เมื่อคิดถึงดวงตาที่สูญเสียของซูซานหลาง ซูเสี่ยวลู่ตัดสินใจในใจว่าจะสร้างดวงตาปลอมให้กับเขาในอนาคต แต่เรื่องนี้นางยังไม่คิดจะพูดออกไปในตอนนี้
หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ ซูซานหลางและจ้าวซื่อจึงไปหาเฉินหู่และเฉียนซื่อ
เมื่อทุกคนนั่งลง ซูซานหลางพูดขึ้นว่า “เจ้าหู่ เสี่ยวลู่ฝากข้ามาบอกเจ้าว่า อีกสามวันนางจะเริ่มรักษาขาของเจ้า ส่วนบาดแผลของน้องสะใภ้คงต้องเลื่อนออกไปก่อน”
เฉียนซื่อพยักหน้ายิ้มๆ “ได้ ขอบคุณพี่ใหญ่พี่สะใภ้มาก ฝากบอกเสี่ยวลู่ว่าให้ทำไปตามสบาย พวกเรารอได้”
เฉินหู่ก็พยักหน้าเสริม “ใช่ ทำไปตามจังหวะเถอะ ไม่ต้องรีบร้อน”
ซูซานหลางยิ้มรับ เขาไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม นอกจากแจ้งเรื่องให้ทั้งสองรับทราบ แล้วเปลี่ยนหัวข้อไปพูดคุยเรื่องการค้าของวันนี้แทน
เขาแบ่งปันข่าวดีเกี่ยวกับผลประกอบการของวันนี้ให้เฉินหู่และเฉียนซื่อฟัง
เมื่อได้ยินข่าวดี ทั้งเฉินหู่และเฉียนซื่อต่างก็ยินดีไปด้วย
สุดท้ายในการสรุปเรื่องการค้า เฉินหู่พูดขึ้นว่า “พี่ใหญ่พี่สะใภ้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ผักที่เราปลูกคงไม่พอขายแน่ ผักใบเขียวกับผักกะหล่ำปลีต้องใช้เวลาหลายเดือนกว่าจะเก็บเกี่ยวได้ แปลงผักของพวกเราไม่เพียงพอเลย”
ซูซานหลางพยักหน้าพลางยิ้ม “ใช่แล้วล่ะ เพราะงั้นเราต้องซื้อผักจากครอบครัวอื่นในหมู่บ้านมาขายเพิ่ม ช่วงนี้ผักเองก็น่าจะเป็นจำนวนมากพอดู พรุ่งนี้เจ้าช่วยหาเวลาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน บอกเขาว่าเราจะซื้อผัก เริ่มต้นสักพันชั่งก่อนดีไหม”
เฉินหู่พยักหน้ารับ “ได้ เรื่องนี้ฝากไว้ที่ข้า พรุ่งนี้ข้าจะไปจัดการ แต่ราคาต่อชั่งควรตั้งไว้ที่เท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม?”
การขายผักให้ร้านค้าต้องใช้ปริมาณมากอยู่แล้ว และถ้าสามารถร่วมมือกับโรงเตี๊ยมในอนาคต ปริมาณที่ต้องการจะยิ่งเพิ่มขึ้น แต่ราคาที่เหมาะสมยังคงเป็นสิ่งที่เขาต้องการคำตอบ
เฉินหู่มองซูซานหลางอย่างรอคอยคำตอบ
ซูซานหลางคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า “ชั่งละหนึ่งเหวิน และต้องเป็นผักคุณภาพดี หากใครเอาผักไม่ดีมาขายให้เรา ก็อย่าซื้อ และอย่าไปซื้อจากคนบ้านนั้นอีกในอนาคต”
เขาต้องการให้ธุรกิจนี้มีความมั่นคงยาวนาน ดังนั้นการตั้งกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนจึงเป็นสิ่งจำเป็น
“ได้ พี่ใหญ่ไม่ต้องห่วง ข้าจะตรวจสอบคุณภาพเองอย่างละเอียด”
เฉินหู่พยักหน้าอย่างหนักแน่น เขารู้ดีว่านี่เป็นหน้าที่สำคัญที่ซูซานหลางมอบหมายให้ และเขาตั้งใจจะทำมันให้ดีที่สุด ผักที่ซื้อเข้ามาจะต้องผ่านการตรวจสอบคุณภาพอย่างละเอียด ไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ
ซูซานหลางพยักหน้าอีกครั้ง “ดี ข้ามอบหมายให้เจ้าดูแลเรื่องนี้ ข้าไม่กังวล เจ้าทำงานได้ดีเสมอ”
เมื่อเฉินหู่รับปาก ซูซานหลางก็วางใจ หลังพูดคุยเรื่องงานเรียบร้อย ซูซานหลางและจ้าวซื่อจึงลุกขึ้นกลับบ้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา