ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 973

วิเคราะห์อยู่สักครู่ คาวะก็ได้เอ่ยพูด

"ผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ พวกแกอยู่ที่นี่คอยอารักขาความปลอดภัยของเจ้าบ้านเอาไว้ ฉันบอกพวกแกไว้นะ เฉินเกอแข็งแกร่งมาก พวกแกแต่ละคนร่วมมือกันก็อาจจะไม่สามารถทำร้ายเขาได้ ถ้าหากเจ้าบ้านเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นมา อย่าหาว่าฉันไม่เตือนพวกแก!"

ซุทานิรีบพยักหน้า เมื่อเดินไปครึ่งทาง ก็หันหน้ากลับมากำชับกับบรรดาหัวหน้าทีมแต่ละคนที่อยู่ในนั้น

"วางใจเถอะครับหัวหน้าองค์กร!" แต่ละคนได้พยักหน้ารับปาก

หลังจากที่คนเฝ้าประตูกลับไปแล้ว เฉินเกอได้พาทาตายุกับไป๋เสี่ยวเฟยเดินเข้าไปด้านใน คฤหาสน์ของตระกูลในประเทศโวกั๋วเหล่านี้โครงสร้างแทบจะเหมือนกันหมด มีเพียงความแตกต่างในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น ฉะนั้นไม่ต้องถาม ไม่ต้องสำรวจ ก็เดินตรงไปด้านในสุดได้เลย แล้วจะพบกับใจกลางของคฤหาสน์ และจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ ก็คือที่นั่น

เฉินเกอไม่ได้ชะล่าใจ ยังไงก็เป็นตระกูลนักฆ่าตระกูลหนึ่ง และตัวเองยังได้พาคนเข้ามาอย่างเอิกเกริกขนาดนี้ ไม่แน่ว่าอาจมีอันตรายรอตัวเองอยู่

ดังนั้นตอนที่เข้าประตูมา เขาได้ใช้เปล่งพลังภายในเทพจิตเก้าภพออกมา เพื่อสัมผัสถึงด้านในคฤหาสน์ทั้งหมด แบบนี้ต่อให้พบเจออันตรายอะไร ก็สามารถตั้งรับได้ล่วงหน้า

และขณะที่เข้ามาในคฤหาสน์ เฉินเกอได้ยกมุมปากขึ้น เขารู้สึกได้ว่ามีกลุ่มคนกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยอยู่ห่างจากตัวเองไปราวสิบเมตร สามารถคิดได้ว่า คนเหล่านี้น่าจะเป็นคนที่ตระกูลโคชิเตรียมมารับมือกับตัวเอง

แน่นอนว่า เรื่องเหล่านี้เฉินเกอไม่ได้บอกให้ทาตายุและไป๋เสี่ยวเฟยรู้

เดินมุ่งหน้าเข้าไปด้านใน ไม่นานก็มาถึงด้านในสุดของคฤหาสน์

"มีคนอยู่ไหม?" เฉินเกอยืนอยู่ที่เดิมแล้วตะโกนถามเสียงดัง

"ต้องมีสิ คิดไม่ถึงว่าดึกขนาดนี้เฉินเกอยังมาหาตระกูลโคชิของพวกเราด้วยตัวเอง คาดไม่ถึงเลยจริงๆ!" เฉินเกอเพิ่งพูดจบ ก็มีเสียงดังออกมาจากด้านใน

ไม่นาน คาวะ โคชิก็ได้พาหัวหน้าทีมหลายคนออกมา ดูภายนอกท่าทีเหมือนเกรงใจมาก แต่ความเป็นจริงสายตากลับจ้องมองเฉินเกอตลอดเวลา

วันนี้เฉินเกอเป็นฝ่ายมาหาถึงที่ เขาไม่มีทางปล่อยให้คนคนนี้กลับไปได้อย่างง่ายดายเด็ดขาด กำจัดทิ้งที่นี่ได้ ถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

"เข้าไปนั่งคุยดีไหม?" เฉินเกอหันไปมองไป๋เสี่ยวเฟยกับทาตายุที่อยู่ด้านหลัง

"เชิญเข้าด้านในครับ!" คาวะสีหน้าถมึงทึงเล็กน้อย เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะกล้าเมินเฉยใส่เขาอย่างนี้ แต่ก็ได้แต่คิดในใจ ไม่ได้พูดออกมา

เมื่อเข้าไปนั่งในห้องรับแขก เฉินเกอได้ยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง

"ไม่ทราบว่าน้องชายมาครั้งนี้ มีธุระอะไร?" คาวะมองไปที่เฉินเกอ ในรัศมีหางตาของเขา เขาเห็นนักฆ่าของตระกูลได้เข้ามาจากด้านนอกแล้ว ดังนั้นใจในจึงรู้สึกปลอดภัยมากขึ้น แล้วยืดตัวขึ้นตรงเล็กน้อย

"ไม่มีอะไร ก็แค่ผ่านมาทางนี้พอดี เลยอยากเข้ามานั่งดื่มน้ำ อีกอย่างระหว่างพวกเราเกิดเรื่องเข้าใจผิดกันเล็กน้อย เลยถือโอกาสมาพูดคุยกันสักหน่อย" เมื่อเทียบกับความระแวดระวังของคาวะ เฉินเกอกลับดูผ่อนคลายมาก

ท่าทางอย่างนี้ คนที่ไม่รู้เรื่องราว คงคิดว่าคาวะเป็นแขกที่มายังถิ่นของเฉินเกอ

"เรื่องเข้าใจผิดน่ะมีอยู่จริง ไฮทาซุมิและเอนโดที่เป็นหัวหน้าทีมของตระกูลพวกเรา ดูเหมือนว่าตอนนี้ถูกจับตัวไว้ที่คฤหาสน์ตระกูลฟุตาบะของพวกนายใช่ไหม?" คาวะหรี่ตาลง เอ่ยถามด้วยท่าทางเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

"ใช่แล้ว" เฉินเกอไม่ได้ปิดบัง ตอบกลับตามความเป็นจริง

"งั้นต้องรบกวนให้น้องชายปล่อยตัวพวกเขาออกมาด้วย สองคนนี้สำคัญกับตระกูลของเราเป็นอย่างมาก" คาวะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