ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 188

บทที่ 188 ข่าวคราวของญาติพี่น้อง

“คุณหนู คุณหนูมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?!”

เด็กสาวนามว่าเสี่ยวเยวี่ยนคว้าแขนเสื้อของถังตงตงด้วยสีหน้ากังวล “คุณหนู คุณหนูก็จะถูกขายเหมือนกันหรือ?!”

หลังจากพูดเช่นนั้น เด็กสาวก็รู้ว่านางนั้นคิดผิด

เพราะนางเห็นว่าเสื้อผ้าและปิ่นกลัดมวยผมของถังตงตง ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าตอนที่นางอยู่ที่ตระกูลถังเลย

“ตอนนี้ข้ามีชีวิตที่ดีแล้ว” ถังตงตงจับมือเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้า “เจ้านั่นแหละ ตอนนั้นข้าปลดปล่อยเจ้าจากการเป็นทาสแล้วมิใช่หรือ? เหตุใดเจ้าพาตัวเองมาขายที่ตลาดนายหน้าแห่งนี้ได้?”

ในตอนนั้นบิดาของถังตงตงตระหนักได้ว่า เขาคงถูกตระกูลโจวคดโกงเข้าให้แล้วจึงขายทาสทั้งหมดเพื่อหาทางหลบหนี แต่ถังตงตงกังวลว่าหญิงรับใช้นามว่าเสี่ยวเยวี่ยนที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็กจะได้พบกับนายจ้างที่ชั่วร้าย นางจึงขโมยสัญญาซื้อขายของเสี่ยวเยวี่ยนแล้วใช้เงินเก็บของตนพานางไปที่ส่วนราชการเพื่อทำการยกเลิกสัญญา เสี่ยวเยวี่ยนจึงได้อิสระกลับคืนมา

“หลังจากแยกทางกับคุณหนูข้าก็กลับไปที่บ้านเกิด ตอนแรกพี่ชายดีกับข้ามาก แต่พอใช้เงินที่คุณหนูให้ข้าไปจนหมด พี่ชายของข้าก็ไล่ข้าและท่านแม่ออกจากบ้าน”

เสี่ยวเยวี่ยนสะอื้นและพูดว่า “แม่ของข้าเสียชีวิตด้วยอาการป่วยเมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าอยากจะซื้อโลงศพเพื่อฝังแม่ของข้า ข้าก็เลย…”

นางยังเล่าไม่จบก็ส่งเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวโยน

“เสี่ยวเยวี่ยนไม่ต้องร้อง ข้าจะให้เงินเจ้าไปซื้อโรงศพเอง!”

ถังตงตงเอื้อมมือออกไปและดึงพวงหญ้าบนหัวของเสี่ยวเยวี่ยนออก “หากเจ้าไม่มีที่ไป เช่นนั้นหลังจากนี้เจ้าก็มาอยู่กับข้าเถิด”

“ข้าขอบคุณคุณหนู!”

เสี่ยวเยวี่ยนคุกเข่าลงบนพื้นและคำนับถังตงตงทันที “ความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของคุณหนู เสี่ยวเยวี่ยนจะตอบแทนและเชื่อฟังคุณหนูเป็นอย่างดี”

“เจ้าไม่ต้องพูดคำพูดเหล่านี้กับข้าหรอก” ถังตงตงดึงเสี่ยวเยวี่ยนขึ้นมาแล้วพูดทั้งน้ำตา “ตอนนี้ข้าก็ไม่มีญาติที่ไหนแล้ว ตอนนี้ข้าก็เหลือแต่เจ้า”

“คุณหนูไม่รู้หรือ ว่าคุณหนูเสียวเป่ยยังมีชีวิตอยู่” เสี่ยวเยวี่ยนถามด้วยความประหลาดใจ

“เจ้าว่าอย่างไรนะ?! เสียวเป่ยยังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นหรือ” ดวงตาของถังตงตงเบิกกว้างทันที “เจ้ารู้หรือไม่ว่านางอยู่ที่ใด?”

ไม่นานหลังจากปล่อยเสี่ยวเยวี่ยนไป ตระกูลถังก็ล้มละลายและแพ้คดีความ ทางหน่วยงานได้ส่งมอบทุกสิ่งของตระกูลถังให้ตระกูลโจว รวมไปถึงคนในครอบครัวด้วย

ก่อนเกิดเหตุ บิดาของถังตงตงคาดเดาผลลัพธ์ไว้แล้ว เขาจึงใช้เงินที่เหลือในครอบครัวติดสินบนเจ้าหน้าที่ที่ดูแลทะเบียนบ้าน โดยหวังว่าจะลบชื่อของเด็ก ๆ บางคนออกจากทะเบียนบ้านตระกูลถังได้

อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่บอกกับบิดาของถังตงตงว่า บุรุษทุกคนในตระกูลถังต้องตกเป็นเป้าหมายของตระกูลโจวอย่างไม่สามารถหลบหนีได้ และในเมื่อไม่มีทางอื่น บิดาของถังตงตงจึงต้องดำเนินการขั้นต่อไปโดยการลบชื่อของถังตงตงและลูกพี่ลูกน้องของนางถังเสียวเป่ย จากนั้นก็จดทะเบียนบ้านใหม่ให้กับทั้งสอง

และสิ่งนี้ก็ทำให้ถังตงตงและลูกพี่ลูกน้องของนางรอดพ้นจากการถูกขายเป็นทาส

น่าเสียดายที่ถังตงตงและน้องสาวพบหมาป่าระหว่างทางไปกวานเจียวาน ทั้งสองจึงพลัดหลงกัน และมีเพียงถังตงตงเท่านั้นที่มาถึงกวานเจียวานเพียงลำพัง

ต่อมาถังตงตงได้พยายามสืบหาข่าวคราว แต่นางก็ไม่พบลูกพี่ลูกน้องของนางเลย ถังตงตงไม่คิดเลยว่าตระกูลถังจะถูกตระกูลโจวส่งไปขายยังซื่อชวน เป็นผลให้ระหว่างทางพบกับกลุ่มโจรเข้า และกว่าที่ทหารท้องถิ่นจะมาถึงคนในขบวนก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว

นางคิดว่าตนเองไม่มีญาติอีกต่อไปจึงตื่นเต้นมากเมื่อได้รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของนางยังมีชีวิตอยู่

“เมื่อหลายปีก่อน ข้าเดินผ่านหอวาโยวสันต์ และเห็นคุณหนูอยู่ที่ประตูครั้งหนึ่ง แต่ข้าไม่ทันได้พูดอะไรคุณหนูก็เข้าไปด้านในเสียก่อน” เสี่ยวเยวี่ยนตอบด้วยความกังวล

“หอวาโยวสันต์…”

เมื่อถังตงตงได้ยินสิ่งนี้ ขาของนางก็อ่อนแรงและแทบจะล้มลงกับพื้น

“คุณหนู!”

“ตงตง!”

เสี่ยวเยวี่ยนและกวานเสี่ยวโหรวรีบเข้าไปประคองถังตงตงทันที

จินเฟิงถอนหายใจเบา ๆ ความกังวลฉายชัดในดวงตาของเขา

หอวาโยวสันต์ แค่ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่ามันคือหอนางโลม

ช่างน่าอึดอัดใจที่ญาติเพียงคนเดียวของถังตงตงต้องมาอยู่ที่นี่

“ตงตง…”

จินเฟิงต้องการปลอบโยนนาง แต่เขาไม่รู้จะพูดอย่างไร

แต่เมื่อถังตงตงได้ยินเสียงของจินเฟิง นางก็คว้าแขนเสื้อของอีกฝ่ายราวกับกำลังคว้าฟางช่วยชีวิต “จินเฟิง ได้โปรดเถอะ เจ้าต้องหาทางช่วยเสียวเป่ยนะ… นางเป็นน้องสาวของข้า… นางคือญาติคนเดียวของข้า…”

ตั้งแต่พบเจอกัน ถังตงตงนิ่งสงบมาโดยตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มเห็นว่านางกังวลมาก จนคำพูดที่เอื้อนเอ่ยออกมาฟังไม่เป็นประสา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน