ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยนำโชคของครอบครัวชาวนา นิยาย บท 322

การดิ้นรนปฏิเสธของถังซื่อไร้ประโยชน์

อิ่นฮูหยินมองไปที่อิ่นฉางซุ่น แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “นายท่าน จับนางขังไว้ ข้าหวังว่านางจะกินได้เยอะหน่อย เช่นนี้ ลูกถึงจะเติบโตได้แข็งแรงขึ้น ต้องระวังด้วย ก่อนที่จะคลอดลูกอย่างปลอดภัย อย่าปล่อยให้นางตายเสียก่อนล่ะ”

อิ่นฉางซุ่นตอบรับทันที ออกไปเรียกสาวใช้เข้ามา

ในดวงตาของอิ่นฉางซุ่น ถังซื่อมองไม่เห็นความอ่อนโยนอีกต่อไป ผู้ชายเมื่อตัดใจแล้วน่ากลัวยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก

ถังซื่อไม่กล้าคิดว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร

นางคิดว่าอิ่นฮูหยินใกล้ตายแล้วถึงกล้าพูดเรื่องพวกนี้ออกมา

ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ตีให้ตายยังไงนางก็ไม่พูดเด็ดขาด

อิ่นฮูหยินมองถังซื่อที่สีหน้าตื่นตระหนก ในใจก็สงบลงไม่น้อย

นางมองไปที่ซูเสี่ยวลู่แล้วพูดว่า “แม่นางซู รบกวนช่วยอีกเรื่อง ปิดจุดใบ้ของนาง ทำให้นางพูดไม่ได้อีกต่อไป ทางที่ดีทำให้นางเคี้ยวอะไรก็ไม่ได้ด้วย”

“ไม่นะ เจ้าทำเช่นนี้กับข้าไม่ได้...”

ดวงตาของถังซื่อเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ร่างของนางสั่นเทาไปทั้งตัว

เพียงพลาดพลั้งครั้งเดียว กลับกลายเป็นสถานการณ์ที่ไม่อาจหลีกหนีความตายได้ ถังซื่อรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง นางไม่ควรมาเย้ยหยันต่อหน้าอิ่นฮูหยินเลย แต่ตอนนี้จะพูดอะไรไปก็สายเสียแล้ว

ซูเสี่ยวลู่แย้มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ได้เลย”

นางหยิบเข็มเงินออกมา ปักลงบนใบหน้าของถังซื่อสองสามเข็ม ปิดจุดฝังเข็มของถังซื่อได้อย่างง่ายดาย

ถังซื่ออ้าปากพะงาบๆ อย่างตื่นตระหนก แต่กลับไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาอีก

แม้แต่ปากของนางก็ชาไปหมด พยายามจะขยับอย่างไรก็ไร้ผล

ซูเสี่ยวลู่ช่วยชีวิตนาง แต่ในขณะเดียวกันก็ช่วยอิ่นฮูหยินผลักนางเข้าสู่กองเพลิง

ในดวงตาของถังซื่อฉายแววเกลียดชังอย่างรุนแรง จ้องเขม็งไปที่ซูเสี่ยวลู่ ราวกับอยากจะลอกหนังนางทั้งเป็น

ซูเสี่ยวลู่ยิ้มบางๆ ให้ถังซื่อ พลางเอ่ยว่า “เจ้าจะเกลียดข้าไปทำไมกัน ไม่ใช่ข้าเสียหน่อยที่สั่งให้เจ้าไปทำร้ายลูกของอิ่นฮูหยิน เจ้าคือทำร้ายลูกของอิ่นฮูหยิน ตอนนี้เจ้าก็สูญเสียลูกไปเช่นกัน นี่คือผลกรรมของเจ้า”

“เจ้าคงอยากถามข้าว่า ในเมื่อข้าช่วยอิ่นฮูหยิน แล้วเหตุใดจึงต้องช่วยเจ้าด้วยใช่หรือไม่?”

“ข้า ซูเสี่ยวลู่ อยากช่วยก็ช่วย ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรือสาเหตุใดๆ ทั้งสิ้น ตอนนี้ครรภ์ของเจ้ามั่นคงดีแล้ว เจ้าจะต้องคลอดบุตรที่แข็งแรงสมบูรณ์ออกมาคืนให้อิ่นฮูหยินได้อย่างแน่นอน”

เมื่อซูเสี่ยวลู่พูดจบ นางก็ลุกขึ้นเดินห่างจากถังซื่อ

ถังซื่อทั้งโกรธทั้งแค้น ริมฝีปากสั่นเทา นางรู้สึกเจ็บใจยิ่งนัก ตอนนี้นางแม้แต่จะขบเขี้ยวเคี้ยวฟันก็ยังทำไม่ได้

เด็กสาวตัวเล็กๆ เพียงคนเดียว ทำไมถึงได้มีความสามารถมากมายถึงเพียงนี้? ราวกับเป็นหมอเทวดา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน