ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 33

บทที่ 33 หนังสือแจ้งตาย

“ท่านทำได้หลายสิ่งเลยล่ะ”

จินเฟิงพูดต่อ “เช่นนั้น ท่านมาช่วยข้าดีหรือไม่?”

“งานที่นี่คือการปั่นด้าย ตัวข้ามีแขนเพียงข้างเดียว จะช่วยงานเจ้าได้อย่างไร?”

“ใครบอกว่าข้าจะให้ท่านมาช่วยปั่นด้ายกัน?”

จินเฟิงกล่าว “ตอนนี้ข้ากำลังต้องการคนนำด้ายป่านที่ปั่นเสร็จแล้วไปส่งในตัวอำเภอ รวมถึงไปขนป่านมาจากที่นั่นพร้อมกับซื้อพวกเสบียงอาหารหรือธัญพืชต่าง ๆ ด้วย หากพี่เหลียงไม่รังเกียจ ข้าก็อยากให้ท่านมาช่วยทำงานส่วนนี้ ข้าจะให้ค่าตอบแทนท่านเดือนละห้าร้อยเหรียญทองแดง และหากในอนาคตมีรายได้เพิ่มมากขึ้น ข้าก็จะขึ้นค่าตอบแทนให้อีก”

“ไม่ได้ ห้าร้อยเหรียญทองแดงมันมากเกินไป”

เมื่อจางเหลียงได้ยินเช่นนั้น หัวเขาก็ตื้อไปหมด “ข้าได้ยินมาว่า มือปราบในอำเภอยังได้รับค่าตอบแทนเพียงสามร้อยเหรียญทองแดงเท่านั้น แล้วข้าผู้นี้จะได้รับเงินมากกว่ามือปราบได้อย่างไร?”

ในช่วงสองสามวันที่เขาออกล่าสัตว์ นอกเหนือจากเหยื่อที่เขาแบ่งให้จินเฟิงครึ่งหนึ่งแล้ว ส่วนที่เหลือเขาก็นำไปขายและได้เงินมาแปดร้อยเหรียญทองแดง

แต่ในอนาคตจางเหลียงคงไม่สามารถล่าเหยื่อได้มากขนาดนั้น ในหนึ่งเดือนหากได้เงินมาจุนเจือครอบครัว สักร้อยเหรียญทองแดงก็นับว่าโชคดีแล้ว

ทางที่จินเฟิงเสนอ สามารถลดความเสี่ยงที่เขาจะถูกเสือกินอีกไปได้มากโข

ข้าวเปลือกหนึ่งจิน มีราคาสองเหรียญทองแดง หากมีเงินร้อยเหรียญทองแดงบวกกับผักป่าที่เก็บไว้ที่บ้าน ก็น่าจะเพียงพอต่อการดำรงชีวิตของสมาชิกทั้งครอบครัว

ไม่ว่าจะยุคสมัยไหนเงินก็ไม่ได้หามาได้ง่าย ๆ เขาไม่เคยเห็นสตรีที่สามารถทำงานหาเงินได้สามสิบเหรียญทองแดงต่อเดือนมาก่อน ชีวิตดีขึ้นได้ขนาดนี้ก็สุขจนไม่รู้จะสุขอย่างไรแล้ว

แต่เงินห้าร้อยเหรียญทองแดงสำหรับจางเหลียง เขารู้สึกว่ามันมากเกินไป

“พี่เหลียง การขนของไปกลับนั้นยากกว่าหน้าที่ของมือปราบเสียอีก อีกอย่าง งานนี้ข้าก็อยากให้พวกเราทำกันเอง เพราะหากจ้างคนนอก แล้วของถูกขโมยไป ข้าคงจะร้องจนไม่เหลือน้ำตาให้ร้องอีก”

จินเฟิงกล่าว “พี่เหลียง คนที่ข้าไว้วางใจที่สุดก็คือท่าน เช่นนั้นแล้ว ท่านคือตัวเลือกที่ดีที่สุดของข้า”

“เสี่ยวเฟิง เจ้าให้ข้าช่วยทำงานน่ะไม่มีปัญหาหรอก ทว่าเงินห้าร้อยเหรียญทองแดงต่อเดือนนั้น ข้าว่ามันมากเกินไป ไนปั่นด้ายสองสามตัวของเจ้า หนึ่งเดือนจะทำเงินได้เท่าใดเชียว อีกทั้งเจ้าก็ยังมีหน้าที่ต้องดูแลสตรีอีกหลายชีวิต…”

“พี่เหลียง ท่านดูถูกข้าหรือ”

บัณฑิตหนุ่มกล่าว “เอาเช่นนี้แล้วกัน ด้ายป่านนี้เพียงพอสำหรับหนึ่งรถเข็นแล้ว พรุ่งนี้ท่านไปศาลาว่าการกับข้า ท่านจะได้รู้ว่าพวกมันสามารถสร้างรายได้ได้เท่าใด”

“ตกลง”

จางเหลียงพยักหน้า

ในคืนวันเดียวกัน ถังตงตงก็ได้มอบหมายงานให้หญิงสาวช่วยกันขนด้ายป่านขึ้นรถเข็นที่ยืมมา

ก่อนรุ่งสาง จางเหลียงและลูกชายของหัวหน้าหมู่บ้านอย่างเถี่ยจือ รวมถึงนายพรายเฉินเหล่าลิ่วก็มาถึงที่บ้านของจินเฟิง

เฉินเหล่าลิ่วถือธนูยาวไว้ในมือ ตรงเอวของเขาห้อยซองลูกธนูเอาไว้

จินเฟิงและจางเหลียงก็นำหน้าไม้ของพวกเขาติดตัวมาด้วยเช่นเดียวกัน

แม้แต่ถังตงตงยังแอบพกกรรไกรไว้ป้องกันตัว

เนื่องจากได้ยินมาว่าทางตะวันตกและทางเหนือเกิดสงครามขึ้นอีกครั้ง ทำให้มีผู้ลี้ภัยจำนวนมาก บนถนนจึงไม่ปลอดภัย คงไม่คุ้มหากมีใครมาดักปล้นพวกเขา

พวกเขาเข็นรถออกไปพร้อมออกเดินทาง แต่แล้วในจังหวะนั้นผู้ใหญ่บ้านก็วิ่งเข้ามา

“เสี่ยวเฟิง หนังสือแจ้งตายของเซี่ยกวาง ข้าให้เถี่ยจือนำติดตัวไปแล้วนะ มีการประทับตราจากตัวเมืองเรียบร้อยแล้ว ทว่าเถี่ยจือไม่รู้หนังสือ เมื่อไปถึงศาลาว่าการแล้ว ไหว้วานเจ้าพาเขาไปทำเรื่องหน่อย”

เมื่อเซี่ยกวางเสียชีวิต อู่จั้ว*[1] เจ้าหน้าที่ทางการจากในเมืองก็เข้ามาทำการตรวจสอบศพ แต่ก็ยังต้องไปทำเรื่องแจ้งตายกับศาลาว่าการ ไม่เช่นนั้น ในปีภาษีครั้งหน้าส่วนราชการอาจจะมาเก็บภาษีคนตายได้

และหากพวกเขาหาตัวเซี่ยกวางไม่พบ ชาวบ้านทุกคนในซีเหอวานจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบภาษีส่วนนี้

ส่วนชายหัวโล้นนั้นไม่มีใครรู้จักเขาอยู่แล้วและผู้ใหญ่บ้านก็ไม่รอให้ปัญหามาถึงตัว เขาจัดการขุดหลุมฝังชายผู้นั้นตั้งแต่วันเกิดเหตุ

“ตกลง”

จินเฟิงพยักหน้าตอบรับ

ด้ายป่านนี้มีน้ำหนักเบามาก สามารถขนย้ายไปได้ง่าย ๆ โดยไม่ต้องออกแรงมาก แต่กว่าพวกเขาจะเดินทางไปถึงตัวอำเภอจินชวนก็ยามซื่อแล้ว

เป็นเพราะถังตงตงเดินช้าเกินไป

แต่นางก็เป็นคนเดียวที่คุ้นเคยกับอุตสาหกรรมสิ่งทอมากที่สุด นางรู้ว่าด้ายป่านนี้จะขายอย่างไรให้ได้ราคามากและยังรู้ด้วยว่าเลือกซื้อป่านแบบไหนจึงจะได้คุณภาพดี ดังนั้นจะไม่พานางมาด้วยก็ไม่ได้

จินเฟิงให้จางเหลียงกับเฉินเหล่าลิ่วนำด้ายป่านนี้ไปส่งกับถังตงตง ส่วนเขาจะไปที่ศาลาว่าการกับเถี่ยจือ

“เซี่ยกวางอายุสิบเจ็ดปีหรือ?”

เสมียนผู้รับผิดชอบเรื่องนี้มองไปที่จินเฟิงและหลิวเถี่ย “เหตุใดอายุยังน้อยก็มาตายเสียแล้ว? คงไม่ใช่การเลี่ยงภาษีหรอกนะ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน