ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 187
บทที่ 187 ตลาดนายหน้า
“ในอนาคตข้าไม่ควรกินเหล้าแล้วจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคงเกิดเรื่องแน่ ๆ!”
หลังจากที่กวานเสี่ยวโหรวจากไป จินเฟิงก็แอบเตือนตัวเอง
ในชีวิตที่แล้ว ความสามารถในการดื่มของเขาย่ำแย่พอทน ในชีวิตนี้เจ้าของร่างเดิมไม่เคยดื่มแม้แต่แอลกอฮอล์ด้วยซ้ำ ดังนั้นความต้านทานต่อแอลกอฮอล์ของเขาจึงต่ำมากและเมาได้ง่ายแม้จะดื่มไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หากเป็นเหล้าที่มีแอลกอฮอล์สูงก็ดีหน่อย เพราะดื่มไปประมาณสองแก้วก็รู้เรื่องแล้ว แต่สิ่งที่เขาดื่มเมื่อคืนคือเหล้าของต้าคังที่มีแอลกอฮอล์ต่ำ มันมีรสหวานเล็กน้อย เขาจึงดื่มได้เรื่อย ๆ จนไม่ทันได้ระวังตัว
และดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มจำเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานได้หมดแล้ว
เมื่อคืนตอนที่เพิ่งเริ่มดื่ม บัณฑิตหนุ่มก็ร้องเพลงกั๋วจี้เกอ*[1] เพื่อโน้มน้าวเถี่ยฉุยและคนอื่น ๆ อีกทั้งเขายังขับบทกวีของหลี่ไป๋อีกด้วย
ต่อมาเขาก็เริ่มให้คะแนนอาหารจากโรงเตี๊ยม และเมื่อนึกถึงโรงแรมในยุคที่ตนเองจากมา จินเฟิงก็บังเอิญพูดถึงเครื่องปรับอากาศขึ้น
ไม่ว่าจะเมามายแค่ไหน เขาก็ไม่ควรเมามายไม่ได้สติถึงขนาดนี้
ในตอนนั้นเมื่อเขารู้ว่าตนเองเมาและเริ่มพูดไปเรื่อย เขาก็รีบกลับห้องพักในทันที
เมื่อพิจารณาจากปฏิกิริยาของกวานเสี่ยวโหรวเมื่อเช้า แปลว่าความทรงจำของจินเฟิงนั้นถูกต้อง
จากความฉลาดเฉียบแหลมของกวานเสี่ยวโหรว บัณฑิตหนุ่มใคร่ครวญกับตัวเองว่าหากเขาพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลาจริง ๆ เมื่อเช้านางต้องทำการสืบสาวราวเรื่องเป็นแน่ และเหตุการณ์คงไม่สงบเหมือนตอนนี้
ขณะที่กำลังคิดอย่างบ้าคลั่ง กวานเสี่ยวโหรวก็ยกถาดอาหารเข้ามา ตามมาด้วยชิ่งมู่หลานและถังตงตง
“สามี ดื่มซวนทังก่อนสิจะได้รู้สึกดีขึ้น”
กวานเสี่ยวโหรววางถาดอาหารไว้บนโต๊ะ
นอกจากซวนทังแล้วยังมีโจ๊กข้าวขาวและเครื่องเคียงบนถาดอีกด้วย
“อื้ม!”
จินเฟิงจิบซวนทังไปหนึ่งคำ จากนั้นเขาก็มองไปที่ชิ่งมู่หลาน “ตอนเช้าเจ้ามาที่นี่หลายครั้ง คงรอไม่ไหวที่จะหัวเราะเยาะข้าใช่หรือไม่?”
“ท่านอาจารย์ ท่านคิดว่าตอนนี้ข้าอยู่ในอารมณ์ที่จะหัวเราะเยาะท่านอย่างนั้นหรือ?”
ชิ่งมู่หลานพูดว่า “ท่านเกือบเจอปัญหาแล้วนะรู้หรือไม่?”
“เจ้าหมายถึงบทเพลงนั่นน่ะหรือ?”
จินเฟิงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
กวานเสี่ยวโหรวบอกแล้วว่าเมื่อวานเขาร้องเพลงกั๋วจี้เกอ
ต้าคังเป็นยุคศักดินา และกั๋วจี้เกอก็เป็นบทเพลงที่มีเนื้อหาเป็นกบฏและเป็นบาปร้ายแรงที่อาจเกี่ยวข้องกับกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งเก้ากลุ่ม
“ดูเหมือนว่าท่านอาจารย์ก็พอจะรู้ตัวอยู่”
ชิ่งมู่หลานกล่าวว่า “ท่านห้ามให้เพลงนี้หลุดออกมาจากปากของท่านอีก ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม”
“โชคดีที่เมื่อวานนี้ไม่มีคนนอกอยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้นเราทุกคนคงถึงกัลปาวสานแล้ว”
ถังตงตงเองก็เตือนเขาเช่นกัน
“ข้าเข้าใจแล้ว” จินเฟิงพยักหน้า “ต่อไปนี้ข้าจะไม่ดื่มอีก”
ไม่ว่าจะในชีวิตนี้หรือในชีวิตที่แล้วจินเฟิงก็ไม่ใช่นักดื่มมืออาชีพ เขาจึงไม่สามารถครองสติได้ตลอดเวลา ดังนั้นสิ่งเดียวที่สามารถทำได้ก็คือการหลีกเลี่ยงสถานการณ์ดังกล่าว
“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก เวลาท่านอาจารย์เมาข้าก็รู้สึกว่าสนุกดี ข้าไม่เคยรู้เลยว่าท่านอาจารย์สามารถขับร้องและเต้นรำได้”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ชิ่งมู่หลานก็หัวเราะอย่างทะเล้น “ข้าช่วยรื้อฟื้นให้ดีหรือไม่?”
“เจ้าออกไปเลยนะ!” จินเฟิงพูดด้วยความโกรธ “หากเจ้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก ในอนาคตอย่าคิดจะขออาวุธจากข้าอีกเป็นอันขาด”
“ท่านอาจารย์ ข้าไม่กล้าแล้ว!”
เมื่อชิ่งมู่หลานได้ยินสิ่งที่จินเฟิงพูด นางก็ยอมจำนน
“แล้วพวกของเถี่ยฉุยและทหารหญิงเล่า?” จินเฟิงถาม
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์