ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 231

บทที่ 231 เริ่มการขายอย่างเป็นทางการ

“สามร้อยก้อนอย่างนั้นหรือ…”

เมื่อนายแม่เสิ่นได้ยินสิ่งนี้ มุมปากของนางก็กระตุก

อีกฝ่ายนำสบู่มาถึงสามร้อยก้อน แล้วยังจะบอกว่าไม่ได้เตรียมตัวมา นังคนหลอกลวง

แต่เมื่อรู้ว่าถังเสียวเป่ยกำลังหลอกลวงตนเอง นายแม่เสิ่นก็ทำได้เพียงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และยอมรับมันเท่านั้น

“เช่นนั้นข้าขอซื้อสามสิบก้อน”

“นายแม่เสิ่นรอสักครู่ ข้าจะให้คนไปจัดเตรียมให้”

ถังเสี่ยวเป่ยก้าวไปด้านหน้าสองก้าว แล้วหันหลังกลับมาพูดว่า “ใช่แล้ว นายแม่เสิ่น สบู่หอมนั้นมีหลากหลายกลิ่น นายแม่ต้องการกลิ่นใดหรือ?”

“มีกลิ่นที่แตกต่างออกไปด้วยอย่างนั้นหรือ?” นายแม่เสิ่นถามด้วยความประหลาดใจ

“ใช่แล้ว มีกลิ่นดอกหอมหมื่นลี้ ดอกมะลิ ดอกพุดซ้อน ดอกกล้วยไม้ และดอกเหมย…”

ถังเสียวเป่ยผายมือแนะนำไปที่สบู่กลิ่นต่าง ๆ “ส่วนกลิ่นที่แม่นางลวี่หลิ่วยนำกลับไปเมื่อวานคือกลิ่นดอกหอมหมื่นลี้”

“ข้าขอลองดมได้หรือไม่?” ความอยากรู้อยากเห็นของนายแม่เสิ่นเองก็ถูกกระตุ้นเช่นกัน

“แน่นอน” จากนั้นถังเสียวเป่ยก็พูดกับอาหลานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ “พี่อาหลาน รบกวนพี่ไปนำสบู่กลิ่นต่าง ๆ มาอย่างละหนึ่งก้อนหน่อยเถิด”

“คุณหนูรอสักครู่”

อาหลานตอบรับและรีบออกไปทันที

หลังจากนั้นไม่นาน กล่องเล็ก ๆ ก็มาตั้งเรียงรายกันเป็นแถวด้านหน้านายแม่เสิ่น

“อืม นี่คือดอกหอมหมื่นลี้… นี่ดอกมะลิ อันนี้หอมมาก… กลิ่นดอกพุดซ้อนนี่เอง กลิ่นหอมมากทีเดียว…”

นายแม่เสิ่นเปิดดมทีละกล่องและชื่นชมทีละกลิ่น ๆ สีหน้าของนางเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่มากขึ้นเรื่อย ๆ

หากมีแค่กลิ่นดอกหอมหมื่นลี้ นางซื้อไปสามสิบก้อนก็น่าจะเพียงพอแล้ว แต่นี่มีกลิ่นให้เลือกสรรมากมาย หรือนางต้องซื้อคละไปหลาย ๆ กลิ่นกัน?

โดยปกติกลิ่นหอมนั้นย่อมคู่กับสตรี ยิ่งนายแม่เสิ่นได้กลิ่นเหล่านี้มากเท่าไร นางก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลมากขึ้นเท่านั้น ในที่สุดนางก็ตัดสินใจสั่งซื้อสบู่ไปทั้งหมดแปดสิบก้อน

ก่อนที่นางจะกลับไป นางกลับรู้สึกว่ายังไม่พึงพอใจเท่าที่ควร แต่นายแม่เสิ่นก็รู้ดีว่าวันนี้นางมีเงินไม่เพียงพอที่จะซื้อเพิ่ม คงจะดีหากนางมีเงินมากพอที่จะซื้อสบู่ไปทั้งหมดสามร้อยก้อน

ถังเสียวเป่ยยืนอยู่ที่ประตูและมองดูนายแม่เสิ่นกลับออกไป จากนั้นนางก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นบาง ๆ

แผนการของนางสำเร็จแล้ว!

