ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 300
บทที่ 300 สิ่งที่ควรจะเป็น
“ข้าถามพวกมันแล้ว”
จางเหลียงแค่นเสียงออกมาแล้วพูดว่า “พวกคนที่ชอบรังแกผู้อื่น แน่นอนว่าจะต้องมีคนที่ดุร้ายมากกว่าหนึ่งคน และเมื่อพวกเขาตกอยู่ในมือของเรา ก็แน่นอนว่าจะต้องมีคนที่ขี้ขลาดมากกว่าหนึ่งคนเช่นกัน ข้าให้เอ้อร์ขุยใช้กลอุบายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกมันก็ยอมสารภาพออกมาโดยดี”
“ได้ความว่าอย่างไรบ้าง?”
“ในตอนแรกคนเหล่านี้ต้องการที่จะโกหกข้า โดยอ้างว่าชายหน้าบากกับหัวหน้าโจรจากเขาเติงไถเป็นสหายร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน เมื่อเราทำลายเขาเติงไถลง พวกเขาจึงได้รับคำชักชวนจากชายหน้าบากให้ล้างแค้นให้เขาเติงไถ”
จางเหลียงหัวเราะเยาะ “แต่ต่อมาเขาก็บอกว่า หลิวเฉวียจื่อได้ทำการว่าจ้างพวกเขาโดยมีจุดประสงค์เพื่อปล้นและฆ่าท่านอาจารย์ อย่างไรก็ตามไม่มีใครยอมรับว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับจ้าวเสี้ยนเว่ย ข้าเลยให้เอ้อร์ขุยถามต่อไป แต่พวกเขาก็ไม่หลุดปากพูดอะไรออกมา”
“ข้าคิดไว้แล้วเชียว คนอย่างจ้าวเสี้ยนเว่ยคงไม่ยอมทิ้งหลักฐานเวลาทำเรื่องไม่ดีไว้แน่ พวกเขาจะหาคนกลางมาบังหน้าและมีข้อแก้ตัวอย่างแน่นอน”
จินเฟิงกล่าวว่า “หลิวเฉวียจื่อน่าจะเป็นแค่คนกลางในการรับงานเท่านั้น พวกเขาได้ใช้เขาเติงไถมาเป็นข้ออ้างแล้ว นี่เจ้าหาตัวหลิวเฉวียจื่อเจอหรือไม่?”
“พวกเขาบอกแหล่งที่ซ่อนของหลิวเฉวียจื่อไว้หลายแห่ง ข้าได้ส่งคนไปตามจับตัวเขาแล้ว”
จางเหลียงกล่าวต่อ “แต่ข้าก็คิดเหมือนท่านอาจารย์ หลิวเฉวียจื่อน่าจะเป็นคนกลางเท่านั้น แม้ว่าเขาจะถูกจับได้ เขาอาจไม่สามารถให้การเป็นพยานซัดทอดไปถึงตัวจ้าวเสี้ยนเว่ยได้”
“ไม่เป็นไร เราค่อย ๆ หาเบาะแสก็ได้ ไปจับตัวคนร้ายมาให้ได้ก่อนแล้วกัน”
จินเฟิงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกะทันหัน จินเฟิงไม่คาดคิดมาก่อนว่าเสี้ยนเว่ยและนายทหารจะกล้าขนาดนี้ เขาไม่ทันระวังตัวและเกือบรับมือไม่ไหว
“ดูเหมือนว่าเราจำเป็นต้องเพิ่มความรู้ให้คนของตัวเองโดยเร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นเราจะเป็นเหมือนคนตาบอดที่จะรู้ตัวก็ต่อเมื่อมีข้าศึกมาบุกถึงหน้าประตูเมืองแล้ว”
เหตุการณ์นี้ยังเตือนความคิดที่จะจัดตั้งหน่วยข่าวกรองของชายหนุ่มขึ้นมาอีกครั้ง
เขาเงยหน้าขึ้นและมองดูดวงจันทร์ “พี่เหลียง คนในหมู่บ้านน่าจะใกล้มาถึงแล้ว ไปรอพวกเขากันเถิด”
“ได้ ข้าจะไปเตรียมการเดี๋ยวนี้”
วันนี้เกิดเรื่องราววุ่นวายและจางเหลียงก็กลัวว่ากลุ่มโจรเฮยสุ่ยโกวจะหาโอกาสหลบหนีไปได้
กว่าจินเฟิงและจางเหลียงพาคนของพวกเขาไปยังสถานที่ที่เคยต่อสู้ก็เป็นเวลายามอิ๋นแล้ว
ก่อนที่จะมาจางเหลียงมีภาพความคิดคร่าว ๆ เกี่ยวกับการต่อสู้อยู่แล้ว
แต่จางเหลียงก็ยังคงรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นกลุ่มโจรถูกมัดเป็นแถวริมถนน
“ท่านอาจารย์ โชคดีที่ครั้งนี้เจ้ามีไม้ตายอยู่ในมือ ไม่เช่นนั้นวันนี้คงจะเกิดเรื่องน่าเศร้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“วันนี้อันตรายมากจริง ๆ แต่ก็โชคดีมากเช่นกัน”
จินเฟิงกล่าวว่า “หากนายพรานผู้นั้นไม่รีบวิ่งมารายงาน เราอาจเดินเข้าไปในการซุ่มโจมตีของพวกโจรและไม่สามารถถอยทัพได้ทัน และหากไม่ใช่เพราะฝีมือของอาเหมย เราก็คงไม่สามารถเอาชีวิตรอดมาจนถึงเวลาฟ้ามืดได้ จากนั้นผลลัพธ์ของระเบิดแสงก็จะต่ำลงอย่างมากจนไม่มีประสิทธิภาพ”
“ท่านอาจารย์ ข้าไม่คิดว่านี่จะเป็นเรื่องบังเอิญหรือความโชคดีอะไร แต่นี่เป็นสิ่งที่ควรเป็นอยู่แล้ว”
จางเหลียงกล่าวว่า “ข้าเคยได้ยินท่านโหวพูดในกองทัพว่าครอบครัวคนใหญ่คนโตมักมีทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาตั้งแต่เด็กและทุกคนมีทักษะพิเศษ แม่นางมู่หลานเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของผู้ปกครองมณฑลซื่อชวน เวลานางออกมาข้างนอกอย่างน้อย ๆ ก็ต้องมีองครักษ์สองคนที่ติดตามอยู่ข้างกาย”
“จริง ๆ แล้วข้าก็คิดว่าฝีมือของอาเหมยนั้นไม่ธรรมดา แต่ไม่คาดคิดว่าความสามารถของนางจะสูงกว่าที่คาด”
จินเฟิงถอนหายใจ
อันที่จริง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นอาเหมยลงมืออย่างสุดกำลังของตนเองด้วย
ตอนที่ไล่ตามโจวเหวินเหยวียนครั้งที่แล้ว ผู้คุ้มกันของเขาก็เป็นผู้มีวิชาเช่นกัน แต่อาเหมยคว้าโอกาสนั้นไล่ล่าอีกฝ่ายไป จากนั้นเขาก็ถูกลูกธนูของทหารผ่านศึกยิงตาย
เมื่อจินเฟิงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ลูกเตะของอาเหมยไม่เพียงแต่ถูกจังหวะเท่านั้น แต่ยังเร็วและทรงพลังอีกด้วย
ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว ผู้คุ้มกันที่มีน้ำหนักมากกว่าสองร้อยจินถึงกับลอยกระเด็นออกไป
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์