ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 137

บทที่ 137 ความเปลี่ยนแปลงของทหารหญิง

ไม่ว่าจะเป็นยุคอาวุธเย็น*[1] หรือยุคอาวุธร้อน*[2] สนามรบก็เต็มไปด้วยเลือด

ในเวลานี้ บริเวณลานนวดข้าวเต็มไปด้วยเลือดราวกับว่าเป็นฝนสีแดงที่ตกหนักจนพื้นดินเฉอะแฉะ

โจรหลายร้อยชีวิตกำลังดิ้นรนและร้องโหยหวนอยู่บนพื้นโคลน

พวกเขาโชคดีเพราะธนูจ้งหนู่และหนามกระสุนไม่โดนที่จุดสำคัญจึงได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่ได้เสียชีวิตทันที

แต่บางที… พวกเขาถือว่าโชคร้ายเสียยิ่งกว่าสหายที่เสียชีวิตเลยด้วยซ้ำ

เนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส บางคนลำไส้ทะลัก บางคนไม่สามารถแม้แต่จะลุกขึ้นยืนได้ แน่นอนว่าอีกฝ่ายคงไม่ปล่อยพวกเขาไว้แน่ สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ข้างหน้า เป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากความตาย

การมีชีวิตอยู่ตอนนี้ เป็นเพียงความทุกข์ทรมานที่ผ่านไปอย่างอ้อยอิ่งเพื่อรักษาลมหายใจได้อีกแค่ชั่วขณะหนึ่ง

โจรบางคนทนความเจ็บปวดไม่ไหวและชิงจบชีวิตตัวเองลงไปเสียก่อน

แต่ความอยู่รอดเป็นสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิต โจรจำนวนไม่น้อยยังเชื่อในโชคชะตา พวกเขาร้องไห้คร่ำครวญและยืนหยัดรอคอยปาฏิหาริย์ที่จะเกิดขึ้น

พวกเขาไม่รู้เลยว่าที่รอบ ๆ บริเวณลานนวดข้าว จินเฟิงได้ประกาศโทษประหารชีวิตแล้ว

“มู่หลาน ถึงตาเจ้าแล้ว ไปจัดการที่เหลือซะ!”

“รับทราบ!”

ชิ่งมู่หลานแสดงความเคารพจินเฟิงและโค้งคำนับเพื่อรับคำสั่ง

อาเหมยซึ่งตามมาด้านหลัง อดไม่ได้ที่จะมองดูชิ่งมู่หลานและจินเฟิงอย่างไม่เข้าใจ

แม้ว่านางจะเรียกจินเฟิงว่าท่านอาจารย์มาโดยตลอด แต่ชิ่งมู่หลานก็มักจะวางตัวเท่าเทียมกับจินเฟิงเสมอ

แต่ในเวลานี้นางกลับวางตัวตนของนางไว้ในตำแหน่งผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนทหารผู้กล้าที่ได้รับคำสั่งจากแม่ทัพใหญ่

ความเปลี่ยนแปลงดังกล่าวเกิดจากการที่ชิ่งมู่หลานมีความประทับใจต่อบัณฑิตหนุ่มเป็นอย่างมาก

ความเข้าใจก่อนหน้านี้ของนางเกี่ยวกับจินเฟิง ส่วนใหญ่มาจากการบรรยายสรุปการต่อสู้ที่ชิงสุยกู่ แต่ไม่ว่าการบรรยายสรุปการต่อสู้จะละเอียดเพียงใด ก็ไม่ได้น่าตกใจเท่ากับประสบการณ์ที่ได้เผชิญด้วยตัวเอง

เมื่อนางเห็นโจรเต็มลานนวดข้าว ชิ่งมู่หลานซึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัว แม้ว่านางจะคิดว่าตนเองเตรียมพร้อมเต็มที่แล้วก็ตาม

ความแข็งแกร่งระหว่างศัตรูกับตัวนางเองมีมากเกินไป หากไม่ระวังก็คงพินาศกันหมด

อย่างไรก็ตาม จินเฟิงที่ได้เผชิญหน้ากับพวกโจรไม่ได้แสดงความตื่นตระหนกแม้เพียงนิดตั้งแต่ต้นจนจบ

ความกล้าหาญเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้นางประทับใจได้แล้ว

“ตามข้ามา!”

ชิ่งมู่หลานชักดาบยาวออกมาแล้วเดินเข้าไปในลานนวดข้าว

ทหารหญิงที่อยู่ข้างหลังนางจึงรีบตามไปอย่างรวดเร็ว

รองเท้าที่พวกนางและทหารผ่านศึกสวมใส่ทำขึ้นเป็นพิเศษ จินเฟิงได้ติดตั้งแผ่นเหล็กบนพื้นรองเท้า ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการถูกหนามกระสุนเจาะเข้าที่ฝ่าเท้า

เมื่อเข้าไปในลานนวดข้าว กลิ่นเลือดก็โชยเข้าจมูก แขนขาที่หักและอวัยวะภายในที่ทะลักออกมาสามารถเห็นได้ทั่วลานนวดข้าวแห่งนี้ รวมไปถึงเสียงคร่ำครวญของโจรที่รู้สึกเหมือนกับตกนรก

ทหารหญิงหลายคนอดไม่ได้ที่จะปิดปาก

บางคนถึงกับเข่าอ่อนและทรุดนั่งลงบนพื้น

เพราะโดยพื้นฐานแล้ว พวกนางทั้งหมดล้วนเป็นสาวใช้ที่ได้รับการคัดเลือกจากครอบครัวผู้มีฐานะ แม้ว่าจะได้รับการฝึกฝนจากชิ่งมู่หลานมาหลายปี แต่พวกนางไม่ใช่นักรบมืออาชีพและพวกนางส่วนใหญ่ก็ไม่เคยเห็นความตายมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงสนามรบเลย

ตอนนี้จู่ ๆ พวกนางต้องตกอยู่ในฉากที่น่าสะพรึงกลัวจึงเป็นเรื่องยากที่จะปรับตัว

แม้แต่ชิ่งมู่หลานที่รอคอยวันนี้มาเป็นเวลานานก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ข้างหน้านางที่อยู่ถัดไปสองก้าว มีโจรที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่

โจรถูกธนูจ้งหนู่ยิงเข้าที่ขาขวาและไหล่ซ้าย ส่วนขาซ้ายถูกหนามกระสุนสองตัวเจาะ เขาล้มลงกับพื้น อาเจียนออกมาเป็นเลือด และพยายามหายใจเอาอากาศเข้าไป เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะหมดลมและเสียชีวิต

มือขวาของชิ่งมู่หลานที่ถือดาบทมิฬซีดเซียว แต่นางก็พยายามที่จะยกมันขึ้นหลายครั้ง ทว่าไม่สำเร็จ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน