บทที่ 233 เปิดประตูสู่โลกใบใหม่
ผู้ที่รออยู่หน้าประตูโรงเตี๊ยมไม่ได้มีเพียงแค่แม่เล้าเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงหญิงรับใช้จากบรรดาฮูหยินที่ส่งพวกนางมาซื้อของด้วย
จนเวลาจวบใกล้ยามอู่ ในที่สุดพวกของโหวจื่อก็ขี่ม้ากลับมา
โดยที่ด้านหลังมามีหีบเปล่าอยู่สองใบ
เมื่อแม่เล้าและหญิงรับใช้เห็นดังนั้น พวกนางก็รีบรุดไปข้างหน้าเพื่อหยุดม้าศึกเอาไว้
และสิ่งนี้ก็ต้องทำให้โหวจื่อต้องตกใจ
เพราะอย่างที่รู้กันว่าหีบบนหลังม้าเป็นหีบเปล่า หากเหล่าแม่เล้าเข้ามาเปิดหีบเข้า นั่นก็แสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นคดโกงมิใช่หรือ
โชคดีที่ต้าหลิวและคนของเขามาถึงทันเวลาจึงหยุดแม่เล้าและหญิงรับใช้ที่อยู่ข้างนอกได้
“พวกเจ้าคิดจะทำสิ่งใด คิดจะปล้นทหารม้าของพวกข้าหรือ?”
ต้าหลิวดึงดาบยาวออกมาแล้วถามเสียงเข้ม
“ไม่ใช่! ไม่ใช่ ๆ พวกข้ามาเพื่อซื้อสบู่หอมเท่านั้น”
แม่เล้าและหญิงรับใช้ต่างหวาดกลัวมากจนยอมถอยห่างออกไป
จากนั้นโหวจื่อก็รีบพาคนของเขาเข้าไปในโรงเตี๊ยม
“สบู่หอมถูกส่งมาที่นี่แล้ว ขอให้ทุกคนอดทนรอสักครู่”
ถังเสียวเป่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “รอข้าแยกหมวดหมู่ครู่เดียว แล้วข้าจะกลับออกมาอีกครั้ง”
หลังจากนั้นถังเสียวเป่ยก็พาอาหลานกลับเข้าไปในโรงเตี๊ยม
เกือบหนึ่งก้านธูปต่อมา แผงขายสบู่ก็เปิดทำการอีกครั้ง
คราวนี้บรรดาแม่เล้าไม่กล้าทำตัววุ่นวายอีกต่อไป ความคิดที่จะต่อรองราคายิ่งไม่ต้องพูดถึง
พวกนางนับตั๋วเงินและส่งให้ถังเสียวเป่ยทีละใบ จากนั้นก็จากไปพร้อมกับสบู่อย่างพึงพอใจ
นี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่จินเฟิงคาดเอาไว้แล้วว่าต้องเป็นเช่นนั้น เขาจึงขอให้โหวจื่อนำกล่องเปล่ามาเพื่อให้ถังเสียวเป่ยใช้ทำการแสดงได้ตามต้องการ
ในเวลาเพียงครึ่งชั่วยาม ถังเสียวเป่ยขายสบู่ได้มากกว่าหกร้อยกล่อง ก่อนที่จะยุติการขายในที่สุด
และในครั้งนี้นางก็ได้เงินมามากกว่าสามพันตำลึงเงิน
สิ่งนี้ทำให้ต้าหลิวตกตะลึงและตัวชาไปชั่วขณะ
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะสามารถทำเงินได้มากขนาดนี้
“พี่เถี่ยจือ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน หากใครเข้ามาสอบถามอีกก็บอกว่าของหมดแล้ว”
ถังเสียวเป่ยรอหญิงรับใช้คนสุดท้ายออกไปและหันไปกำชับหลิวเถี่ยผู้ดูแลแผงว่า “หากพรุ่งนี้ใครมาถามว่าจะมีของมาส่งเพิ่มเท่าใด เจ้าก็บอกไปว่าของในหมู่บ้านของเราเหลือไม่มากแล้วและของก็คงจะหมดลงในไม่ช้า”
“ข้าเข้าใจแล้ว” หลิวเถี่ยพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
เพราะผู้ที่มีฐานะในเมืองนี้มีอยู่พอประมาณ และสองวันที่ผ่านมา พวกเขาก็ขายสบู่ได้เกือบพันกล่อง นั่นก็นับว่าเพียงพอแล้ว
เหตุการณ์อย่างสองวันที่ผ่านมาคงจะยังไม่เกิดขึ้นจนกว่าพวกเขาจะใช้สบู่ที่ซื้อไปหมด
หากถังเสียวเป่ยยังดึงดันที่จะขายสบู่ต่อไป ความนิยมของสบู่ก็จะลดลงในที่สุด
พวกเขาต้องทิ้งระยะห่างไว้สักสองสามวัน
อย่างไรก็ตาม มีเพียงจินเฟิงเท่านั้นที่สามารถทำสบู่นี้ขึ้นมาได้ หากตลาดในกวางเหยวียนนั้นอิ่มตัว พวกเขาก็แค่ย้ายไปขายที่อื่นก็เท่านั้น
ความเจริญรุ่งเรืองอันยิ่งใหญ่ของต้าคัง ไม่ต้องพูดถึงที่อื่นไกล คนมีเงินจากอำเภอต่าง ๆ ที่อยู่ภายใต้การปกครองของกวางเหยวียนรวมกันอาจจะมากกว่าคนมีเงินที่อาศัยอยู่ในตัวเมืองแห่งนี้เสียอีก
แทนที่จะทุ่มแรงให้กับคนในตัวเมืองนี้ทั้งหมด สู้ไปเปิดตลาดใหม่จะดีกว่า
อย่างไรก็ตาม กำลังของถังเสียวเป่ยเพียงคนเดียวนั้นมีจำกัด นางไม่สามารถเข้าไปดูแลสถานการณ์ได้ทุกที่และอาจสร้างความเหนื่อยล้ามากจนเกินไปได้


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์