ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 54
บทที่ 54 เคลื่อนทัพ
“ถังตงตงเป็นผู้ดูแลร้าน ดังนั้นการคำนวณบัญชีจึงเป็นเรื่องที่สมควร”
จินเฟิงกล่าวต่อ “เสี่ยวโหรว เจ้าต้องเข้าใจบางอย่างเสียก่อน เรื่องบางเรื่อง เจ้าก็ควรปล่อยให้ผู้ที่ชำนาญเป็นคนทำ เจ้ามีหน้าที่ดูแลคนก็พอแล้ว ไม่เช่นนั้น หากกิจการของเราใหญ่โตขึ้นเรื่อย ๆ เจ้าจะรับมือกับมันอย่างไร?”
“เช่นนั้น ก็คงไม่ทันแล้ว”
กวานเสี่ยวโหรวกอดเอวของจินเฟิงเอาไว้แน่นพลางซุกใบหน้าของนางไว้ที่คอของเขา พูดอย่างติดตลกว่า “สามี ข้าจะไปเรียกตงตงมา คืนนี้พวกเจ้าก็ร่วมห้องกันเสีย แล้วพรุ่งนี้ข้าจะไปที่ว่าการอำเภอเพื่อจัดการทะเบียนสมรสให้ เจ้าว่าอย่างไร?
อย่างไรก็ตาม ไม่ช้าก็เร็วตงตงก็ต้องแต่งงานกับเจ้า แบบนี้ข้าจะได้ฝากเรื่องในบ้านให้นางช่วยดูแลด้วย”
ตามกฎหมายต้าคัง ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของจินเฟิง นางสามารถดำเนินเรื่องรับอนุภรรยาแทนเขาได้
“เจ้าล้มเลิกความคิดนี้เสียเถิด”
จินเฟิงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “ฟังข้านะ ตอนที่ข้าไม่อยู่ เจ้าให้ตงตงช่วยเจ้าคำนวณบัญชีไปก่อน ไว้ข้าจะกลับมาตรวจสอบอีกที”
“ก็ได้…”
เมื่อกวานเสี่ยวโหรวพบว่าสามีไม่ค่อยพอใจเท่าไร นางจึงเอี้ยวตัวกลับไปหยิบของบนเตียงนอน “สามี ข้าแก้เสื้อผ้าให้เจ้าแล้ว เจ้าลองสวมดูก่อนสิ”
ครั้งนี้ เมื่อแก้ขนาดเสื้อผ้าออกมาพอดีแล้ว จินเฟิงที่สวมใส่จึงดูภูมิฐานสมกับการเป็นบัณฑิตมากขึ้น
“เสี่ยวโหรว ฝีมือการตัดเย็บของเจ้าพัฒนาขึ้นมาก”
บัณฑิตหนุ่มยิ้มพร้อมเอ่ยชื่นชม
“ตงตงเป็นคนช่วยข้าปรับแก้”
กวานเสี่ยวโหรวพูดด้วยความเขินอาย “ครอบครัวของนางทำกิจการสิ่งทอ นางเรียนรู้เรื่องงานเย็บปักถักร้อยตั้งแต่เด็ก และชุดนี้นางก็เป็นคนทำให้เจ้า”
จินเฟิงเห็นว่าอีกฝ่ายพยายามเบี่ยงหัวข้อสนทนาไปหาถังตงตงอีกครั้ง จึงรีบขัดจังหวะและเอ่ย “ตอนที่ข้าไม่อยู่ ลงกลอนโรงตีเหล็กเอาไว้ให้ดี อย่าให้ผู้อื่นเข้าไปยุ่มย่าม ส่วนเรื่องโรงงานก็ให้ตงตงเป็นผู้ดูแล หากมีเรื่องอะไรก็บอกพี่เหลียงได้ตลอด”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
เมื่อกวานเสี่ยวโหรวได้ยินจินเฟิงพูดเรื่องจริงจัง นางจึงหยุดพูดถึงผู้อื่นและโน้มตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเขาเงียบๆ “สามี ข้ารู้ว่าเจ้ามีเรื่องใหญ่ที่ต้องทำ และข้าก็ไม่สามารถรั้งเจ้าไว้ได้ แต่ขอให้จำเอาไว้ว่าข้ายังรอเจ้าอยู่ที่บ้าน”
“เจ้าวางใจเถิด ข้ากับหม่านชางร่วมออกทัพด้วยครั้งนี้ เพียงเพื่อตามท่านโหวไปดูงานสนามรบเท่านั้น พวกข้าติดตามท่านโหวไปในฐานะผู้ดูแลไม่ใช่นายทหาร หากมีอันตรายอะไรเกิดขึ้น ข้าจะเป็นคนแรกที่วิ่งหนี”
จินเฟิงพูดปลอบใจภรรยา
“สามีคงพูดปลอบใจข้าสินะ เกรงว่าเมื่อมีอันตรายเจ้าจะรีบวิ่งออกไปเผชิญคนแรกมากกว่า?”
