ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 28

บทที่ 28 ตัวตนของชายหัวโล้น

เมื่อแกะผ้าพันแผลออก ก็พบว่าบาดแผนจากการถูกคมมีดนั้นปริออก

รอยเย็บใต้นิ้วก้อยแยกจากกันประมาณสามเข็มและมีเลือดไหลซึมออกมา

“ได้รับบาดเจ็บก็ไม่ควรหักโหมหยิบจับอะไรมั่วไปหมด หากมีงานอะไรเจ้าก็เรียกข้าสิ?”

ดวงตาของถังตงตงถูกปกคลุมไปด้วยม่านน้ำตาที่รื้นขึ้น นางพยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา “หม่านชางก็เช่นเดียวกัน ไม่รู้หรืออย่างไรว่ามือของเจ้าได้รับบาดเจ็บ?”

“เจ้าอย่าไปโทษหม่านชางเลย เขาไม่ได้ขอให้ข้าทำ เป็นข้าเองที่ไม่ทันได้ระวัง”

จินเฟิงทำอะไรไม่ถูก “อีกอย่าง บาดแผลที่ปริออกข้าค่อยให้เสี่ยวโหรวเย็บให้ใหม่ก็ได้ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

ก่อนหน้านี้เพราะต้นพุทราวางไว้ไม่ดี มันก็เลยล้ม จินเฟิงที่ลืมตัวว่าได้รับบาดเจ็บเลยรีบเข้าไปคว้าเอาไว้

คาดว่าตอนนั้นเองที่ทำให้แผลเปิดออก

“เสี่ยวโหรวกำลังกล่อมเสี่ยวเอ๋อให้หลับ…”

ถังตงตงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยเสียงเบาราวกับกระซิบ “ให้ข้าเย็บให้เจ้านะ”

สตรีคนใดจะไม่ถวิลหาความรัก?

ยิ่งกว่านั้นเมื่อผ่านความเป็นความตายมา ความรู้สึกบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นจึงชัดเจนกว่าเดิม

ก่อนหน้านี้ ที่ถังตงตงบอกว่าจะแต่งงานกับจินเฟิงเป็นเพราะนางรู้สึกไม่มีทางเลือก แต่หลังจากเมื่อคืน หัวใจของนางก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไปเงียบ ๆ

เงินยี่สิบตำลึงเงินนั้นเพียงพอสำหรับคนธรรมดาที่จะกินและใช้จ่ายเป็นเวลาหลายปี แต่เพื่อช่วยนาง บุรุษตรงหน้าหยิบมันออกมาโดยไม่ลังเล

ไม่แม้แต่จะมีความลังเลในดวงตาคู่นั้นเพียงนิด

ครอบครัวนางตกต่ำจนต้องมาอาศัยอยู่ต่างถิ่น แม้ว่านางจะทำตัวไม่แยแส แต่จริง ๆ แล้ว นางกลับรู้สึกไม่มั่นคงพอ ๆ กับรุ่นเหนียง ถังตงตงสับสนเกี่ยวกับชีวิตในวันข้างหน้า

ทว่าทันทีที่จินเฟิงเอื้อมมือออกไปคว้าขวานเอาไว้ นางรู้สึกราวกับหัวใจหยุดเต้น

นางไม่รู้สึกสับสนและหวาดกลัวอีกต่อไป

คนที่อยู่ตรงหน้า แม้จะไม่ใช่บุรุษที่ดูแข็งแกร่ง แต่สามารถทำให้นางรู้สึกปลอดภัยจนไม่อยากที่จะแยกจากได้

จังหวะนั้นเองที่ ถังตงตงรู้ว่านางคงไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากชายคนนี้ในชีวิต

น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่อยากแต่งงานกับนาง…

จินเฟิงจะรู้ได้อย่างไรว่าช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ถังตงตงแอบคิดมากอยู่ในใจ?

เมื่อเห็นว่ากวานเสี่ยวโหรวกำลังกล่อมเสี่ยวเอ๋อ ตัวเขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ชายหนุ่มเดินตามถังตงตงเข้าไปในกระท่อมไม้

ไม่ต้องรอคำสั่งด้วยซ้ำ รุ่นเหนียงรีบวิ่งไปที่ครัวเพื่อต้มน้ำทันที

แม้นางจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดจินเฟิงถึงต้มเข็มกับด้ายด้วยน้ำเดือด แต่มันสำคัญด้วยหรือ? ขอแค่มีอะไรทำ นางก็พอใจแล้ว

ในความเป็นจริง เข็มและด้ายธรรมดาไม่สามารถเย็บแผลได้ เพราะเสี่ยงต่อการติดเชื้อ และหากแผลหายดีเมื่อไหร่ ขั้นตอนในการตัดไหมก็ค่อนข้างเจ็บปวด

หากได้รับบาดเจ็บจากการโดนเหล็ก ก็อาจจะเป็นโรคบาดทะยัก

น่าเสียดายที่เงื่อนไขที่นี่มีจำกัดจริง ๆ ดังนั้นอย่าคิดมากเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้จะเป็นการดีที่สุด

ชาวนาจำนวนมากโปะดินแห้งไว้ที่แผลเมื่อได้รับบาดเจ็บ และปล่อยทิ้งไว้จนเลือดหยุดไหล

เมื่อหันกลับมามองถังตงตง จินเฟิงรู้สึกว่านางร่าเริงและแข็งแกร่งกว่ากวานเสี่ยวโหรวรวมถึงรุ่นเหนียงนัก

หลังจากคุ้นเคยกันแล้ว เขาพบว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่ยี่หระต่ออะไรง่าย ๆ

แต่เมื่อต้องเย็บแผลของจินเฟิง นางกลับระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง

นางค่อย ๆ สอดเข็มเข้าไปทีละน้อย และดึงออกอย่างเบามือ

ถังตงตงไม่รู้เลยว่า ยิ่งทำแบบนี้มากเท่าไรจินเฟิงยิ่งต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้นเท่านั้น

แต่เมื่อเห็นถังตงตงกำลังร้องไห้ ชายหนุ่มก็ได้แต่คิดกับตัวเองว่า อดทนหน่อยแล้วกัน

เย็บแค่สามเข็ม หากเป็นพยาบาลมือใหม่ย่อมสามารถทำได้ภายในหนึ่งหรือสองนาที

แต่ถังตงตงเย็บเป็นเวลาห้านาทีเต็ม และจินเฟิงก็บีบต้นขาของเขาจนกลายเป็นสีม่วง

เขาตัดสินใจว่าหากครั้งต่อไปแผลปริอีก ไม่ว่านางจะพูดอะไร เขาจะไม่ยอมให้ถังตงตงเย็บแผลให้เด็ดขาด

รุ่นเหนียงยังคงกระสับกระส่ายและอยากหาอะไรทำอยู่เสมอ ถังตงตงต้องการหาเงินเร็ว ๆ และเปิดโรงงาน จินเฟิงจึงกลัวว่าทั้งสองจะแอบปั่นด้ายในเวลากลางคืน เขาจึงถอดแป้นหมุนออกก่อนที่จะกลับออกไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน