ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 118

บทที่ 118 ชิ่งมู่หลาน

เมื่อออกจากห้องโถง พวกเขาก็เห็นกลุ่มหญิงสาวยืนอยู่ในลานบ้านแล้ว

การแต่งกายและอาวุธของพวกนางเหมือนกับองครักษ์ของกองทัพเถี่ยหลินทุกประการ พวกนางไม่เพียงสวมชุดเกราะเท่านั้น แต่ยังคงมีดาบอยู่ที่เอวด้วย

เว้นเสียแต่หญิงสาวนางหนึ่งซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าและมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย ส่วนคนที่เหลืออีกประมาณสิบคนถูกแบ่งออกเป็นสามกอง หลังของพวกนางยังคงยืดตรงและจับดาบในมือเอาไว้มั่น

ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าอกนูน ๆ และใบหน้าที่งดงามนั่น จินเฟิงคงคิดว่าจงอู่นำองครักษ์ส่วนตัวของชิ่งไหวมาที่นี่อีกครั้ง

เมื่อผู้นำหญิงเห็นจินเฟิงออกมา นางก็ก้าวมาข้างหน้าแล้วถามว่า “เจ้าคือจินเฟิง?”

“ข้าน้อยนามว่าจินเฟิง ไม่ทราบว่าแม่นางคือ?”

สมองของจินเฟิงพลิกฟื้นความทรงจำเจ้าของร่างเดิมอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปพักใหญ่เขาก็ได้คำตอบว่า เจ้าของร่างเดิมก็ไม่รู้จักผู้หญิงตรงหน้าเช่นกัน

“ข้าคือน้องสาวของชิ่งไหว นามว่าชิ่งมู่หลาน!”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วตอบ

“น้องสาวของชิ่งไหวอย่างนั้นหรือ?”

จินเฟิงขมวดคิ้วและพูดว่า “ข้าไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน”

แต่แล้วจินเฟิงก็เห็นดาบยาวของหญิงสาวตรงหน้า

มันเป็นหนึ่งในดาบที่เขาทำให้ชิ่งไหวสองเล่มในตอนนั้น

เมื่อมองดูการแต่งกายและอาวุธของนางอีกครั้ง จินเฟิงก็เริ่มมั่นใจ

“นี่คือจดหมายที่เขียนด้วยลายมือของพี่ชายข้า”

หญิงสาวหยิบจดหมายออกมาจากใต้แขนเสื้อแล้วยื่นให้จินเฟิง

จินเฟิงหยิบซองจดหมายขึ้นมาและดูตราประทับด้านบนซึ่งเป็นของชิ่งไหว

และเมื่อเปิดอ่านเนื้อความข้างใน ก็พบว่าเป็นลายมือของท่านโหวหนุ่มจริง ๆ

หลังจากอ่านจดหมายแล้ว จินเฟิงก็ยิ้มออกมาเจื่อน ๆ

ชิ่งไหวกล่าวในจดหมายว่าชิ่งมู่หลานเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา บิดาของนางคือชิ่งเหลียนเฉิงพี่ชายของชิ่งกั๋วกง

ชิ่งเหลียนเฉิงเป็นผู้นำที่แข็งขันและเป็นแม่ทัพที่ดุร้าย ตำแหน่งของชิ่งกั๋วกงและความสำเร็จของชิ่งไหวในปัจจุบันมีส่วนเกี่ยวข้องกับชิ่งเหลียนเฉิงเป็นอย่างมาก

เป็นที่น่าเสียดายที่ชิ่งเหลียนเฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัสในการสู้รบกับทหารม้าตั่งเซี่ยงเมื่อห้าปีที่แล้ว เป็นเหตุให้เขาต้องถอนตัวออกจากสนามรบ ต่อมาฝ่าบาทได้ให้เขารับตำแหน่งเป็นผู้ปกครองมณฑลซื่อชวน โดยมณฑลซื่อชวนนั้นมีอำเภอจินชวนอยู่ภายใต้การบริหาร

สาเหตุที่ศักดินาของชิ่งไหวอยู่ในจินชวน เป็นเพราะท่านลุงของเขาเป็นถึงผู้ปกครองมณฑลซื่อชวนนั่นเอง

อย่างไรก็ตาม เป็นเพราะชิ่งเหลียนเฉิงได้รับบาดเจ็บสาหัสในสนามรบ สองปีหลังจากที่เขากลับมา เขาก็เสียชีวิตด้วยอาการป่วย

แน่นอนว่าผู้ปกครองมณฑลนั้นเป็นผู้มีอำนาจในศักดินาที่แท้จริง หลังจากการเสียชีวิตของชิ่งเหลียนเฉิง ชิ่งกั๋วกงจึงใช้วิธีการต่าง ๆ เพื่อส่งบุตรชายคนโตของชิ่งเหลียนเฉิงซึ่งเป็นพี่ชายของชิ่งมู่หลานนามว่าชิ่งซินเหยาให้รับตำแหน่งผู้ปกครองมณฑลต่อ

ภายใต้บารมีของบิดา ตั้งแต่เด็กชิ่งมู่หลานเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับการทหารและสงครามอย่างมาก นางไม่ชอบเสื้อผ้าสวยงาม แต่ชอบอาวุธมากกว่า นางเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด

ต้าคังมีข้อจำกัดสำหรับสตรีมากเกินไป ในขณะที่ชิ่งเหลียนเฉิงยังมีชีวิต ชิ่งมู่หลานก็มีระเบียบวินัยอยู่บ้างและไม่กล้าที่จะแสดงออกมากเกินไป

นับตั้งแต่ชิ่งเหลียนเฉิงจากไปและพี่ชายของนางยุ่งอยู่กับกิจของราชสำนักเกินกว่าจะดูแลนางได้ ชิ่งมู่หลานจึงได้รับอิสระอย่างสมบูรณ์ และได้ทำการคัดเลือกหญิงสาวมากสิบกว่าคนที่มีทักษะมาจัดตั้งเป็นกองทัพสตรีอย่างรวดเร็ว

นอกจากนี้นางยังเขียนจดหมายถึงชิ่งไหวหลายครั้งเพื่อขอเข้าร่วมกองทัพเถี่ยหลินและต้องการปกป้องด่านชายแดน

ต้าคังไม่เคยมีกองทัพสตรี แล้วชิ่งไหวจะกล้าตอบรับนางได้อย่างไร?

ชิ่งมู่หลานเองก็ทำได้เพียงหมั่นส่งจดหมายถึงเขา และค่อย ๆ เกลี้ยกล่อมเขาเท่านั้น

ชิ่งมู่หลานไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล นางรู้ถึงความลำบากใจของชิ่งไหวและไม่ได้บังคับเขาอะไรเขา อย่างมากนางก็ขอแค่ชุดเกราะและอาวุธ

เมื่อได้ยินสิ่งที่จินเฟิงพูด ชิ่งมู่หลานก็อารมณ์รุนแรงขึ้นฉับพลัน “ข้าคิดว่าท่านอาจารย์จินนั้นเป็นบุรุษสูงส่งผู้เก่งกาจ แต่ที่แท้ก็เป็นบุคคลที่ชอบดูถูกสตรีเพศ!”

“ไม่ใช่เพราะข้านั้นดูถูกสตรี แต่ในทางกลับกันข้าคิดว่าหญิงชายนั้นเท่าเทียม ผู้หญิงสามารถทำหลายอย่างได้ดีกว่าผู้ชาย เช่น การปั่นด้าย ข้ามองว่าบางทีบุรุษสองคนยังไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ดีเท่าสตรีคนเดียวด้วยซ้ำ”

จินเฟิงกล่าวต่อ “เจ้าเพิ่งมาที่นี่คงยังไม่รู้ว่าข้านั้นเป็นผู้ก่อตั้งโรงงานสิ่งทอที่หมู่บ้านแห่งนี้ และที่โรงงานของข้า ล้วนเป็นคนงานหญิงทั้งหมด…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาถูกชิ่งมู่หลานขัดจังหวะ “ข้าไม่ได้มาหาเจ้าเพื่อเรียนรู้การปั่นด้าย แต่ข้ามาเรียนรู้วิชาการต่อสู้!”

“เจ้าฟังข้าพูดให้จบก่อน”

จินเฟิงกล่าวว่า “ข้าไม่ได้เลือกปฏิบัติต่อสตรี แต่ข้าว่ามีความแตกต่างทางกายภาพบางอย่างระหว่างชายหญิง และบางสิ่งบางอย่างก็ไม่เหมาะสำหรับสตรีจริง ๆ ตัวอย่างเช่นอาชีพทหาร โดยธรรมชาติแล้วร่างกายสตรีจะไม่แข็งแรงเท่ากับบุรุษ…”

“ใครบอกว่าพวกข้านั้นด้อยกว่าเพศชายกัน!”

ชิ่งมู่หลานชักดาบออกมาแล้วพูดว่า “เรามาประลองกันสักตั้งดีหรือไม่?”

“ข้าเป็นบัณฑิต เหตุใดต้องตอบรับคำท้าทายของเจ้าและกระทำเช่นนั้นด้วย?”

จินเฟิงถอยหลังไปสองก้าวและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แต่เพื่อเห็นแก่ชิ่งไหว หากเจ้าอยากจะอยู่ที่นี่ต่อจริง ๆ เจ้าต้องเลิกพฤติกรรมโผงผางเหล่านี้เสีย หากเจ้าทำตามที่ข้าบอกไม่ได้ เจ้าก็แค่กลับไปเรียนงานเย็บปักถักร้อย แล้วเลิกทำตัววุ่นวายวิ่งไปที่นั่นที่นี่เสียที”

“เจ้าว่ามาเลยว่า ข้อแม้ของเจ้าคือสิ่งใด?”

“ช่วงนี้ข้ากำลังการฝึกทหารผ่านศึกกลุ่มหนึ่ง ซึ่งทุกคนล้วนเกษียณจากกองทัพเถี่ยหลินแล้ว วันนี้เจ้าเพิ่งมาถึง เช่นนั้นเริ่มตั้งแต่เช้าวันพรุ่งนี้ เจ้าจะต้องเข้าร่วมการฝึกกับทหารผ่านศึก หากเจ้าทำไม่ได้ ไม่สามารถเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเหล่าทหารผ่านศึกได้ก็อย่าโทษข้าที่ข้าอาจจะไม่ไว้หน้าชิ่งไหวแล้วกัน”

จินเฟิงยิ้มและถามว่า “นี่คงไม่ใช่คำขอที่มากเกินไปใช่หรือไม่?”

“ไม่ สิ่งนี้ยุติธรรมที่สุด!”

ชิ่งมู่หลานพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ข้าจะพิสูจน์ให้เจ้าเห็นว่าสตรีอย่างพวกข้าไม่ได้เลวร้ายไปกว่าบุรุษอย่างพวกเจ้า!”

“เช่นนั้นก็ดี!”

จินเฟิงกระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย