ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 218

บทที่ 218 จับคู่

“บาดแผลติดเสื้อผ้าหรือ?”

จินเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

ตั้งแต่ถังเสียวเป่ยได้รับบาดเจ็บก็ผ่านมาเกือบหนึ่งชั่วยาม ตอนนี้บาดแผลคงแห้งแล้วเป็นแน่

“สามี เจ้าไปดูหน่อยเถิด”

กวานเสี่ยวโหรวดึงจินเฟิงเข้าไปในห้องด้านหลัง

ที่นี่คือห้องของถังตงตง ในเวลานี้ถังเสียวเป่ยกำลังนั่งอยู่บนเตียงและพาดขาไว้บนเก้าอี้ โดยทีถังตงตงและรุ่นเหนียงกำลังนั่งยอง ๆ อยู่ข้าง ๆ

เมื่อเห็นจินเฟิงเข้ามา ถังเสียวเป่ยก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง นางก้มศีรษะลงอย่างเขินอาย

“จินเฟิง เสียวเป่ยมีร่องรอยบาดแผลเต็มไปหมด นางไม่สามารถถอดกระโปรงออกได้ เราควรทำอย่างไรดี?”

ถังตงตงยืนขึ้นและถามอย่างเป็นกังวล

“ไม่ต้องกังวล มิเป็นไรหรอก” จินเฟิงปลอบใจถังตงตง แล้วมองไปที่รุ่นเหนียง “ไปต้มผ้าพันแผล และต้มน้ำเกลือมาสองถ้วย”

“ได้” รุ่นเหนียงรับคำแล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ปัจจุบันที่ซีเหอวานต้องล้างบาดแผลด้วยแอลกอฮอล์และน้ำเกลือก่อนจะพันด้วยผ้าพันแผลที่ผ่านการต้มแล้ว ซึ่งรุ่นเหนียงคุ้นเคยกับวิธีการนี้เป็นอย่างดี

จินเฟิงมองไปที่กระโปรงของถังเสียวเป่ยอีกครั้ง “กระโปรงนี้ยาวเกินไป มันจะเกะกะเวลารักษาบาดแผล ตงตงเจ้าไปหากรรไกรมาตัดส่วนที่ยาวรุ่มร่ามนี้ออก”

ทันทีที่ได้ยินว่ากระโปรงของนางกำลังจะถูกตัด ถังเสียวเป่ยก็หน้าแดงมากขึ้น แม้แต่คอของนางก็เปลี่ยนเป็นสีชมพู

ต้าคังไม่มีสเตย์หรือกางเกงซับในด้วยซ้ำ หากเขาตัดกระโปรงออก นางก็ไม่เหลือสิ่งใดปกปิดร่างกายแล้วมิใช่หรือ?

จินเฟิงเข้าใจดีว่าการที่เขาอยู่ที่นี่ต่อไปจะไม่สะดวก ดังนั้นชายหนุ่มจึงหมุนตัวกลับออกไปข้างนอก หลังจากอธิบายเสร็จ

เมื่อรุ่นเหนียงต้มน้ำเกลือเรียบร้อยแล้ว ถังตงตงก็เอากรรไกรออกมา

“ตัดเสร็จแล้วหรือ?” จินเฟิงถาม

“เสร็จแล้ว” ถังตงตงพูด “ยกเว้นส่วนที่ติดกับรอยแผล ที่เหลือถูกตัดออกไปแล้ว”

“เช่นนั้น เจ้าก็นำผ้าพันแผลชุบน้ำเกลือแล้วแปะค้างไว้ที่แผล เมื่อแผลนิ่มขึ้นก็น่าจะดึงกระโปรงส่วนที่ติดอยู่ออกมาได้” จินเฟิงกล่าว

“จินเฟิง บาดแผลของเสียวเป่ยน่ากลัวมาก ข้า… ข้าทนดูไม่ได้หรอก…”

ถังตงตงลังเลและพูดว่า “เจ้าช่วยข้าหน่อยได้หรือไม่?”

“เสี่ยวโหรวก็อยู่มิใช่หรือ?” จินเฟิงถาม

“เสี่ยวโหรวเองก็ไม่กล้าเช่นกัน…”

“เสียวเป่ยเป็นหญิงสาว หากให้ข้าทำคงไม่เหมาะเท่าไร เจ้าไปเรียกอาเหมยมาก็แล้วกัน”

ชายหนุ่มส่ายหัวแล้วว่าต่อ

ไม่ใช่ว่าเขานิ่งนอนใจ แต่เขาไม่อยากฉวยโอกาสจากสถานการณ์นี้

หากจินเฟิงต้องการครอบครองถังเสียวเป่ยจริง ๆ หลังจากไถ่ตัวนางออกมาแล้ว เขาก็คงไม่พาอีกฝ่ายไปยกเลิกสัญญาทาสนั่นหรอก

“จินเฟิง ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมหรอก ตอนที่เจ้าสอนวิธีการรักษาให้กับเสียวจิ่น เจ้าก็พูดอยู่มิใช่หรือว่าการช่วยชีวิตและรักษาผู้บาดเจ็บนั้นสำคัญที่สุด? ไม่มีคำว่าระยะห่างระหว่างชายหญิง?”

ถังตงตงกล่าวต่อ “เสียวจิ่นได้เริ่มรักษาบาดแผลของทหารชายแล้ว ในฐานะอาจารย์ เหตุใดเจ้าเป็นเช่นนี้เสียเองเล่า?”

“เหตุใดวาจาของเจ้าถึงได้คมคายขึ้นทุกวันกัน?” จินเฟิงยืนขึ้นและยกยิ้มมุมปาก “หยุดพูดได้แล้ว เดี๋ยวข้าจะเข้าไปจัดการเอง”

ถังตงตงเดินตามไปข้างหลังพร้อมแย้มยิ้มออกมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน