ทะลุมิติ เปลี่ยนชะตา ชีวิตนี้ของข้าต้องรุ่งโรจน์ นิยาย บท 72

บทที่ 72 แผนการร้าย

“แม่ทัพจางนำกองทัพเต๋อหนิงมาที่นี่ น่าจะเหนื่อยจากการเดินทาง เรื่องกองทหารรักษาการณ์ข้าคงมิอาจมอบหมายให้สหายแห่งกองทัพเต๋อหนิงรับผิดชอบ สหายจางเพียงแค่ปฏิบัติตามคำสั่งของแม่ทัพใหญ่ในการดูแลเชลยศึกก็เพียงพอแล้ว”

จินเฟิงพูดโกหกได้หน้าตาย

จางฉีเวยเข้าใจตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้กองทัพเถี่ยหลินมีข้อได้เปรียบ จินเฟิงย่อมไม่ยอมมอบหมายหน้าที่สำคัญให้กับกองทัพเต๋อหนิงง่าย ๆ

เหตุผลที่พูดไปเช่นนั้นเพราะได้ยินมาว่าแม่ทัพผู้นี้มาจากชนบท เขาจึงพยายามใช้โอกาสนี้เอาตัวเองเข้าไปแทรกแซง เผื่อว่าวันหนึ่งสมองจินเฟิงจะเลอะเลือนและแบ่งความดีความชอบมาให้เขาบ้าง?

น่าเสียดายที่จินเฟิงไม่ได้หลอกง่าย และอ้างถึงแม่ทัพฟ่านทันทีที่จางฉีเวยเปิดปาก

“ฮ่า ๆ ขอบคุณท่านอาจารย์จิน ข้าเคารพการตัดสินใจของท่าน”

จางฉีเวยหัวเราะเสียงดังแล้วถาม “ข้าสงสัยว่าเชลยศึกตั่งเซี่ยงถูกคุมขังอยู่ที่ใดหรือ”

“สวีเซียว พาแม่ทัพจางไปที่ค่ายเชลยศึก”

จินเฟิงไม่คุ้นเคยกับการส่งมอบการดูแลในค่ายทหาร เขาจึงมอบหมายเรื่องนี้ให้กับรองผู้บัญชาการอย่างสวีเซียว

“รับทราบ!”

สวีเซียวตอบรับและพาจางฉีเวยไปที่ค่ายเชลยศึก

จินเฟิงหันหลังแล้วเดินไปทางเนินเขาทางซ้าย

“ท่านอาจารย์จิน เจ้าจะไปทำอะไรที่นั่น?”

ชายชราจ้าวถามอย่างสงสัย

หลังการต่อสู้ในตอนเช้า ทัศนคติของเขาที่มีต่อจินเฟิงก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาชื่นชมจินเฟิงจากก้นบึ้งของหัวใจ และไม่ได้เรียกอีกฝ่ายว่าเด็กหนุ่มอีกต่อไป แต่เรียกว่า ‘ท่านอาจารย์’ แทน

ตอนที่จินเฟิงอยู่บนที่ราบเชิงเขา ณ เวลานั้น เขาเห็นชายชราดึงดาบของผู้ติดตามออกมา ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าร่วมการต่อสู้โดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ทัศนคติของจินเฟิงที่มีต่อชายชราผู้นี้ก็เปลี่ยนไปแล้วเช่นเดียวกัน

แม้ชายชราผู้นี้จะมีความเย่อหยิ่งแต่เขาก็ช่วยเหลืออย่างจริงใจ พยายามที่จะช่วยกองทัพเถี่ยหลินเพื่อปกป้องชิงสุยกู่

แม้ว่าทหารม้าของตั่งเซี่ยงจะมา เขาก็ไม่ย่อท้อเมื่อเผชิญหน้าและเลือกที่จะต่อสู้สุดชีวิต

การที่ในครอบครัวมีผู้สูงอายุก็เหมือนกับการมีสมบัติล้ำค่า สถานการณ์ต่าง ๆ ในสนามรบกำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว จินเฟิงไม่ค่อยเก่งเรื่องการจัดทัพ แต่ผู้เฒ่าจ้าวต่อสู้เคียงข้างแม่ทัพฟ่านมาครึ่งชีวิต ดังนั้นชายชราน่าจะเห็นอะไรมามาก

การมีบุคคลดังกล่าวเป็นที่ปรึกษาสามารถชดเชยข้อบกพร่องของจินเฟิงได้ หากชายชราแนะนำอะไร จินเฟิงก็พร้อมที่จะปฏิบัติตาม

เขายิ้มและตอบ “ผู้เฒ่าจ้าว ข้าจะสร้างป้อมปราการบนภูเขา ท่านเห็นว่าอย่างไร”

“กระบวนทัพสี่เหลี่ยมและหลุมลึกสามารถยับยั้งทหารม้าได้ เหตุใดเจ้ายังต้องการสร้างป้อมปราการบนภูเขาอีกเล่า?”

ชายชราจ้าวถามด้วยความสงสัย

“การเตรียมตัวไว้แต่เนิ่น ๆ พัฒนาตนเองอย่างไม่หยุดยั้งมักจะคุ้มค่าเสมอ”

ในความเห็นของผู้เฒ่าจ้าว ทั้งสองวิธีนี้เพียงพอที่จะจัดการกับทหารม้าแล้ว ทว่าจินเฟิงรู้ดีว่ากระบวนทัพแฟแลงซ์มาซิโดเนียและกับดักที่ใช้สกัดกั้นทัพม้านั้นอาจใช้ไม่ได้ผลเสมอไป

หากเขาเป็นหลี่จี้ขุย อย่างน้อยคงจะต้องคิดหาวิธีการมากมายมาทำลายกับดักเหล่านี้

ส่วนลวดหนามไม่ต้องพูดถึงเลย

แรงบันดาลใจของจินเฟิงในการสร้างรั้วลวดหนามเพื่อต่อสู้กับทหารม้ามาจากความต้องการที่จะทำให้ทัพทหารม้าสะดุดเพียงเท่านั้น แต่แน่นอนว่าลวดหนามเองก็มีข้อจำกัดมากมาย กองทัพในหน้าประวัติศาสตร์มากมายจึงเลิกใช้กลวิธีนี้อย่างรวดเร็ว

แต่พลังของเครื่องเหวี่ยงหินได้รับการทดสอบตามประวัติศาสตร์แล้ว

ในยุคอาวุธเย็น เครื่องยิงหรือเหวี่ยงหินถือเป็นอาวุธที่ขาดไม่ได้ในสนามรบ จนกระทั่งถึงราชวงศ์ซ่งจึงค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยหน้าไม้หลายแบบ เพราะความเร็วในการยิงและระยะการโจมตีที่แม่นยำขึ้น

แม้ครั้งนี้จินเฟิงจะได้รับชัยชนะครั้งใหญ่และชาวตั่งเซี่ยงยังคงไม่สามารถหาวิธีจัดการกับหลุมดักม้าและแฟแลงซ์มาซิโดเนียได้ในเร็ว ๆ นี้ แต่เพื่อความปลอดภัย จินเฟิงจึงตัดสินใจทำเครื่องเหวี่ยงหิน

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้เขารู้สึกมั่นใจขึ้นมาจริง ๆ

“จริงของเจ้า”

ผู้เฒ่าจ้าวพยักหน้า เมื่อเห็นว่าจินเฟิงไม่ต้องการพูดสิ่งใดเพิ่มเติม คนมีเหตุผลอย่างเขาจึงไม่ถามคำถามใดอีก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน