ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 224

บทที่ 224 พัฒนาอย่างรวดเร็ว

“ครอบครัวของข้าทำชาด*[1] มาหลายชั่วอายุคน ท่านอาจารย์ได้นำเครื่องเทศมาให้เราจำนวนหนึ่งมิใช่หรือ? ช่วงนี้วัตถุดิบในการทำสบู่หมด เมื่อไม่มีอะไรทำข้าจึงพยายามคิดเรื่องนี้ขึ้นมา นึกไม่ถึงเช่นกันว่าจะได้ผล”

เมื่อหว่านเหนียงพูดจบ นางก็เหลือบมองจินเฟิงด้วยความกังวล “ข้าต้องขอโทษด้วยที่ใช้เครื่องเทศของท่านอาจารย์ไปไม่น้อย…”

“หว่านเหนียง เจ้ายอดเยี่ยมจนข้าอยากจะประทับรอยจูบให้เจ้าเพิ่มอีกสักหนึ่งรอยจริง ๆ”

จินเฟิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เขาพยายามหลายครั้งเพื่อเพิ่มกลิ่นหอมของสบู่แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จ ในที่สุดหว่านเหนียงก็ทำได้อย่างง่ายดาย

แน่นอนว่านางมีความเชี่ยวชาญกว่าเขามาก

นอกจากหว่านเหนียงแล้ว การแสดงออกของถังเสียวเป่ยยังทำให้จินเฟิงประหลาดใจอีกด้วย

ไม่ว่าท้ายที่สุดแล้วสบู่จะขายได้ในราคาที่สูงหรือไม่ อย่างน้อยความคิดของถังเสียวเป่ยก็ถูกต้อง

นี่แสดงให้เห็นว่านางมีพรสวรรค์ในการทำการค้ามาก

สำหรับถังตงตงนั้นไม่ต้องพูดถึง นางอาจจะไม่มีความสามารถเท่ากับถังเสียวเป่ยในแง่ของการทำการค้า แต่นางมีพรสวรรค์ในด้านการจัดการ นางสามารถจัดการทุกอย่างตั้งแต่โรงงานสิ่งทอขนาดเล็กไปจนถึงโรงงานสิ่งทอขนาดใหญ่ได้อย่างเป็นระบบระเบียบ จินเฟิงแทบจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาการจัดการเลยแม้แต่น้อย

“หว่านเหนียง เจ้าน่าจะค้นพบแล้วใช่หรือไม่ว่าหากนำสบู่นี้ไปสระผมนั้นมันค่อนข้างฝืดและหยาบกร้าน ต่อไปนี้เจ้าไม่ต้องทำสบู่แล้ว เจ้าลงมาช่วยข้าแก้ไขในส่วนนี้แทนเถิด”

จินเฟิงกล่าวว่า “เจ้าทดลองทำทุกอย่างได้เต็มที่เลย เพียงแค่บอกข้ามาว่าต้องการสิ่งใดบ้าง!”

“เอาเช่นนั้นก็ได้ ข้าจะไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวัง”

หว่านเหนียงตอบรับอย่างมีความสุข

‘ดูเหมือนว่าหากมีเวลาว่างต้องสอนหว่านเหนียงใช้การกลั่น บางทีนางอาจจะทำน้ำหอมได้’

จินเฟิงครุ่นคิดกับตัวเองในใจ

และแน่นอนว่ากลุ่มตลาดของเขาก็เป็นไปในทิศทางเดียวกันกับถังเสียวเป่ย นั่นก็คือผู้มีฐานะ แต่ผลิตภัณฑ์ที่เขาวางแผนจะใช้สร้างรายได้คือน้ำหอม

น่าเสียดายที่บัณฑิตหนุ่มรู้แค่ขั้นตอนทั่วไปในการทำน้ำหอมเท่านั้น หลังจากทำเครื่องกลั่นแล้ว เขาพยายามทำน้ำหอมอยู่หลายครั้งแต่ก็ล้มเหลวทั้งหมด

เพราะจริง ๆ แล้วชายหนุ่มไม่ได้ถนัดเรื่องน้ำหอมมากนัก

เหมาะมากที่จะฝากเรื่องนี้ไว้ให้หว่านเหนียงทำเป็นงานอดิเรก นางเหมาะสมกับความรับผิดชอบนี้เป็นอย่างมาก

“นี่คือสบู่ที่มีกลิ่นหอม เรียกว่าสบู่หอม”

จินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม “เสียวเป่ย เมื่อเจ้าหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว นำสบู่กลับไปที่ตัวเมือง แล้วข้าจะส่งต้าหลิวไปคุ้มกันเจ้า!”

“ท่านอาจารย์ อาการบาดเจ็บของข้าหายดีแล้ว หลังจากที่ข้าไประบุตัวตนที่ซีเหอวาน ข้าสามารถออกเดินทางได้ทันที”

ถังเสียวเป่ยกระตือรือร้นที่จะทดสอบตลาด

“เช่นนั้น เราค่อยกลับไปคุยกันอีกทีเถิด”

จินเฟิงเองก็ตั้งตารอเช่นกัน

เมื่อออกจากเขาเถี่ยกว้านในวันรุ่งขึ้น รถม้าของเถี่ยฉุยจึงมีตะกร้าสบู่หอมและสบู่ธรรมดาเพิ่มอีกสองสามตะกร้า

จินเฟิงยังเลือกเด็กหญิงมากกว่ายี่สิบชีวิตที่ดูขยันหมั่นเพียรและพาพวกนางกลับไปที่โรงหลอมเหล็กไว้สำหรับช่วยงานยามฉุกเฉิน

เมื่อกลับมาที่ซีเหอวาน เขาและถังตงตงก็ยุ่งอยู่กับงานของตนทันที

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นในหมู่บ้านและทั้งหมดนี้กำลังรอให้จินเฟิงตัดสินใจ

จินเฟิงมีเวลาเพียงส่งมอบเด็กหญิงที่พากลับมาให้หม่านชางดูแล ก่อนที่เขาจะถูกหัวหน้าหมู่บ้านทั้งสองและจางเหลียงพาตัวไป

“จินเฟิง ตอนนี้อิฐที่เผามีไม่พอใช้แล้ว พื้นที่ก่อสร้างกำลังรออิฐมาสร้างกำแพงอยู่ทุกวัน!”

“เหล่ากวาน เจ้าอย่าเอ่ยเรื่องนี้ต่อหน้าจินเฟิงสิ เพราะเตาเผามีอยู่เตาเดียวเท่านั้นจะสร้างขึ้นมามากมายได้อย่างไรกันเล่า ข้าก็ไม่มีทางเลือกแล้ว”

“แล้วเจ้าไม่รู้จักสร้างขึ้นมาเพิ่มหรือ?”

“เรื่องนั้นข้าตัดสินใจได้หรืออย่างไร? ข้าต้องรอปรึกษาจินเฟิงก่อนสิ?”

“จินเฟิง โรงงานสิ่งทอแห่งใหม่จะถูกสร้างขึ้นเร็ว ๆ นี้ เจ้าควรเริ่มทำไนปั่นด้ายใหม่ขึ้นมาได้แล้ว แล้วก็รับสมัครคนเพิ่มเถอะ ช่วงนี้มีคนลงชื่อขอทำงานมากมายเชียวล่ะ”

“เฟิงจื่อ กิจการของเรานับวันยิ่งเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ พี่น้องของเราต้องกระจายกำลังไปดูแลในส่วนต่าง ๆ แต่คนก็ยังไม่เพียงพอ จนตอนนี้เราไม่สามารถทำการฝึกได้ตามปกติ”

พวกเขาทำงานยุ่งจนถึงกลางดึกก่อนที่จะส่งหัวหน้าหมู่บ้านทั้งสองคนและจางเหลียงออกไป

เช้าวันรุ่งขึ้น จินเฟิงจึงได้ไปที่โรงหลอมเหล็ก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน