ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 965

ไม่มีคำพูดใดๆ ในเรื่องนี้อีกต่อไป ทั้งสามคนนั่งดื่มชาอยู่ตรงนี้และไม่มีใครพูดถึงเฉินเตี๋ยนชางสักคน

"พวกนายและตระกูลโคชิมีความบาดหมางกันใช่ไหม?" หลังจากดื่มชาไปหลายถ้วย ชายชราก็มองดูพวกทาตายุ แล้วจู่ๆ ก็ถามขึ้นมา

"อืม ไม่คาดคิดว่าท่านผู้เฒ่าก็รู้เรื่องนี้ด้วย" ทาตายุไม่ได้เตรียมตัวเล็กน้อย แต่เธอก็ยังพยักหน้าและตอบตามความจริง

"ตระกูลยามาชิตะของเราค่อนข้างคุ้นเคยกับโลกภายนอก แน่นอนว่าพวกเรารู้เรื่องตระกูลฟุตาบะและโคชิของพวกเธอดี เพียงแต่ไม่คิดว่ะพวกเธอจะจริงจังจนถึงขั้นนี้" เมื่อไม่ได้พูดถึงเฉินเตี๋ยนชาง ท่าทีของชายชราก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด

"อันที่จริงฉันเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้แค่ว่าเมื่อไม่นานมานี้ จู่ๆ ตระกูลโคชิก็ส่งนักฆ่ามาลอบสังหารฉัน ถ้าเฉินเกอไม่ช่วยฉันเอาไว้ทันเวลา เกรงว่าฉันคงถูกพวกเขาฆ่าตายไปแล้ว" ทาตายุก็สับสนเช่นกัน เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ตระกูลโคชิถึงทำแบบนี้

ในอดีตแม้จะพบตระกูลของพวกเขา ก็ล้วนแสร้งทำเป็นไม่รู้จักกัน

"เรื่องนี้ของพวกนายค่อยๆ ตรวจสอบไปเถอะ แต่เห็นแก่สถานการณ์ที่ค่อนข้างยากลำบากของตระกูลเฉิน ฉันสามารถช่วยเหลือสักครั้ง" ชายชราไม่สนใจเรื่องของตระกูลฟุตาบะ เขาถามเพียงเพราะเฉินเกออยู่ที่นี่ก็เท่านั้นเอง

"ช่วยสักครั้ง?" ทาตายุมองไปที่เฉินเกอ

"แน่นอนว่าเพราะเห็นแก่เฉินเกอ ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในตระกูลของพวกเธอ แน่นอนว่าฉันต้องปกป้องความปลอดภัยของเขา และแน่นอนว่าก็ต้องปกป้องตระกูลฟุตาบะของพวกเธอไปด้วย" ชายชราไม่ได้ปิดบัง และบอกตามความจริง

"อย่างนั้นก็ขอบคุณท่านผู้เฒ่าแล้ว" ทาตายุไม่ได้ปฏิเสธ

ตอนนี้ตระกูลกำลังตกอยู่ในอันตราย เมื่อเผชิญกับแรงกดดันจากตระกูลคิมคาวะและตระกูลโคชิ หากมีตระกูลยามาชิตะช่วยเหลือก็จะดีที่สุด

"พวกนายช่วยไปหาผู้ช่วยจากตระกูลมาแล้วไปยังตระกูลฟุตาบะ บอกว่าเป็นเพื่อนของเฉินเกอ ให้ทากูยะจัดที่พักอาศัยให้พวกนายสักหน่อย"

"จำเอาไว้ หลังจากไปแล้วก็ช่วยเบิกตาสอดส่องให้ฉัน หากมีใครกล้ามาหาเรื่องก็จัดการทิ้ง!"

หลังจากที่ทาตายุตอบรับ ชายชราก็ตะโกนออกไปข้างนอกด้วยเสียงของเขา

ไม่นานนัก ด้านนอกก็มีเสียงตอบรับดังขึ้นจากภายนอก หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงคนมากกว่าสิบค่อยๆ เดินจากไปไกล

"ตระกูลของพวกคุณ มีนินจาจริงๆ เหรอ?" เฉินเกอถามด้วยความสงสัย

"ใช่" ชายชราตอบกลับ

"ผมจะเห็นสักครั้งได้ไหม?" เมื่อได้ยินดังนั้น เฉินเกอก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น เขาเคยได้ยินชื่อนินจามานานแล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

"ฟู่!"

ทันทีที่เสียงของเฉินเกอจบลง

ชายชราก็เหยียดฝ่ามือเหี่ยวแห้งของเขา จากนั้นเสียงก็ดังขึ้นมา จู่ๆ เปลวไฟก็รวมตัวกันที่ฝ่ามือของเขา และอุณหภูมิของทั้งห้องก็เพิ่มสูงขึ้น

เปลวไฟปรากฏขึ้นในฝ่ามือของเขาจากอากาศเบาบาง เฉินเกอไม่เห็นไฟแช็กและสิ่งอื่นๆ ที่สามารถจุดไฟได้ ราวกับว่าเป็นการเล่นกล

"นี่…" สิ่งนี้ทำให้ทาตายุมีปฏิกิริยามีมากกว่า เธออ้าปากกว้าง ฉากนี้ราวกับภาพยนตร์และละครทีวีที่ตนเคยดู แต่ตอนนี้มันกลับปรากฏอยู่ตรงหน้าเธอจริงๆ

"นี่คือความสามารถของนินจา สามารถโยกย้ายพลังแห่งธรรมชาติได้" เปลวไฟไหม้อยู่ในฝ่ามือของชายชราเพียงครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ สลายไป แต่อุณหภูมิในห้องก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยจริงๆ

"มีอยู่จริงๆ ด้วย" เฉินเกอรู้สึกชื่นชมอยู่บ้าง