ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 134

เหลียนซื่อยิ้มแย้ม นางบรรยายความรู้สึกเมื่อครู่ไม่ถูก คล้ายกับมีกระแสน้ำอุ่นไหลเข้าสู่ท้องกะทันหัน ทำให้นางรู้สึกสบายตัวมาก ขณะนั้นซูเสี่ยวลู่กำลังดึงเข็มให้ซูเป่าซ่าน นางคิดว่าเป็นเช่นนี้สบายดีจึงไม่ได้รบกวน

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น

“ข้าจะดึงเข็มออกก่อนไม่กี่เล่ม เช่นนี้อีกเดี๋ยวแขนขาท่านจะรู้สึกอบอุ่น เมื่อถึงตอนนั้น ข้าค่อยมาดึงเข็มทั้งหมดของท่านออก

เหลียนซื่อพยักหน้า

ซูเสี่ยวลู่ดึงเข็มออกจากตัวเหลียนซื่อสี่เล่ม จากนั้นนั่งลงข้างเตียงเพื่อพักผ่อนและรอเวลา

เหลียนซื่อนึกถึงเมื่อครู่ที่เห็นปลายเข็มลูกชายเป็นสีดำ นางจึงเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้

“เสี่ยวลู่ เมื่อข้าเห็นเข็มเงินที่ปลายนิ้วซ่านเอ๋อร์เป็นสีดำ นั่นคือพิษหรือ?”

ซูเสี่ยวลู่พยักหน้า นางชี้ไปที่มือของซุนเป่าเชี่ยน

“ถูกต้อง นั่นคือพิษที่ขับออกมา ภายในร่างกายของพวกเขาสะสมเอาไว้ไม่น้อย ทว่าแต่ละครั้งขับออกมาได้ทีละน้อยเท่านั้น ดังนั้นจึงต้องใช้เวลานานกว่าจะขับพิษหมด”

มือของซุนเป่าเชี่ยนที่วางไว้ข้างเตียงมีเข็มเงินเล่มหนึ่งฝังอยู่ ปลายเข็มเงินเริ่มกลายเป็นสีดำ ซึ่งสะดุดตามาก

เหลียนซื่อพลันปวดใจ ลูกทั้งสองของนางช่างลำบากเหลือเกิน

“เสี่ยวลู่ ขอบใจเจ้ามากนะ”

เหลียนซื่อเอ่ยขอบคุณอย่างจริงใจ

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มจางๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ไม่ต้องขอบคุณ ข้ารับค่าตอบแทนมาแล้ว”

เหลียนซื่อยิ้มอย่างอ่อนโยน แม้ตระกูลซุนจะจ่ายค่าตอบแทน แต่อย่างน้ำใจก็ยังอยู่ เรื่องบางอย่างไม่สามารถทำได้ด้วยเงิน หมอเทวดาก็ใช่ว่าจะไปเยือนทุกบ้าน ดังนั้นนี่คือโชคดีของตระกูลซุน

เพราะพิษที่บรรพบุรุษตระกูลซุนได้รับทำให้ลำบากกันมาหลายชั่วอายุ สามารถจบสิ้นในรุ่นนี้ถือเป็นเรื่องดี ถือเป็นวาสนาของคนตระกูลซุน

ซูเสี่ยวลู่ไม่รู้ว่าเหลียนซื่อคิดอะไรอยู่ในใจ นางรู้สึกง่วงแล้ว

เมื่อถึงเวลา นางจึงเก็บเข็มของซุนเป่าเชี่ยนและเหลียนซื่อ พลางหาววอดพลางเอ่ยขึ้น

“ท่านอาสะใภ้ วันนี้เสร็จสิ้นแล้ว งั้นข้าขอกลับไปนอนก่อน การรักษาเช่นนี้ ต้องทำสามวันครั้ง”

เหลียนซื่อพยักหน้า เอ่ยอย่างอ่อนโยน

“ได้ เจ้ารีบกลับไปนอนเถอะ พักผ่อนให้ดี หากมีสิ่งใดต้องการ เจ้าว่ามาได้เลย”

ซูเสี่ยวลู่หาวพร้อมกับพยักหน้า แล้วกลับเรือนที่พักของนางและอาจารย์

เดิมทีตระกูลซุนจะจัดสาวใช้มารับใช้นางและอาจารย์ แต่ตาเฒ่าไม่ชอบเลย จึงต้องล้มเลิกไป

เมื่อซูเสี่ยวลู่กลับไปที่เรือน ตาเฒ่าอู๋กำลังกินมื้อดึกอยู่ กินหมูพะโล้กับดื่มเหล้า เมื่อเห็นซูเสี่ยวลู่กลับมา ตาเฒ่าอู๋โบกมือ

“ยัยหนูมา แทะกระดูกสักสองชิ้นค่อยไปนอน”

ซูเสี่ยวลู่ครุ่นคิด แล้วก็เดินไปกิน