ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 135

แม้จะไม่มั่นใจว่าทำสำเร็จหรือไม่ แต่อย่างไรก็ต้องลองดูถึงจะรู้

เขาและเฉินหู่ล้วนทำในสิ่งที่ผู้คนยอมรับไม่ได้ หากอยากมีทางออกก็ต้องไปหาทางออก หากที่นี่ยอมรับไม่ได้ก็ต้องจากไป หากทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นดูถูกเหยียดหยามลูกพวกเขา เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนมาสู่หนทางนี้แต่แรก

จ้าวซื่อพยักหน้า

“ได้ พรุ่งนี้พวกเราไปด้วยกัน”

ที่บ้านมีซูซานหลางเป็นจุดศูนย์กลาง ต่อให้นางเตรียมตัวไว้แล้ว ก็ต้องรอซูซานหลางตรึกตรองให้ดีก่อน

ซูซานหลางไม่ทำให้นางผิดหวัง ไม่ว่าอย่างไร พวกนางสองผัวเมียต้องอยู่ด้วยกัน คิดได้ดังนั้น ในใจจ้าวซื่อรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

“ดึกแล้ว รีบนอนเถอะ”

ซูซานหลางหันไปจูบหน้าผากของจ้าวซื่อ จากนั้นเอ่ยอย่างอ่อนโยน

ท่าทางชิดเชื้อของซูซานหลาง ทำให้จ้าวซื่ออดยิ้มไม่ได้ ความหวงแหนและความรักของซูซานหลางนางล้วนสัมผัสได้ ทุกครั้งที่นึกถึง นางรู้สึกถึงความหวานในใจ

เมื่อความกังวลในใจคลี่คลาย จ้าวซื่อจึงวางใจและค่อยๆ เข้าสู่ความฝัน

——

เช้าวันรุ่งขึ้น จ้าวซื่อและซูซานหลางตื่นนอนแต่เช้า พบว่าครึ่งคืนหลังหิมะตกลงมา

อากาศหนาวแล้ว ทั้งสองคนเข้าไปทำอาหารในครัว ช่วยกันทำงาน บางครั้งสบตากันโดยบังเอิญ แล้วอดยิ้มให้กันไม่ได้

ขณะที่อาหารใกล้เสร็จ ซูเสี่ยวหลิงตื่นขึ้นมา ผ่านไปไม่นาน ซูฉงซูหวากับโจวเหิงก็ตื่นขึ้นด้วย

“หิมะสวยจังเลย หากเสี่ยวลู่อยู่ด้วยคงดี นางชอบปั้นมนุษย์หิมะ”

ซูฉงมองดูหิมะในสวย แล้วถอนหายใจเอ่ยขึ้น นางคิดถึงน้องสาวแล้ว

ซูหวาเองก็คิดถึง เขาขมวดคิ้ว จากนั้นตาลุกวาวแล้วเอ่ยขึ้น

“พวกเรามาปั้นมนุษย์หิมะกันเถอะ อีกไม่กี่วันเสี่ยวลู่จะกลับมาแล้ว ถึงตอนนั้นนางเห็นเข้าคงดีใจมากแน่ๆ”

โจวเหิงยิ้มจางๆ พร้อมพยักหน้า

“ได้ พวกเรามาปั้นด้วยกัน”

เดิมทีซูเสี่ยวหลิงเดินไปถึงห้องครัวเตรียมจะช่วยซูซานหลางและจ้าวซื่อ

แต่จ้าวซื่อกลับลูบหัวนางอย่างอ่อนโยน

“ซานเม่ย เจ้าก็ไปเล่นหิมะเถอะ ที่นี่มีพ่อกับแม่ก็พอแล้ว ไปเถอะลูก”

ลูกสาวคนที่สามของนาง รู้เรื่องมากเกินไป เป็นลูกที่พวกนางสองผัวเมียรู้สึกติดค้างไปตลอดชีวิต หนำซ้ำการติดค้างนี้ ต่อให้ชดใช้ทั้งชีวิตก็คงไม่เพียงพอ

เพียงพริบตา ลูกสาวที่รู้เรื่องคนนี้ก็อายุสิบปีแล้ว นางรู้เรื่องมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งโตก็ยิ่งรู้เรื่อง จะชดใช้อย่างไรก็ไม่ได้แล้ว

ซูเสี่ยวหลิงหันมองภายในบ้านที่ไม่ต้องการให้นางช่วย นางหันไปยิ้มให้จ้าวซื่อและซูซานหลาง