ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 143

ตาเฒ่าอู๋มองซูเสี่ยวลู่แวบหนึ่งแล้วพูดว่า "นังหนู อย่าดีกว่า ในเมื่อเจ้าถามมาแล้ว อาจารย์ก็จะสอนเจ้าสักหน่อย พวกคนรวยหรือมีอำนาจนั้น ในบ้านมักจะมีคนที่มีความคิดไม่ดีอยู่บ้าง เจ้าลองคิดดู ถ้าปล่อยให้ผู้อื่นจัดการแล้วเกิดใส่ยาพิษลงไปในยาของเจ้า เกิดเรื่องขึ้นมา มันจะไม่สร้างปัญหาให้เจ้าหรอกหรือ"

"ถ้าพวกเราลงมือเองก็จะขจัดปัญหาตั้งแต่ต้นตอได้"

ตาเฒ่าอู๋จิบสุราแล้วกินเนื้อคำหนึ่ง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นประสบการณ์ที่สั่งสมมา

ซูเสี่ยวลู่ฟังแล้วก็รู้สึกว่ามีเหตุผลมาก นางจึงพยักหน้า "เจ้าค่ะ ขอบคุณอาจารย์ที่สั่งสอน ศิษย์จดจำไว้แล้ว"

นางรู้สึกว่าสิ่งที่ตาเฒ่าอู๋พูดมีเหตุผลมาก ถ้าไม่ใช่เพราะตาเฒ่าอู๋พูดแบบนี้ ต่อไปนางอาจจะต้องพลาดพลั้งสักครั้งถึงจะเข้าใจ เรื่องพวกนี้ ตาเฒ่าอู๋นึกอะไรได้ก็พูดออกมา

แต่ทุกครั้งที่เขาพูด ซูเสี่ยวลู่ก็จดจำไว้ทุกครั้ง

ตาเฒ่าอู๋มองซูเสี่ยวลู่อยู่เงียบๆ เขาจึงคีบน่องไก่ให้ซูเสี่ยวลู่ชิ้นหนึ่ง แล้วเขาก็พูดว่า "อาจารย์รู้ว่าวันนี้เจ้าเหนื่อยแล้ว อาจารย์แค่อยากดูความสามารถของเจ้า ต่อไปอาจารย์จะช่วยเจ้าปั้นยาด้วย"

นังหนูคนนี้มีพรสวรรค์และฉลาดหลักแหลม แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ยังเป็นเพียงเด็ก ถ้าบังเอิญเหนื่อยล้ามากเกินไปจนเกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายต่อการเรียนรู้ จะไม่เป็นผลดีในระยะยาว ดังนั้นต่อไปเขาควรลดความเกียจคร้านของตัวเองลงบ้าง

เมื่อคิดว่าไม่ต้องเหนื่อยมากขนาดนั้น ซูเสี่ยวลู่ก็รู้สึกดีใจ นางกินน่องไก่พลางยิ้มหวานให้ตาเฒ่าอู๋แล้วพูดว่า "อาจารย์ใจดียิ่งนัก ขอบคุณอาจารย์เจ้าค่ะ"

หลังกินอาหารมื้อดึก ซูเสี่ยวลู่ก็ไปเก็บเข็มเงินให้เรียบร้อยก่อนเข้านอน

วันต่อมา ยาเม็ดที่เตรียมไว้เมื่อวานก็แห้งแล้ว สามารถบรรจุลงขวดให้ซุนเป่าซานกับซุนเป่าเชี่ยนพกติดตัวได้ โดยให้กินวันละสามเม็ด

บ่าวรับใช้ของจวนตระกูลซุนส่งสมุนไพรชุดใหม่มาอีก ซูเสี่ยวลู่กับตาเฒ่าอู๋ช่วยกันแยกประเภท จากนั้นซูเสี่ยวลู่ก็ดึงน้ำพุวิญญาณออกมาแช่สมุนไพร

วันนี้อาจจะกลัวว่าซูเสี่ยวลู่จะเหนื่อยเกินไป ตอนเที่ยงวันตาเฒ่าอู๋จึงไล่ให้ซูเสี่ยวลู่ไปนอนพักกลางวัน

พอถึงตอนเย็น ตาเฒ่าอู๋กับซูเสี่ยวลู่ก็ปั้นยาเม็ดอีกหลายเม็ด

หลังกินอาหารมื้อเย็นแล้ว ก็ยังคงฝังเข็มให้คนในตระกูลซุนเหมือนเดิม

วันนี้เมื่อเห็นวิธีการฝังเข็มรูปแบบใหม่ของซูเสี่ยวลู่ ทั้งซุนเป่าซานกับซุนเป่าเชี่ยนก็ไม่ได้ถามอะไรอีกต่อไป

หลังจากถอนเข็มแล้ว ซูเสี่ยวลู่พูดกับเหลียนซื่อว่า "ท่านป้า พรุ่งนี้ข้ากับอาจารย์จะกลับบ้าน มะรืนค่อยมาใหม่นะเจ้าคะ"

เหลียนซื่อพยักหน้าเบาๆ พลางกล่าวว่า "ได้สิ"

ซุนเป่าเชี่ยนเอ่ยปากพูดว่า "เสี่ยวลู่ ขอให้เจ้าเดินทางปลอดภัยนะ"

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มบางๆ ให้ซุนเป่าเชี่ยนแล้วพูดว่า "อืม ขอบคุณพี่เป่าเชี่ยนเจ้าค่ะ"

ซูเสี่ยวลู่เก็บข้าวของเรียบร้อยแล้วกลับมาที่เรือน ตาเฒ่าอู๋โบกมือเรียกให้ซูเสี่ยวลู่มากินอาหารมื้อดึก

คืนนี้อาหารที่กินคือซี่โครงแกะย่าง

ซูเสี่ยวลู่สูดกลิ่นหอม แล้วเดินไปนั่งข้างๆ ตาเฒ่าอู๋และเริ่มกิน เตาถ่านขนาดเล็กย่างอย่างช้าๆ ไม่ทำให้ไหม้ และไม่ทำให้ซี่โครงแกะเย็นลง

หลังจากกินซี่โครงไปหนึ่งชิ้นแล้ว ซูเสี่ยวลู่ก็หยุดกิน