ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 202

บทที่ 202 ได้รับความนิยม

ถังเสียวเป่ยนั่งเล่นผีผาอยู่บนแท่นกลางรถแห่ราวกับอยู่บนเวทีเคลื่อนที่ ด้านข้างมีหญิงสาวสองคนที่เล่นกู่เจิงและขลุ่ยจีน ส่วนหญิงสาวที่เหลือก็ทำการร่ายรำอยู่รอบ ๆ

ดูเหมือนศิลปินดาราที่กำลังจัดคอนเสิร์ตอยู่ก็ไม่ปาน

“บรรยากาศข้างนอกคึกคักมาก!”

เสี่ยวเอ๋อเหยียบเก้าอี้แล้วยื่นหัวออกไปนอกหน้าต่าง “พี่เขย ออกไปดูความสนุกด้วยกันเถิด!”

“การคัดเลือกฮวาขุยจะจัดขึ้นบนเรือในแม่น้ำ ตอนนี้รถแห่ต้องวนรอบเมืองก่อนจะไปหยุดที่นั่น กินข้าวกลางวันกันก่อนแล้วค่อยไปเถิด”

จินเฟิงลูบหัวเสี่ยวเอ๋อแล้วพูดว่า “หากเจ้าออกไปตอนนี้ก็เท่ากับว่าตามหลังขบวนรถแห่วนรอบเมืองอยู่ดี เหนื่อยเปล่า ๆ”

“จริงหรือ?”

เสี่ยวเอ๋อดึงแขนของชายหนุ่มอย่างตื่นเต้น “พี่เขย เช่นนั้นเราไปกันเถิด!”

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานางรู้สึกเบื่อหน่าย เมื่อได้ยินจินเฟิงพูดเช่นนี้ ดวงตาของนางก็เป็นประกายขึ้นทันที

“ข้าไม่ไปหรอก!”

จินเฟิงไม่สนใจที่จะตระเวนไปรอบเมืองกับเสี่ยวเอ๋อ

“พี่เขย พาข้าไปที่นั่นหน่อยเถิด ข้าขอร้องล่ะ”

เสี่ยวเอ๋อใช้วิธีออดอ้อนตามปกติแบบที่นางชอบทำ

“เอาล่ะ เจ้าเลิกกวนข้าได้แล้ว”

จินเฟิงรู้สึกเหนื่อยล้าและไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน เมื่อเขาเห็นทหารผ่านศึกยืนอยู่ข้างหน้าต่างอย่างเบื่อหน่ายและได้แต่เฝ้าดูขบวนรถแห่ผ่านไปก็ตะโกน “เถี่ยฉุย จัดทหารมาสองนาย พาเสี่ยวเอ๋อไปดูขบวนรถแห่ที”

“ท่านอาจารย์ ข้าจะพาแม่นางเสี่ยวเอ๋อไปเอง”

เถี่ยฉุยรู้ว่าจินเฟิงไม่มีแผนที่จะออกไปข้างนอกในตอนเช้า ดังนั้นเขาจึงเสนอตัวอย่างรวดเร็ว

“อืม อย่าลืมกลับมากินข้าวกลางวันเล่า”

จินเฟิงย้ำเตือนเขา ก่อนที่จะปล่อยให้เสี่ยวเอ๋อออกไปกับเถี่ยฉุย

เมื่อคืนบัณฑิตหนุ่มนอนไม่เต็มอิ่ม พอเห็นเสี่ยวเอ๋อและเถี่ยฉุยออกไปแล้ว จินเฟิงก็หาวอีกครั้ง ตั้งใจจะกลับไปงีบหลับ

เขานอนหลับจนถึงเที่ยงวัน จากนั้นกวานเสี่ยวโหรวก็เข้ามาปลุก

เสี่ยวเอ๋อกลับมาแล้ว เมื่อนางเห็นจินเฟิงก็ยกลูกถังหูลู่ขึ้นราวกับเด็กน้อยได้สมบัติ

“พี่เขยดูสิ ข้าซื้อถังหูลู่มา ท่านลองกินดู อร่อยมากเลย!”

“ข้าไม่เอาหรอก เจ้าเก็บไว้กินเถิด”

จินเฟิงบิดขี้เกียจเล็กน้อยและสวมรองเท้าก่อนที่จะลุกขึ้น

เทคโนโลยีการทำน้ำตาลของต้าคังนั้นล้าหลังมาก ถังหูลู่จึงมีกลิ่นแปลก ๆ จินเฟิงไม่คุ้นกับรสชาตินี้เท่าไร

หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ พวกเขาก็ออกเดินทางไปที่แม่น้ำ

ด้วยกลัวว่าเมื่อออกไปแล้วจะถูกจับตามองอีกครั้ง จินเฟิงจึงสั่งให้เถี่ยฉุยขับรถม้า ส่วนเขาก็ซ่อนตัวอยู่ในรถม้ากับกวานเสี่ยวโหรวและคนอื่น ๆ

พื้นที่เปิดโล่งล้อมรอบแม่น้ำถูกหน่วยราชการใช้เป็นสถานที่จัดการแข่งขันคัดเลือกฮวาขุย หากต้องการเข้าไปด้านในต้องจ่ายคนละสามเหรียญทองแดง และหากมีรถม้าต้องจ่ายสิบเหรียญทองแดงถึงจะผ่านเข้าไปได้

หลังจากเข้าไปแล้ว สถานที่บางแห่งที่มีทำเลดีจะโดนเรียกเก็บค่าธรรมเนียมเพิ่มเติมด้วย

ถึงกระนั้นก็มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่มาร่วมดูความสนุก และคนที่ต่อแถวอยู่ด้านหน้าจินเฟิงก็ทอดยาวออกไปหลายจั้ง

“ดูเหมือนว่าทางการจะกังวลเกี่ยวกับการแข่งขันฮวาขุยครั้งนี้อย่างมาก จึงส่งทหารท้องถิ่นจำนวนไม่น้อยมารักษาความสงบเรียบร้อย”

จินเฟิงมองออกไปข้างนอกแล้วถอนหายใจ

“แน่นอน หน่วยงานจะได้รับเงินเจ็ดในสิบส่วนของเงินทั้งหมดจากการแข่งขันฮวาขุยที่จัดขึ้นในเมืองนี้ พวกเขาจึงต้องระวังเป็นพิเศษ” ชิ่งมู่หลานมุ่ยปาก

“จัดการแข่งขันฮวาขุยก็สามารถทำเงินได้ด้วยหรือ?” กวานเสี่ยวโหรวถาม “อย่างไรเล่า?”

“การแข่งขันฮวาขุยจะให้ผู้เข้าแข่งขันผลัดกันแสดง และผู้สนับสนุนก็จะซื้อดอกไม้ให้หญิงสาวที่ตนชอบพอ ใครก็ตามที่ได้รับดอกไม้มากที่สุดในตอนจบจะเป็นฮวาขุยในปีนั้น”

ชิ่งมู่หลานอธิบาย “ดอกไม้เหล่านี้เราต้องซื้อจากทางการ โดยดอกไม้แต่ละดอกมีราคาหนึ่งตำลึงเงิน”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน