ทะลุมิติ ข้าจะเป็นภรรยาขยัน นิยาย บท 13

ซือลั่วจัดการไก่อย่างรวดเร็ว นำส่วนใหญ่มาตุ๋นกินเหลือส่วนเล็กๆ ไว้ต้มน้ำแกงไก่ ทั้งเว่ยฉงซีและนางต่างก็ซูบผอมเกินไปแล้ว จำต้องได้รับการบำรุงอย่างดีเสียหน่อย

เครื่องปรุงในบ้านมีแต่แบบที่พื้นฐานที่สุด ซือลั่วก็ไม่รู้เช่นกันว่ายุคนี้มีพริกหรือไม่ แต่สำหรับคนที่ชอบกินเผ็ดแล้วนั้นอาหารที่ไม่ใส่พริกก็มักจะให้ความรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง

นางใส่ไก่ลวกน้ำครั้งหนึ่ง ตั้งน้ำมันในกระทะแล้วใส่เครื่องปรุง เกลือและอื่นๆ ผัดจนมีกลิ่นหอม เทน้ำลงไป เติมไฟและเริ่มตุ๋นไก่

หากเป็นแม่ไก่แก่ข้ามปีเวลาตุ๋นจะต้องใช้เวลานานเสียหน่อย แต่เนื่องจากไก่หนุ่มตัวผู้ตัวนี้ออกไข่ไม่ได้ นอกจากกินก็ไม่มีประโยชน์อันใดอีก อายุก็ไม่มาก มีรสชาติอร่อยเป็นที่สุด นอกจากนี้ไม่ต้องใช้เวลานานก็กินได้แล้ว ช่วยประหยัดฟืนไปได้มาก

ซือลั่วกลืนน้ำลาย นวดแป้งสาลี ใส่ลงในกะละมังเพื่อพักแป้ง แล้วนางก็เติมไฟอีกเล็กน้อย

หลังจากทำทั้งหมดเสร็จแล้วสูดดมกลิ่นหอมในหม้อ น้ำลายของซือลั่วก็จวนจะไหลออกมาอีกแล้ว

นางเงยหน้าขึ้นมองไปทางเว่ยฉงซีที่กำลังนั่งหันหลังให้นางอยู่ในลานบ้าน แล้วก็นึกถึงท่าทีของเขาตอนกำลังเชือดไก่...

ซือลั่วยิ่งรู้สึกปวดใจขึ้นไปอีก จากนั้นก็คิดว่าตัวเองเป็นอะไรไปเนี่ย เว่ยฉงซีไม่ใช่สามีจริงๆ ของนางสักหน่อย นางจะไปปวดใจเพราะเขาทำไมกัน

แต่ว่าความคิดนี้ก็ถูกตัวเองปฏิเสธไปอย่างรวดเร็ว เว่ยฉงซีไม่ใช่สามีของซือลั่วในตอนนี้ แต่เป็นของเจ้าของร่างเดิม เจ้าของร่างเดิมตายไปแล้วและนางก็คือซือลั่ว

นางมีชีวิตแทนผู้อื่นไปแล้วยังจะไม่ยอมรับผิดชอบเท่าที่ควรแถมจะไปเอาเปรียบผู้อื่นอีก โลกนี้จะมีเรื่องที่ดีแบบนี้ได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น ในอดีตเจ้าของร่างเดิมยังปฏิบัติต่อเว่ยฉงซีอย่างเลวร้ายมาก่อน นางจะชดเชยให้เขาก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว สิ่งที่สำคัญสุดคือในยุคของราชวงศ์นี้ นางก็นับว่าเห็นท่าทีของอัครเสนาบดีที่อยู่ห่างไกลออกไปทางเมืองหลวงได้อย่างชัดเจนแล้ว ไม่เพียงแค่นั้น เกรงว่าคงจะหวังให้นางไม่ใช่บุตรีตระกูลซือแล้วไปตายด้านนอกเพื่อไม่ให้พวกเขาอับอายจึงจะดีที่สุด

ดังนั้น เว่ยฉงซีกับนางจึงเหมือนลงเรือลำเดียวกันแล้ว หากจะรุ่งโรจน์ก็ต้องรุ่งโรจน์ไปด้วยกัน หากจะตายก็ต้องตายไปด้วยกัน

ตนเองคอยดูแลเขาและเลี้ยงดูเขาให้ดีก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว หากในอนาคตพวกเขาทั้งสองมีความรู้สึกให้กันจริงๆ การที่จะอยู่ด้วยกันกับเขาเพื่อยกระดับคุณภาพความงามให้กับชนรุ่นหลังก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ซือลั่วพอได้คิดก็คิดเรื่อยเปื่อยออกทะเลไปหน่อยจึงลุกขึ้นยืนและเดินออกไปจากห้องครัว