เพราะหลังจากที่นายแม่เสิ่นกลับไป เรื่องสบู่หอมก็ถูกกระจายข่าวออกไปเป็นวงกว้างมากยิ่งขึ้น

ทว่าสิ่งที่ถังเสียวเป่ยไม่คาดคิดคือ ผลลัพธ์ของสบู่ที่ถูกใช้ในสถานเริงรมย์หลวงนั้นยิ่งใหญ่กว่าที่นางคาดไว้มาก

หลังจากที่นายแม่เสิ่นกลับไป นางก็เริ่มนำสบู่หอมนี้ไปแจกจ่าย

อีกทั้งยังทำการแจกจ่ายสบู่แต่ละกลิ่นให้เข้ากับบุคลิกของหญิงสาวแต่ละคนด้วย

สตรีที่มีบุคลิกร่าเริงและน่ารักจะได้รับสบู่ที่มีกลิ่นหอมแรงอย่างเช่น ดอกหอมหมื่นลี้และดอกพุดซ้อน ส่วนสตรีที่มีบุคลิกเงียบขรึมหรือเป็นหญิงสาวที่ชื่นชอบด้านศิลปะมากกว่าจะได้รับสบู่ที่มีกลิ่นหอมเย็นอย่างเช่น ดอกเหมย ดอกกล้วยไม้ และดอกมะลิ

และข่าวที่ว่านายแม่เสิ่นแห่งสถานเริงรมย์หลวงสนับสนุนสบู่หอมให้หญิงสาวในหอนางโลมก็ถูกแพร่ออกไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งตรอกเฟิงเยว่

และชื่อเสียงของสบู่หอมก็แพร่ไปทั่วทั้งกวางเหยวียน แต่เนื่องจากถังเสียวเป่ยจงใจควบคุมปริมาณการจำหน่ายจึงมีคนได้เห็นมันไม่มากนัก

และเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น ผู้คนก็ยิ่งสนใจสบู่มากขึ้นตามไปด้วย

ในยุคที่ความบันเทิงไม่ได้รับความนิยมและทุกคนไม่ค่อยได้ออกไปสังสรรค์ ในคืนนั้นที่สถานเริงรมย์หลวงกลับเต็มไปด้วยผู้คนที่เข้ามาเที่ยวจนแน่นขนัด

ในคืนเดียว มูลค่าการซื้อขายของสถานเริงรมย์หลวงเกินยอดรวมของหกวันก่อนหน้านี้เสียอีก รายได้ที่เพิ่มขึ้นเกินกว่าค่าใช้จ่ายในการซื้อสบู่มาก

จากที่แต่เดิมมีลูกค้าไปเยี่ยมชมที่สถานเริงรมย์หลวงไม่มาก กลับกลายเป็นว่ามีคนเพิ่มมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ นั่นทำให้หอนางโลมแห่งอื่นมีลูกค้าน้อยลง

เมื่อเป็นเช่นนี้ แม่เล้าจากหอนางโลมอื่นจะอดทนอยู่ได้อย่างไร?

คืนนั้นนายแม่โจวจากหอวาโยวสันต์ก็รีบปรี่ไปที่โรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่นางเห็นถังเสียวเป่ย นายแม่โจวก็เริ่มร้องไห้และซับน้ำตาของตนเองเบา ๆ “เสียวเป่ย ตั้งแต่เจ้าออกไปจากหอวาโยวสันต์ของเรา ข้าก็มีชีวิตที่ยากลำบาก กว่าที่จะฟื้นตัวดีขึ้นมาบ้างนั้นไม่ง่ายเลย การที่เจ้าทำเช่นนี้ เจ้าอยากเห็นข้าตายไปจริง ๆ ใช่หรือไม่?”

ครั้งนี้นายแม่โจวไม่ได้เสแสร้งและนางก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาจริง ๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน