่ระหว่างการสืบหา เราพบศพของทหารหน่วยรบพิเศษและส่งกลับไปที่หนานเยว่แล้ว และกำลังสืบหาตามเบาะแสที่ฆาตกรทิ้งไว้ แต่ก็ยังไม่แน่ว่าจะสืบได้เมื่อไหร่ "
อิจิโร่ โนดะพูดต่อไป
เขารู้ว่าเฉินเกอไม่ใช่คนของหน่วยรบ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ดังนั้นจึงต้องมาเป็นเพื่อนที่รับฟังเขาระบายความอัดอั้นตันใจชั่วคราว ไม่เช่นนั้นเขาจะรู้สึกแย่มากหากต้องเก็บคำพูดเหล่านี้ไว้ในใจ
"หวังว่าจะสามารถหาพบตัวโดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นมันจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคุณ" เฉินเกอพยักหน้าครุ่นคิด
"ก็ใช่น่ะสิ ท่านพันเอกได้สั่งให้ผมต้องสืบทั้งสองเรื่องออกมาให้ได้ มิฉะนั้นตำแหน่งพันเอกของเขาอาจจะรักษาเอาไว้ไม่ได้ และหัวหน้าทีมสืบสวนอย่างผม เกรงว่าจะต้องออกจากตำแหน่งด้วย"
"คุณไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้สนามฝึกล้อมรอบไปด้วยทหารหน่วยรบของเรา เพราะกลัวว่าสถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นอีก ขอพูดตามตรง การฆ่าทหารหน่วยรบพิเศษของหนานเยว่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่ให้ของขวัญและเงินชดเชยก็เรียบร้อยแล้ว"
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับทหารหน่วยรบพิเศษในหัวเซี่ยหรือสหพันธรัฐต้าซี รวมไปถึงยุโรป พวกเราจะเจอปัญหาใหญ่แน่!"
อิจิโร่ โนดะรับน้ำชาจากเลขา แบ่งให้เฉินเกอถ้วยหนึ่งแล้วพูดต่อ พูดพลางส่ายหน้าถอนหายใจซ้ำไปซ้ำมา ดูออกว่ากำลังหงุดหงิดมาก
"ว่าแต่ว่า พวกคุณไม่ได้สำรวจโรงแรมกับห้องพักแถวนี้เหรอ ในเมื่อมีส่วนสูงและรูปร่างของคนคนนั้น เขาอาจจะเคยอาศัยอยู่หรืออาศัยอยู่แถวนี้ในตอนนี้ก็ได้ หากไปตรวจสอบ น่าจะได้อะไรกลับมาบ้าง"
เมื่อนึกถึงลมปราณของผู้ฝึกตนที่สัมผัสได้เมื่อคืนนี้ เฉินเกอก็แสร้งพูดเตือนโดยไม่ได้ตั้งใจ
"ที่คุณพูดทางเราได้ทำมาหมดแล้ว แต่ก็ไร้ประโยชน์ ในวันถัดมาหลังจากเกิดเรื่อง เราได้เริ่มสอบสวนบริเวณรอบๆ แล้ว แต่ไม่พบใครที่ดูเหมือนเขาเลย"
"ผมสงสัยว่า เขาอาจจะออกไปทันทีหลังจากก่อเหตุฆาตกรรมแล้ว"
อิจิโร่ โนดะพูดต่อ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...