กวานเสี่ยวโหรวพูด “ครั้งก่อนที่พบเสือก็เป็นเช่นนี้ วันนี้ตอนที่ออกไปปราบโจรก็เช่นกัน…”
“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าวันนี้ข้าไปปราบโจร?”
จินเฟิงขมวดคิ้ว “เจิ้งฟางบอกเจ้าหรือ?”
เจิ้งฟางนี่ปากไม่มีหูรูดเสียจริง
“ไม่ใช่พี่ใหญ่เจิ้ง แต่เป็นการคาดเดาของตงตง”
กวานเสี่ยวโหรวกล่าว “เพราะครั้งก่อนที่ท่านโหวเข้ามาในหมู่บ้าน เจ้านึกว่าพวกเขาเป็นโจรและสั่งให้พวกข้าหนีไป ตอนนั้นเจ้าเองก็มุ่งมั่นที่จะออกไปต่อสู้ ภายหลังถังตงตงเล่าให้ข้าฟังว่าชายหัวโล้นที่ไปบุกบ้านเรากับเซี่ยกวางเป็นโจร”
ตงตงบอกว่า ด้วยนิสัยของเจ้า หากปัญหาทุกอย่างไม่ได้รับการแก้ไข คงออกเดินทางไปด้วยความกังวล ดังนั้น วันนี้ที่เจ้า ท่านโหว และพวกพี่ใหญ่จงเดินทางออกไป ตงตงก็บอกกับข้าว่าเจ้าออกไปปราบโจร
“ตงตงเก่งเกินไปแล้ว”
จินเฟิงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชื่นชม
ด้วยเบาะแสเพียงเล็กน้อย นางก็สามารถอนุมานได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
ยอมรับเลยว่า ความสามารถในการคิดหาเหตุผลและความน่าจะเป็นของถังตงตงนั้นเยี่ยมยอด
“ใช่แล้ว ตงตงน่าทึ่งมาก”
กวานเสี่ยวโหรวเองก็เอ่ยชื่นชมตามมา
“แต่เจ้าห้ามพูดเรื่องการแต่งงานกับนางอีก!”
จินเฟิงรีบดักคอภรรยาเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“ไม่พูดก็ไม่พูด” เมื่อกวานเสี่ยวโหรวถูกดักทาง นางก็เอ่ยถามต่อ “สามี ชายหัวโล้นนั่นเป็นโจรกลุ่มไหน แล้วเจ้ากับท่านโหวฆ่าพวกเขาหมดแล้วหรือ?”
“เจ้าไม่ต้องกังวล พวกมันถูกจับไปหมดแล้ว”
จินเฟิงตอบ
บนเขาเมาเมามีโจรไม่มากนัก มีกันอยู่ไม่กี่สิบชีวิต อีกทั้งสหายผิวเข้มของจางเหลียงก็รู้จักพวกมันแต่ละคนเป็นอย่างดี
ตอนที่จงอู่ไปดักฆ่าพวกโจร เป็นเขาผู้นี้ที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับตาเพื่อยืนยันตัวตนพวกมัน
ตอนนี้โจรเขาเมาเมาจึงถูกจัดการจนเรียบไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
“สามี เจ้าเก่งที่สุดเลย”
กวานเสี่ยวโหรวมองไปที่จินเฟิงด้วยความชื่นชม
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์