ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 117

บทที่ 117 เจริญรุ่งเรือง

จินเฟิงส่งสายตาให้จางเหลียง จากนั้นเขาก็นำทหารผ่านศึกสองสามคนไปแจกสบู่ทันที

ที่ตั้งของซีเหอวานและกวานเจียวานต่างก็อยู่ใกล้แม่น้ำและภูเขาทำให้น้ำและฟืนไม่เคยขาด ในคืนนั้นไม่ว่าคนงานชายหรือหญิง ตราบใดที่พวกเขาทำงานในโรงงานสิ่งทอหรือสถานที่ก่อสร้าง ทุกคนต่างก็ไปอาบน้ำสระผมอย่างจริงจัง เพราะกลัวว่าวันรุ่งขึ้นจะถูกไล่ออก

ทั้งสองหมู่บ้านจึงมีกลิ่นสบู่จาง ๆ ลอยอยู่ในอากาศ

เช้าวันรุ่งขึ้น ถังตงตงได้จัดให้มีคนมาตรวจสอบที่ทางเข้าโรงงานสิ่งทอ และจินเฟิงเองก็จัดให้ทหารผ่านศึกคอยตรวจสอบคนงานชาย

การตรวจสอบความสะอาดดำเนินขึ้นตลอดทั้งเจ็ดวันอย่างต่อเนื่อง

หลังจากผ่านไปเจ็ดวันก็ไม่มีการตรวจสอบอีกต่อไป เพราะคนงานเริ่มมีนิสัยชอบอาบน้ำ สระผมแล้ว

เมื่อปลูกฝังนิสัยด้านสุขอนามัยได้แล้ว หลังจากนี้การจะเปลี่ยนกลับไปสกปรกเหมือนเดิมเป็นเรื่องยาก

ตอนนี้จินเฟิงไม่จำเป็นต้องควบคุมพวกเขาอีกต่อไป เพราะสิ่งแรกที่คนงานทำเมื่อกลับถึงบ้านหลังเลิกงานคือการอาบน้ำ เพราะหากพวกเขาไม่ได้อาบน้ำแม้แต่วันเดียว พวกเขาจะรู้สึกว่าไม่สะอาด

สตรีบางคนถึงขั้นกลายเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ พวกนางจะรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นเหาบนศีรษะของคนอื่น

พวกสตรีไม่เพียงแต่ต้องทำการอาบน้ำสระผมทุกวันเท่านั้น แต่นางยังเริ่มที่จะให้สามีและลูกอาบน้ำสระผมแบบเดียวกันด้วย

หากเป็นเมื่อก่อนผู้หญิงคงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากอะไร แต่ตอนนี้หลายสิ่งหลายอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว เมื่อพวกนางเริ่มมีรายได้ก็กล้าที่จะพูดหลาย ๆ อย่างออกมาอย่างมั่นใจ

เนื่องจากการรับสมัครคนจากกวานเจียวานไม่มากนัก ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้จึงยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรมาก อย่างไรก็ตาม คนในหมู่บ้านซีเหอวานเกือบทุกครัวเรือนต่างก็ทำงานในโรงงานสิ่งทอ และบางครัวเรือนก็ทำงานในเขตก่อสร้างด้วย บางครอบครัวทำงานกันทั้งหมดจึงมีการเปลี่ยนแปลงด้านสุขอนามัยอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ว่าบุรุษ สตรี หรือเด็ก เสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่ต่างก็สะอาดขึ้น เป็นเรื่องยากที่จะเห็นผู้คนเดินไปมาด้วยใบหน้าที่สกปรกอีก

จินเฟิงพอใจมากกับการเปลี่ยนแปลงนี้ จากนั้นเขาก็เริ่มพิจารณาเรื่องสร้างโรงอาบน้ำในโรงงานสิ่งทอเพื่อให้ทุกคนมีที่อาบน้ำในฤดูหนาว

อย่างไรก็ตาม อิฐที่มีถูกใช้หมดไปเร็วกว่าที่คิดไว้มาก ตอนนี้คงยังไม่สามารถสร้างอะไรขึ้นมาได้ จินเฟิงทำได้เพียงระงับความคิดนี้ไว้ชั่วคราวเท่านั้น

อิฐเป็นวัสดุพื้นฐานสำหรับการสร้างบ้าน แต่เพื่อไม่ให้กระทบต่อแผนงานด้านอื่น บัณฑิตหนุ่มจึงต้องไปหาหัวหน้าหมู่บ้านทั้งสอง เพื่อแบ่งคนงานชายออกมาครึ่งหนึ่งและทำการเปิดเตาเผาอิฐอีกครั้ง

บนเนินเขาถัดจากเตาเผาอิฐ หัวหน้าหมู่บ้านกวานเจียวานมองไปที่เตาเผาที่อยู่ด้านหน้า จากนั้นก็มองย้อนกลับไปยังพื้นที่การก่อสร้างและโรงงานสิ่งทอที่มีคนพลุกพล่านในหมู่บ้านแล้วถอนหายใจ

“เมื่อไหร่กวานเจียวานจะเหมือนกับซีเหอวานกัน?”

“ฮ่าฮ่า!”

หลิวชิ่งเหยวียน หัวหน้าหมู่บ้านซีเหอวานหัวเราะอย่างลำพอง

ทั้งสองหมู่บ้านบาดหมางกันมาหลายปีแล้ว แต่ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ใหญ่บ้านทั้งสองนั้นค่อนข้างดี และเป็นเพราะการไกล่เกลี่ยจากพวกเขา ทุกครั้งที่มีการเบาะแว้งจึงไม่เกิดการสูญเสีย ความบาดหมางในแต่ละครั้งนั้นจึงจบลงอย่างง่ายดาย

ตอนนี้เนื่องจากการทำงานร่วมกัน ทั้งสองหมู่บ้านจึงสามัคคีกันมากยิ่งขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้าหมู่บ้านทั้งสองก็ดีกว่าเดิมเช่นกัน

“หลิวชิ่งเหยวียน เจ้าภูมิใจไปเถิด ที่ซีเหอวานของเจ้าเจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ และมีวันนี้ได้ นั่นก็เป็นเพราะลูกเขยตระกูลข้ามิใช่หรือ?”

ซานเหยียเหยี่ยไม่พอใจอย่างมากกับความภาคภูมิใจของเหล่าหลิว เขาเม้มริมฝีปากแล้วพูดต่อ “ลูกเขยรับปากข้าแล้วว่าในอนาคตหากสร้างโรงงานเพิ่ม เขาจะรับสมัครคนงานจากกวานเจียวานจำนวนมาก เมื่อถึงเวลานั้นคนงานจากหมู่บ้านข้าก็จะมีมากขึ้น จะมีคนของเรามากกว่าเจ้าแน่ ๆ ข้าจะดูว่าถึงตอนนั้นเจ้ายังจะลำพองอยู่หรือไม่!”

“ไม่ว่าพวกเจ้าจะมีคนงานมากเพียงใด ก็ต้องเดินทางมาทำงานที่ซีเหอวานอยู่ดี!”

“ลูกเขยบอกว่าในอนาคตจะสร้างหอพัก จะได้ไม่ต้องเดินทางไปกลับทุกวัน”

ซานเหยียเหยี่ยตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“เช่นนั้นเจ้าก็จะกลายเป็นชาวบ้านซีเหอวานของข้าแล้วหรือ?”

หลิวชิ่งเหยวียนไม่ยอมแพ้

“ข้า…”

ซานเหยียเหยี่ยไปต่อไม่ถูก

สิ่งที่เขาพูดดูเหมือนจะเป็นความจริง

หากในอนาคตคนที่กวานเจียวานย้ายมาอยู่หอพักที่ซีเหอวาน แล้วกวานเจียวานจะยังคงอยู่หรือไม่?

แต่เอาเถิด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น

หลิวชิ่งเหยวียนมองดูคนงานชายด้านล่าง จากนั้นก็เผยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ สุดท้ายก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

ในเวลานี้หมู่บ้านซีเหอวานเปรียบเสมือนต้นกล้าที่เพิ่งงอกขึ้นมาจากพื้นดิน แม้ว่ามันจะยังอ่อนแอ แต่สักวันหนึ่งมันจะเติบโตเป็นต้นไม้สูงตระหง่าน

มีถังตงตงคอยดูงานอยู่ในโรงงานสิ่งทอ และมีหัวหน้าหมู่บ้านทั้งสองคนอยู่ในเขตการก่อสร้างและเตาเผาอิฐ จินเฟิงจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาจึงเบนความสนใจไปที่เตาเผาที่เพิ่งถูกสร้างขึ้นใหม่

เตาถูกสร้างขึ้นมาสามวันแล้วและดินเหนียวทนไฟที่อยู่ข้างในก็เกือบจะแห้งสนิท ชายหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะทำการทดสอบครั้งแรกในคืนนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน