ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 990

"แบบนี้สิเก่งหน่อย" ได้ยินคำพูดของจางจ้านต้ง เฉินเกอจึงพยักหน้า ถามตอบ

"เรื่องพวกนี้นายวางใจได้ ในใจฉันแยกแยะได้ จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาดแน่" จางจ้านต้งพยักหน้าตาม ถึงยังไงเขาก็เป็นคนสร้างบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทหย่วนตงกรุ๊ป ปัญหาเล็กน้อยแค่นี้ ไม่ได้ทำให้เขาลำบากสักนิดเดียว

"มีนายอยู่ ฉันต้องวางใจแน่นอน" เฉินเกอดื่มชาต่อ

"พ่อหนุ่มเฉินเกอ ครั้งนี้นายจะอยู่ที่โวกั๋วนานขนาดแค่ไหน?" พอพูดเรื่องจริงจังจบ สีหน้าจริงจังบนหน้าของจางจ้านต้งก็หายไป เปลี่ยนกลับมาเป็นรอยยิ้ม

"ไม่รู้สิ รอแก้ไขปัญหาให้หมดก็คงไปแหละ" เฉินเกอส่ายหน้า เขาก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานขนาดไหน แต่ความจริงจะบอกว่าเร็วก็เร็ว ขอแค่เวลาวันเดียว เขาสามารถทำให้ตระกูลคิมคาวะกับตระกูลโคชิสูญหายไปจากโวกั๋วได้เลย

แต่เฉินเกอก็ไม่อยากจากไปแบบนี้ ถึงยังไงตระกูลฟุตาบะก็เป็นสายเลือดของเผ่าไห่ต้อง ไม่แน่ทากูยะอาจจะหาหรือนึกถึงเรื่องเกี่ยวกับเกาะโยวหลงขึ้นมาก็เป็นได้ และถึงแม้เขาจะจากโวกั๋วไป เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาสืบข่าวจากที่ไหน

แต่ถ้าทากูยะนึกไม่ได้ งั้นอยู่ที่นี่ ก็ถือว่าเสียเวลาไปฟรีๆ

เมื่อคืนหลังจากที่ออกมาจากห้องลับแล้ว เฉินเกอก็นึกถึงแต่เรื่องนี้มาตลอด

"ปัญหาอะไร?" เมื่อได้ยินเฉินเกอพูด ทันใดนั้นจางจ้านต้งก็เบิกตากว้าง เขาย้ายเก้าอี้ขยับขึ้นหน้ามาเล็กน้อย และถามเสียงเข้ม "พ่อหนุ่มเฉินเกอ ไม่ว่านายจะเจอปัญหาอะไร ก็บอกฉันมาได้เลย ฉันจะช่วยนายแน่ๆ"

"ฉันรู้ว่านายจะช่วยฉัน แต่ว่าเรื่องนี้ นายช่วยฉันไม่ได้" เฉินเกอยิ้มแหยๆ และส่ายหน้าพลางพูด

"นายไม่พูด ทำไมถึงรู้ว่าฉันช่วยนายไม่ได้กันล่ะ?" จางจ้านต้งคงยังไม่ยอมแพ้

"งั้นก็ได้ ฉันถามนายหน่อย นายรู้จักตระกูลยามาชิตะมากขนาดไหน?" เอาชนะเขาไม่ได้ เฉินเกอก็เอ่ยปาก แต่ว่าไม่ได้ถามถึงเผ่าไห่ต้องกับเกาะโยวหลง แต่เลือกที่จะถามถึงตระกูลยามาชิตะแทน

ตระกูลยามาชิตะจากที่เป็นตระกูลในโวกั๋ว จางจ้านต้งอยู่ที่นี่มาหลายปีแล้วก็ต้องเคยได้ยินมาบ้างแหละ และแน่นอนว่าในตระกูลนี้มีนินจาอยู่ด้วย

อาศัยเรื่องที่เขารู้เกี่ยวกับนินจา เฉินเกอถึงจะตัดสินใจว่าจะถามอะไร

"ฉันรู้จักตระกูลนี้ แต่ก็ไม่ได้รู้เกี่ยวกับพวกเขามาก" จางจ้านต้งคิดอยู่ครู่ จากนั้นก็ส่ายหัวพลางพูด "เท่าที่ฉันรู้ ตระกูลนี้แต่ไหนแต่ไรไม่เคยติดต่อกับตระกูลอื่นๆ เลย และยังมีข่าวลือบางอย่างในโวกั๋ว บอกว่าในตระกูลนี้มีนินจาอยู่ ได้ยินแบบนี้ก็รู้ว่าโกหก"

"ก็จริง" ได้ยินจางจ้านต้งพูดแบบนี้ เฉินเกอก็ยิ้มอ่อนๆ

"ทำไมเหรอ นายมีความขัดแย้งกับตระกูลนี้เหรอ?" ได้สติกลับมา จางจ้านต้งก็รีบถามขึ้น

"ไม่ได้ขัดแย้ง ก็แค่จู่ๆ อยากถามเฉยๆ ฉันก็อยากรู้เรื่องตระกูลยามาชิตะเหมือนกัน" เฉินเกอส่ายหน้าปฏิเสธ

"พูดแล้วก็แปลก ฉันอยู่ที่โวกั๋วไม่เคยเจอตระกูลที่แปลกประหลาดแบบนี้เลย" นึกถึงตระกูลยามาชิตะ จางจ้านต้งก็อดไม่ได้ที่จะบ่นถึง

"งั้นตระกูลคิมคาวะกับตระกูลโคชิล่ะ?" เฉินเกอถามต่อ

"ตระกูลคิมคาวะรู้จักอยู่ เป็นหนึ่งในตระกูลใหญ่ของโวกั๋ว บริษัทหย่วนตงกรุ๊ปของฉันกับพวกเขาต่างไปมาหาสู่เรื่องธุรกิจกันตลอด ส่วนตระกูลโคชิ นี่ก็ไม่ได้รู้จักมากมายอะไร แค่ได้ยินว่าเป็นตระกูลนักฆ่า" จางจ้านต้งขมวดคิ้วคิดอยู่ครู่ ถึงตอบเฉินเกอ

"ไม่ได้รู้จักมากขนาดนั้น งั้นรู้จักมากขนาดไหน?" เมื่อเทียบกับตระกูลคิมคาวะแล้ว เฉินเกอคิดว่าตระกูลโคชินั้นเป็นปัญหาใหญ่กว่า นั่นก็เพราะว่าในตระกูลนี้มีนักฆ่าอยู่ไม่น้อย ถ้าหากไม่ได้กำจัดพวกเขาในระยะเวลาอันสั้นนี้ จะต้องนำปัญหามาให้ตนแน่ๆ

"นายหมายถึงทางส่วนไหน?" จางจ้านต้งคิดอยู่ตลอด

"ทั้งหมด" เฉินเกอพูดเสียงเข้ม "แบบนี้แล้วกัน หลังจากที่นายกลับไปแล้วเขียนสิ่งที่นายรู้เกี่ยวกับสองตระกูลนี้มา บอกฉัน"