ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 153

บทที่ 153 เติบโต

“พี่มู่หลาน พี่สาวของข้าอิจฉาพวกพี่มานานแล้ว แต่เมื่อวานนางทำงานกะกลางคืนและตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่ รอข้าเดี๋ยว ข้าจะไปปลุกนางเดี๋ยวนี้!”

ทันทีที่ชิ่งมู่หลานพูดจบ เด็กชายอายุเจ็ดถึงแปดขวบก็หันหลังกลับและวิ่งไปที่หมู่บ้าน

“ข้าขอเข้าร่วมด้วย!”

“ข้าด้วย!”

“ข้าก็จะเข้าร่วมด้วย!”

บางทีพวกนางอาจจะติดเชื้อจากเด็กชาย หญิงสาวอีกสามคนถึงได้ขอเข้าร่วมกองทัพสตรีทันที

หญิงสาวบางคนก็แสดงท่าทีสนใจ แต่นางไม่ได้แสดงความสมัครใจอย่างฉับพลัน บางทีพวกนางอาจต้องกลับไปหารือกับครอบครัวก่อน

“เอาล่ะ พวกเจ้าทุกคนไปที่ภูเขาด้านหลังกับอาเพ่ยพรุ่งนี้เช้าแล้วกัน”

ชิ่งมู่หลานตอบด้วยรอยยิ้ม

มีสตรีไม่กี่คนที่แสดงความจำนงทันทีเพราะครอบครัวพวกนางไม่มีบุรุษที่บ้าน หรือไม่สภาพความเป็นอยู่ที่บ้านก็ลำบากมาก

การที่พวกนางมาจากครอบครัวที่ยากลำบาก โดยพื้นฐานแล้วพวกนางจะต้องทำงานหนักเหมือนกับบุรุษ และสมรรถภาพทางกายของพวกนางก็ไม่ได้แย่เกินไป

“ใช่แล้ว พวกเจ้ากลับไปเตรียมย่ามและบรรจุของมาสามสิบจินสำหรับวันพรุ่งนี้ด้วย”

ชิ่งมู่หลานย้ำเตือน

“รับทราบ!”

สตรีหลายคนยิ้มและตอบรับ

พวกนางรู้มานานแล้วว่าทุกเช้าทหารหญิงต้องวิ่งขึ้นไปบนภูเขาฝั่งตรงข้ามโดยบรรทุกของไว้บนหลังสามสิบจิน ขณะที่วิ่งไปกลับ

“แม่นางมู่หลาน ข้าก็อยากเข้าร่วมกองทัพสตรีเหมือนกันแต่ข้าต้องคุยกับแม่สามีก่อน พรุ่งนี้ข้าค่อยไปพบเจ้าได้หรือไม่?”

สตรีคนหนึ่งถาม

สามีของนางก็เสียชีวิตในสนามรบเช่นกัน และแม่สามีของนางก็เป็นผู้นำครอบครัว

“ได้! แต่ถ้าคนอื่นมาก่อนและเต็มห้าสิบคน ข้าก็ช่วยอะไรไม่ได้นะ”

ชิ่งมู่หลานได้ตอบกลับ

“เช่นนั้นข้าจะกลับไปตอนนี้ แล้วข้าจะรีบกลับมาให้คำตอบ”

พูดจบนางก็รีบหันหลังและวิ่งกลับบ้านทันที

ยังมีสตรีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนนาง คือกลัวว่าคนอื่นจะแย่งที่ว่างไปหากพวกนางไปสาย

เพราะพวกนางรู้ดีว่า ตอนนี้มีเพียงสตรีที่อาศัยอยู่ใกล้ทางเข้าหมู่บ้านไม่กี่คนเท่านั้นที่ออกมาดูความตื่นเต้นเมื่อได้ยินเสียงของเสี่ยวอวี้และครอบครัวของนางทะเลาะกัน สตรีส่วนใหญ่ตอนนี้ทำงานในโรงงานสิ่งทอหรือบางคนก็กำลังนอนเนื่องจากเพิ่งออกจากกะกลางคืน

ถึงจะมีจำนวนคนไม่มาก แต่ก็มีสตรีห้าถึงหกคนคนแสดงความจำนงตั้งใจที่จะเข้าร่วมกลุ่มทหารหญิงทันที และเมื่อเรื่องนี้ได้ถูกแพร่ออกไปก็จะต้องมีคนต้องการเข้าร่วมกลุ่มทหารหญิงเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน

เมื่อถึงตอนนั้น แม้จะมาลงทะเบียนก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะได้เข้าร่วม

“เสี่ยวอวี้ เจ้าคิดดีหรือยัง?”

ชิ่งมู่หลานมองไปที่เสี่ยวอวี้

“ข้าคิดดีแล้ว!”

