ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 952

"เอ๊ะ? ท่านพันเอกคิดว่าผมมีเจตนาอะไร?" เฉินเกอเลิกคิ้วขึ้น ไม่คิดว่าเขาจะพูดจาแบบนี้ออกมาได้

"คุณอย่าเข้าใจผิด ในฐานะที่ผมเป็นผู้รับผิดชอบที่นี่ เลยต้องคอยระมัดระวังตลอดเวลา ก่อนหน้านี้ไม่นานคุณเพิ่งก่อกวนหน่วยรบหนานเยว่จนเกิดความโกลาหลอลหม่านไปหมด แม้แต่ผู้บัญชาการของพวกเขาก็หายตัวไปด้วย กลายเป็นลู่เฉิงคุนในตอนนี้"

"ผมเป็นห่วงว่าคุณจะคิดแบบเดียวกันกับหน่วยรบของเรา"

โนบูโอดะจ้องมองเฉินเกอ เขามีความระมัดระวังขั้นพื้นฐานที่สุดต่อเฉินเกอ รู้ว่านี่คือภารกิจที่อันตรายมาก หากจู่ๆ เกิดหุนหันหนีไป เกรงว่าคนที่อยู่ในนี้ทั้งหมดจะไม่มีใครมีชีวิตรอดอยู่ได้

"ฮ่าๆๆ ที่ท่านพันเอกมีความระวังตัวนั้นสามารถเข้าใจได้ แต่คุณน่าจะยังไม่รู้จักผมดีพอใช่ไหม?"

"ความแค้นระหว่างผมกับหนานเยว่ เป็นเพราะพวกเขาลักพาตัวเพื่อนของผมไป แล้วยังเอาชีวิตของเพื่อนของผมมาข่มขู่ ในสถานการณ์แบบนี้ ผมคิดว่าท่านพันเอกก็คงจะตอบโต้เหมือนกันใช่ไหม?"

ได้ยินดังนั้น เฉินเกอก็หัวเราะลั่น แล้วเริ่มอธิบาย

"ผมเคยได้ยินมาก่อน" โนบูโอดะไม่ได้สงสัยอะไร ถึงอย่างไรสิ่งที่เกิดขึ้นกับหนานเยว่นั้นร้ายแรงเกินไป พวกเขาเข้าใจอะไรมาบ้างไม่มากก็น้อย สิ่งที่รู้แทบจะไม่แตกต่างจากที่เฉินเกอพูดในตอนนี้เลย

ถ้าเพื่อนของเขาถูกหน่วยรบหนานเยว่ลักพาตัวไป เขาก็จะพยายามคิดหาวิธีช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถเช่นกัน เพียงแต่หากไม่ใช่เพราะสามารถของเฉินเกอ ก็ต้องเลือกวิธีอื่นเท่านั้นเอง

"ผมเห็นแก่ที่ค่อนข้างถูกชะตากับคุณโนบูโอดะ บวกกับผมเบื่อที่จะอยู่ที่นี่ ถึงได้เลือกที่จะช่วยหน่วยรบของพวกคุณ ถ้าท่านพันเอกคิดว่าผมตกอยู่ในอันตราย ก็สามารถปฏิเสธได้ ผมจะไม่ถามอะไรอีก" เฉินเกอผายมือออก พูดเสียงเบา

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินเกอ สีหน้าของอิจิโร่ โนดะ ก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่มีโนบูโอดะอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่กล้าพูดอะไร จึงทำได้เพียงยืนนิ่งอยู่กับที่

"นี่คือเรื่องระหว่างคุณกับอิจิโร่ โนดะ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผม ผมก็แค่ถามไปตามหน้าที่เท่านั้น แน่นอนว่าเขาควรจะรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้น" พันเอกโบกมือ เขาไม่อยากพลาดคนที่มีศักยภาพแข็งแกร่งอย่างเฉินเกอ

บางทีอาจจะช่วยพวกเขาดึงคนเหล่านั้นออกมาได้จริงๆ และภายในห้องทำงานก็มีระบบบันทึกเสียงติดตั้งอยู่ หากมีปัญหาใดๆ นั่นก็คือความรับผิดชอบของอิจิโร่ โนดะ มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย

"ท่านพันเอกไม่ต้องห่วง ผมกับเฉินเกอจะจับพวกมันให้ได้เร็วที่สุด!" พอเห็นโนบูโอดะพูดเช่นนี้ อิจิโร่ โนดะก็รีบตบหน้าอกรับประกัน

"งั้นก็ไม่เป็นไร ผมจะรอฟังข่าวดีจากพวกคุณ"

"แต่ว่าเฉินเกอ คุณเป็นคนหัวเซี่ย มันพูดลำบากที่คุณที่จะทำงานในทีมสืบสวนของหน่วยรบของเรา ผมจะให้สถานะชั่วคราวกับคุณแล้วกัน เพื่อให้คุณสะดวกมากขึ้น" โนบูโอดะพยักหน้า จากนั้นเปิดลิ้นชักออก หยิบบัตรใบหนึ่งออกมาจากข้างใน แล้วยื่นให้เฉินเกอดู

"สมาชิกชั่วคราวของทีมสืบสวน" เฉินเกอหยิบขึ้นมาดู

"อืม นี่คือสถานะปัจจุบันของคุณ โชคดีที่คุณไม่มีตำแหน่งหรือตำแหน่งข้าราชการในหัวเซี่ย และมันไม่ได้ขัดต่อกฎหมายของพวกคุณ" โนบูโอดะพยักหน้า "งั้นพวกเราก็ไปลุยงานกันต่อเถอะ ผมยังต้องกลับไปเฝ้าติดตามการประลองฝีมือ อ้อ ยังไงก็แจ้งให้ผมรู้โดยเร็วที่สุดไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหนก็ตาม อย่าลืมล่ะ"

พูดจบ โนบูโอดะก็ออกจากห้องทำงานไป

"พ่อหนุ่มเฉินเกอ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือจากคุณ!" การรับปากของโนบูโอดะ ทำให้อิจิโร่ โนดะ โล่งใจอย่างแท้จริง เขาเชื่อว่า เมื่อมีเฉินเกอมาร่วมด้วย เรื่องนี้จะต้องคลี่คลายได้ในเวลาอันสั้น