เสี่ยวอวี้พยักหน้าโดยไม่ลังเล

ในวันนั้นที่พวกโจรมาถึง ทั้งสตรี เด็ก คนชราและผู้มีร่างกายอ่อนแอคนอื่น ๆ ต่างก็ซ่อนตัวอยู่ที่เนินเขาด้านหลัง แต่เสี่ยวอวี้แอบย่องออกมาและซ่อนตัวเพื่อดูเหตุการณ์อย่างใกล้ชิด

ภาพของทหารหญิงที่นำโดยชิ่งมู่หลานเดินออกมาจากลานนวดข้าวซึ่งปกคลุมไปด้วยเลือดถูกจารึกลงในใจของเสี่ยวอวี้ทันที

ตั้งแต่ตอนนั้นเองที่เสี่ยวอวี้ตัดสินใจเข้าร่วมกองทัพสตรี

“หากคิดดีแล้วก็ตามข้ามา วันนี้ยังมีอีกสองรายการฝึกซ้อมที่ยังไม่จบ เจ้าจะได้ถือโอกาสเข้าร่วมเลย”

ชิ่งมู่หลานกลับไปที่ภูเขาด้านหลังพร้อมกับทหารหญิงโดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามองบิดาของตน

หัวหน้าหมู่บ้านที่ต่อต้านอย่างเด็ดขาดเมื่อครู่ได้ก้มหัวลงและอนุญาตให้เสี่ยวอวี้ติดตามชิ่งมู่หลานออกไป

ผู้คนก็เป็นเช่นนี้ เมื่อมีอุตสาหกรรมใหม่หรือสิ่งใหม่ ๆ เกิดขึ้นก็จะเกิดการต่อต้านตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อทุกคนแห่กันไปที่อุตสาหกรรมใหม่ พวกเขาจะตามกระแสทันทีเพราะกลัวจะตามหลังคนอื่น

“เอาล่ะ หมดเรื่องของเราแล้ว”

จินเฟิงจากไปพร้อมกับรอยยิ้ม

เดิมทีเขากลัวว่าชิ่งมู่หลานจะขัดแย้งกับหัวหน้าหมู่บ้าน แต่ชิ่งมู่หลานจัดการเรื่องนี้ได้ดีกว่าที่เขาคาดไว้มาก

ต้าคังมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายอยู่แล้ว กองทัพสตรีของชิ่งมู่หลานเป็นเพียงประกายความหวังจุดเล็ก ๆ แม้ว่าตอนนี้จะไม่โดดเด่น แต่ทันทีที่ลมพัดมา มันก็จะลุกเป็นไฟอย่างรวดเร็ว!

ชิ่งมู่หลานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ “มาตรฐานการทดสอบต่ำกว่าความเข้มข้นในการฝึกฝนตามปกติมาก หากพวกนางยังไม่ผ่าน พวกนางก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมกับเรา”

“มีน้อยก็ไม่เป็นไร มุ่งเน้นไปที่คุณภาพก็พอ”

จินเฟิงพยักหน้าเห็นด้วย “ไม่ต้องกังวล หาเพิ่มอีกแค่ยี่สิบสามคนเท่านั้น ข้าสัญญาว่าจะช่วยหาคนมาให้เพียงพอสำหรับเจ้าภายในวันพรุ่งนี้”

“จริงหรือ?”

“จริง หากเจ้าเกณฑ์คนมาได้ไม่ถึงเป้า ข้าจะขอให้เถี่ยฉุยและคนอื่น ๆ สวมกระโปรงและรับหน้าที่เป็นทหารหญิงให้กับเจ้าเอง”

จินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เถี่ยฉุยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “???”

“ตกลง ข้าจะรอ!”

จินเฟิงทำให้ชิ่งมู่หลานมีรอยยิ้มขึ้นมาได้ จากนั้นนางก็เหลือบมองเถี่ยฉุยแล้ววิ่งออกไปอย่างมีความสุข

ไม่รู้ว่านางกำลังรอให้จินเฟิงหาใครสักคนให้นาง หรือว่านางกำลังรอดูเถี่ยฉุยสวมกระโปรงอยู่กันแน่

“ท่านอาจารย์ เหตุใดจึงบอกกับแม่นางมู่หลานเช่นนั้น อีกทั้งยังลากข้าไปเกี่ยวด้วย”

เถี่ยฉุยพูดด้วยใบหน้าเศร้า

เขาเป็นชายทั้งแท่ง หากเขาใส่กระโปรงไปเกณฑ์ทหารหญิงจริง ๆ เขาจะมีหน้าไปพบผู้อื่นได้อย่างไร?

“ไม่ต้องห่วง ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าใส่กระโปรงหรอก”

จินเฟิงยิ้มและพูดว่า “ไปเรียกพี่เถี่ยจือมาพบข้าที”

“ได้เลย ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”

เถี่ยฉุยหันหลังแล้ววิ่งไปทันที

ในเช้าวันนั้น ข่าวว่ากองทัพสตรีกำลังรับสมัครคนกระจายไปตามหมู่บ้านโดยรอบหลายแห่ง

โรงงานสิ่งทอ เตาเผาอิฐ และพื้นที่ก่อสร้างปัจจุบันรับสมัครเฉพาะคนงานในซีเหอวานและกวานเจียวานเท่านั้น หมู่บ้านโดยรอบอย่างเถียนเจีย โจวเจีย และเฉินเจียยังคงยากลำบากเหมือนเมื่อก่อน

ทันทีที่พวกเขาได้ยินว่าค่าจ้างและสวัสดิการในการเข้าร่วมกองทัพสตรีนั้นเหมือนกับของทหารชาย และยังได้รับการจัดสรรห้องพักที่ก่อด้วยอิฐ สตรีจากหมู่บ้านโดยรอบที่ยังลำบากก็แห่กันไปที่ซีเหอวานทันที

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อชิ่งมู่หลานและทหารหญิงมาถึงที่ภูเขาด้านหลัง พวกนางก็เห็นกลุ่มสตรีหนาแน่นยืนอยู่ที่เชิงเขาโดยที่แต่ละคนต่างก็แบกของไว้บนหลัง